samopał
Wygląd
samopał (język polski)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) daw. wojsk. prymitywna, długa ręczna broń palna, używana w XVI-XVII wieku w Europie Wschodniej[1]; rodzaj rusznicy; zob. też samopał w Wikipedii
- (1.2) łow. pułapka samostrzelna uruchamiana przypadkowo mechanizmem spustowym[2]
- (1.3) techn. urządzenie do odstraszania zwierzyny niszczącej nocą pola uprawne, od czasu do czasu strzelające ślepą amunicją[3]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik samopał samopały dopełniacz samopału samopałów celownik samopałowi samopałom biernik samopał samopały narzędnik samopałem samopałami miejscownik samopale samopałach wołacz samopał samopały
- przykłady:
- (1.1) Odpowiadaj, wraży synu, a nie, to z samopału zapytam![4]
- (1.2) Tylko w lutym złowił samopałem pięć sztuk zwierzyny płowej.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) palić z samopału
- (1.2) zastawić samopał
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. samopodpalenie n, samospalenie n
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- Hasło „samopał” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.