Dàvid
| |
Dàvid tenent la tèsta de Goliat
illustrat per Carravaggio (1606-1607) Musèu d'istòria de l'art de Viena | |
| Naissença | |
| Paire | Jessè |
| Maire | Pas nomenada dins la Bíblia mas identificada pel Talmud coma Nitzevet, filha de Adael |
| Conjunt(s) | Mikhal Achinoam Abigail Maaca Haggith Abithal Égla Bethsabée |
| Descendéncia | Amnon Kileab Absalom Adonias Schephathia Jithream Salomon Filha: Tamar |
| Dinastia | Reialme de Juda Ostal de Dàvid |
| Predecessor | Samuèl profèta e Jutge d'Israèl |
| Successor | Ishboshet - Dàvid |
|
| |
Segon la Bíblia, Dàvid (en ebrèu: דוד בן-ישי David ben Yishay) foguèt lo rei mai grand d'Israèl. Durant son règne lo pòble jusieu arribèt a son apogèu cultural amb una bèla esplendor. Foguèt rei de Judà durant sèt ans e sièis meses e rei d'Israèl durant trenta-tres ans.
Biografia
[modificar | Modificar lo còdi]Dàvid contra Goliat
[modificar | Modificar lo còdi]
Qualque temps aprèp, son paire Jessè lo mandèt quèrre l'armada israelita pr'amor d'aver de nòvas de sos ainats Eliab, Abinadab e Chimà. Quand arribèt a l'endrech ont s'èra debanada la batalha, se trobèt confrontat a un gigant filistèu que li disián Goliat e qu'èra a esperar un adversari que que degun voliá pas luchar contra el.
Malgrat sa manca d'experiéncia dins lo combat e son temps jove, Dàvid se decidiguèt a acarar lo gigant. Demandèt la permission al rei d'Israèl, Saül, per luchar e faguèt una pregària a Dieu. Lo rei li aviá donat l'autorizacion aprèp que lo jovent aguèsse explicat qu'aviá tuat un leon e un ors amb sa fonda quand las bèstias avián atacat son ramat. Vestiguèron Dàvid amb una armadura pasmens aquesta èra tròp pesuga e l'empachar de se mòure coma o desirava, se la tirèt e se n'anèt al combat sens cap de proteccion. Agantèt cinc calhaus d'un torrent vesin e s'aprestèt a combatre son unica arma, sa fonda, dins la man.
Goliat se trufèt de Dàvid qu'èra fòrça jove, rossèl e qu'aviá una corpuléncia flaca. Lo pastor botèt un calhau dins la fonda e tirèt sus Goliat. La pèira se clavelèt al bèl mitan del front del gigant, que tombèt al sòl. Dàvid correguèt cap a Goliat, li prenguèt l'espasa e amb l'arma li talhèt lo cap. Los filistèus fugiguèron espantats. L'armada de Saül los perseguiguèt e los anequeliguèron.
Per guerdonar lo jove eròi, lo rei d'Israèl decidiguèt de donar una carga nauta a Dàvid dins son armada e se fasiá acompanhar de contunh per el. Lo filh de Saül, Jonatan demorèt estrambordat pel coratge de Dàvid, tant que se ditz que l'aimava coma se meteis (1Sam, 18:3).