diacritic
- Del grèc ancian διακριτικός, diakritikós « distinctiu »
- lengadocian, gascon /djakɾiˈtik/
- provençau /djakʀiˈtik/
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Masculin | diacritic | diacritics |
| [djakɾiˈtik] | [djakɾiˈtik] | |
| Femenin | diacritica | diacriticas |
| [djakɾiˈtiko̞] | [djakɾiˈtiko̞s] | |
diacritic
- (gramarica) Qu'es utilizat per distinguir de letras escrichas gaireben del meteis biais, en parlant dels signes grafics, que l'objectiu es per exemple d’empachar, al vejaire, la confusion dels mots de meteis son.
- (medecina) Qualifica los simptòmas especials e distinctius d’una malautiá.
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| diacritic | diacritics |
| [djakɾiˈtik] | [djakɾiˈtik] |
diacritic masculin
- (gramarica) Signe diacritic