auca

auca femenin

1. Nom donat a mai d'una espècia d'aucèl de la familha Anatidae.
2. Aucèl feme que lo mascle es l'auc.

Variantas dialectalas

• aucha (lemosin)

Derivats

• aucat
• aucon (lengadocian)
• auquèr (gascon)
• auquet (provençal)
• òca (gascon)

Traduccions

alemand: Gans (de) femenin anglés: goose (en) basc: antzara (eu), ahate (eu) breton: gwaz (br) bulgar: femenin catalan: oca (ca) femenin chèc: husa (cs) chinés: 鹅 (zh) danés: gås (da) eslovac: hus (sk) femenin espanhòl: oca (es) femenin esperanto: ansero (eo) finlandés: hanhi (fi)

francés: oie (fr) femenin islandés: gæs (is) italian: oca (it) femenin neerlandés: gans (nl) norvegian: gås (no) ongrés: liba (hu) polonés: gęś (pl) portugués: ganso (pt) masculin romanés: gâscă (ro) femenin rus: гусь (ru) suedés: gås (sv) turc: kaz (tr) ucraïnian: гуска (uk) femenin

Romanch Etimologia

Del latin auca.

Prononciacion

[?]

Nom comun

auca femenin (sursilvan)

1. Auca.

Variantas dialectalas

• oca (surmiran), (sutsilvan)
• ocha (vallader), (puter)