[go: up one dir, main page]

Hopp til innhold

fall

Fra Wiktionary

Norsk

[rediger]

Substantiv

[rediger]

fall n (bokmål/riksmål/nynorsk)

  1. ei rørsle nedover; det å falle
    Det var eit langt fall, heilt frå toppen og ned.
    Lutlaget gjorde eit svært fall på børsen.
  2. slik ting fell; tilfelle; eit døme på ei samansett sak
    Politiet etterforska eit komplisert fall.
    Doktoren forklarte eit medisinsk fall.
    Det vert i beste fall uavgjort.
  3. (språkvitenskap) ei grammatisk form som viser kva rolle eit namneledd spelar i ei setning.
    Eigefall er eit gammalt fall i norrønt.
  4. tap; død
    Diktatorens fall var ei siger for folket.
  5. skilnad i høgde
    Det er eit fall på 100 meter frå sjøen til kraftstasjonen.
  6. (sjøfart) tauverk til ulike seilseilbåt
    Seil, fall og skjøter må løftes rundt fokkestaget.

Ordsoge

[rediger]

Frå norrønt fall.

Uttale

[rediger]
Lyd (Oslouttale)
Problemer med å lytte til denne filen? Se media help (en).
Dette ordet har ikke fått spesifisert noen uttale. Hvis du er fortrolig med IPA, kan du legge den til.

Synonymer

[rediger]

Hyponym

[rediger]

(tauverk) storseilfall

Nærskyldte ord

[rediger]

Grammatikk

[rediger]
Bøyning (regelrett substantiv intetkjønn)
Entall Flertall
Ubestemt Bestemt Ubestemt Bestemt
fall fallet fall fallene (bokmål/riksmål)
fall fallet fall falla (bokmål)
eit fall fallet fall falla (nynorsk)
For genitiv av substantiv, se eieform.

Omsetjingar

[rediger]

Referanser

[rediger]



Engelsk

[rediger]

Substantiv

[rediger]

fall (flertall: falls)

  1. fall
  2. (årstid) høst (amerikansk)

Synonymer

[rediger]

Verb

[rediger]

fall (tredje person entall presens falls, presens partisipp falling, preteritum fell, perfektum partisipp fallen)

  1. falle

Uttale

[rediger]

Referanser

[rediger]