Noord-Macedonië

Na de Tweede Wereldoorlog werd Joegoslavië formeel een federale staat, waarbij voor het eerst ook het Macedonische volk een eigen territorium kreeg: de Socialistische Republiek Macedonië. Op 8 september 1991 werd deze deelstaat na een referendum onafhankelijk.

De naam Macedonië ligt gevoelig bij Griekenland, aangezien het noordelijke deel van Griekenland ook die naam heeft. Griekenland drong er bij de internationale gemeenschap op aan om het verschil tussen de twee 'Macedoniën' duidelijk naar voren te laten komen. Daarom werd in de VN bepaald dat Macedonië in het internationale verkeer als 'Voormalige Joegoslavische Republiek Macedonië' (in het Engels Former Yugoslav Republic of Macedonia of afgekort als F.Y.R.O.M.) zou worden aangeduid. Sinds de naamswijziging van het land naar Noord-Macedonië is dit geen probleem meer.

De Grieken noemen het land ΠΓΔΜ (spreek uit: poe-ghoe-dhoe-moe), de Griekse afkorting voor F.Y.R.O.M., of simpelweg Skopje, naar de hoofdstad van het land. Op 17 maart 2008 onderhandelden Athene en Skopje over de naam, omdat er voor 2 april een oplossing gevonden moest worden naar aanleiding van de onderhandelingen over de toetreding van Macedonië tot de Navo. Er werd echter geen oplossing gevonden en Griekenland gebruikte zijn veto om de toetreding tot de Navo te blokkeren. Op 5 december 2011 oordeelde het Internationaal Gerechtshof dat dit veto in strijd was met het Interim Akkoord dat Macedonië en Griekenland hadden gesloten. Ondanks de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof, heeft de Navo te kennen gegeven dat het veto van Griekenland uit 2008 gewoon overeind blijft.

Nederland erkent de staat dus nu (zij het officieel 'tijdelijk') onder de officiële naam Voormalige Joegoslavische Republiek Macedonië. In de Nederlandse omgangstaal wordt echter nog steeds de eenvoudige vorm 'Macedonië' gebruikt.

De nieuwe republiek Macedonië ondervond weinig tot geen gevolgen van de Oorlogen in Joegoslavië begin jaren 90. Dat veranderde toen in 1998 een extreem-nationalistische orthodoxe regering onder premier Gregoriefski aan de macht kwam en bovendien oorlog uitbrak in Kosovo. Veel etnische Albanezen vluchtten uit Kosovo, waarvan een deel naar Macedonië waar al een etnisch-Albanese minderheid woonde. De Albanezen in Macedonië, georganiseerd in de UÇK-M, streefden naar onafhankelijkheid. Dit leidde ertoe dat er in 2001 in Macedonië een korte maar hevige strijd woedde tussen etnische Albanezen en het Macedonische regeringsleger. Als gevolg hiervan stopte het geweld en werd door Macedonische en etnisch-Albanese leiders het Akkoord van Ohrid ondertekend.

Besloten werd dat de NAVO zou assisteren bij het innemen van de wapens van de etnische Albanezen. Deze missie kreeg de naam Task Force Harvest (oogst). De NAVO werd gevraagd om Macedonië na beëindiging van TFH te ondersteunen bij het vredesproces en de parlementsverkiezingen van 15 september 2002. Hierop stationeerde de NAVO de vredesmacht Task Force Fox in Macedonië. Nadat de verkiezingen naar tevredenheid verlopen waren werd deze missie opgevolgd door een kleinere EU-vredesmacht "Concordia", die later weer werd opgevolgd door een EU politie-missie met de naam "Proxima", die een jaar (tot 15 december 2004) actief zou zijn. Vlak voor die tijd werd de missie met één jaar verlengd (Proxima II). Deze missie eindigde op 15 december 2005.

In de zomer en herfst is Macedonië warm en droog. De winters zijn relatief koud en er valt vaak veel sneeuw.

Macedonië is een bergachtig land, gekenmerkt door diepe bekken en valleien, waar tarwe, gerst en gierst verbouwd wordt. Verder zijn er drie grote meren in Macedonië, die ieder gescheiden zijn door een grens, en door het land loopt ook de Vardar rivier.

Macedonië is een land met vele minderheden. Soms is er nog steeds spanning tussen Albaniërs (die een meerderheid vormen in het noordwesten van het land) en Macedoniërs, dus het is het beste om dit onderwerp te vermijden. Er vond een aantal jaar geleden bijna een burgeroorlog plaats.

Inwoners van de Europese Unie of van een land dat de Schengenovereenkomst getekend heeft, kunnen het land in met een geldige ID-kaart of geldig paspoort.

Macedonië heeft twee internationale vliegvelden. Het grootste is dat van de hoofdstad Skopje: Luchthaven Alexander de Grote (SKP). Het andere vliegveld, dat in Ohrid staat, heet Luchthaven Sint-Paulus de Apostel (OHD).

• EuroBus Macedonia, ☏ +436643014416, eurobus_mk@yahoo.de. Website is in het Duits, men spreekt Duits en Engels. Bijna dagelijks van Oostenrijk, Duitsland, Zwitserland, Italië en Slovenië.. Gaat naar Skopje, Tetovo, Gostivar, Kicevo, Ohrid, Struga. € 75 / € 140 retour uit Wenen, Oostenrijk. €75/€140rt vanuit Wenen. 

De treinen in Macedonië zijn erg traag, maar toch een leuk alternatief tot overvolle, warme bussen in de zomer. De hoofdspoorwegen lopen van Skopje naar Bitola en van Skopje naar Gevgelia. Er gaan geen treinen naar Ohrid.

Zorg ervoor dat uw auto goede banden heeft, vooral in de lente en herfst. Zelfs als de wegen slecht zijn, is er de mogelijkheid dat er tol gevraagd wordt, die €1,50 voor 20 kilometer kan zijn (bijvoorbeeld van Kumanovo naar Skopje). Het is niet aan te raden buiten de hoofdwegen te rijden. De landweggetjes veranderen bij regen in diepe modderpoelen en ook kunnen sommige wegen ineens onbegaanbaar blijken (bijvoorbeeld door erosie).
Verder is het in Macedonië verplicht om ook overdag met lichten aan te rijden.

Taxi's zijn voor toeristen de meest gebruikte vorm van transport in Macedonië. Meestal kost het zo'n dertig denar (in Skopje 50 denar) plus een bedrag per kilometer. Er kan altijd geprobeerd worden om af te dingen.

Volkssport nummer één in Macedonië is armpje drukken, gevolgd door voetbal. Vladimir Djurakovski is al zeven jaar opeenvolgend kampioen armpje drukken van Macedonië, terwijl Goran Pandev de ster is van het nationale voetbalelftal.