Echte agamen
| Echte agamen | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||
| Mannetje van de stekelagame (Agama planiceps) in Damaraland (Namibië) | |||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||||||
| Agama Daudin, 1802 | |||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||
Echte agamen op  Wikispecies
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Echte agamen[1] (Agama) zijn een geslacht van hagedissen uit de familie van de agamen (Agamidae).
Naam en indeling
[bewerken | brontekst bewerken]De wetenschappelijke naam Agama werd in 1802 voorgesteld door François Marie Daudin.[2] Er worden 47 soorten in het geslacht geplaatst, inclusief de in 2013 beschreven Agama lanzai.
Verschillende agamen die in Europa voorkomen werden lange tijd ook tot dit geslacht gerekend, maar worden tegenwoordig in de geslachten Laudakia en Stellagama geplaatst.[3]
Levenswijze
[bewerken | brontekst bewerken]Alle soorten zijn overdag actief, het zijn bodembewoners die weinig klimmen. De vrouwtjes zetten eieren af op de bodem.
Verspreiding en habitat
[bewerken | brontekst bewerken]De soorten komen alle voor in Afrika en leven in de landen Algerije, Angola, Benin, Botswana, Burkina Faso, Centraal-Afrikaanse Republiek, Congo-Kinshasa, Djibouti, Egypte, Equatoriaal-Guinea, Eritrea, Ethiopië, Gabon, Gambia, Ghana, Guinee-Bissau, Guinee, Ivoorkust, Kaapverdië, Kameroen, Kenia, Liberia, Libië, Malawi, Mali, Marokko, Mauritanië, Mozambique, Namibië, Niger, Nigeria, Oeganda, Rwanda, Senegal, Sierra Leone, Soedan, Somalië, Swaziland, Tanzania, Togo, Tsjaad, Westelijke Sahara, Zambia, Zimbabwe en Zuid-Afrika.[3]
Beschermingsstatus
[bewerken | brontekst bewerken]Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is aan 21 soorten een beschermingsstatus toegewezen. Achttien soorten worden gezien als 'veilig' toegewezen (Least Concern of LC) en twee soorten als 'onzeker' (Data Deficient of DD). Agama montana ten slotte wordt beschouwd als 'kwetsbaar' (Vulnerable of VU).[4]
Soorten
[bewerken | brontekst bewerken]Het geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur en het verspreidingsgebied.
Bronvermelding
[bewerken | brontekst bewerken]Referenties
- ↑ Bernhard Grzimek (1971). Het Leven Der Dieren Deel VI: Reptielen. Kindler Verlag AG, Pagina 240. ISBN 90 274 8626 3.
- ↑ Daudin, F.M. (1802). Histoire naturelle, génerale et particulière des reptiles 3: 333
- ↑ a b Uetz & Hallermann – The Reptile Database
- ↑ International Union for Conservation of Nature and Natural Resources - Red List, Agama - IUCN Red List. Gearchiveerd op 19 juni 2023.
Bronnen
- (en) – (en) Peter Uetz & Jakob Hallermann, The Reptile Database – Agama. Geraadpleegd op 7 mei 2019.
· 
· 
