AVRO RJ-100
| RJ-100 | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Fabrikant | British Aerospace | |||
| Type(n) | BAe146 | |||
| Lengte | 30,l m | |||
| Spanwijdte | 26,34 m | |||
| Hoogte (vanaf de grond) | 8,61 m | |||
| Interieurbreedte | 3,42 m | |||
| Stoelen voor passagiers | 117 | |||
| Leeggewicht | 33.6572 kg | |||
| Vleugeloppervlak | 77,3 m² | |||
| Max. startgewicht | 46.040 kg | |||
| Max. brandstof | 12.901 liter | |||
| Motoren | 4 x Honeywell LF507 turbofans | |||
| Max. stuwkracht per motor | 31,1 kN | |||
| Kruissnelheid | 795 km/h | |||
| Kruishoogte | 11.000 (plafond) | |||
| Max. reikwijdte | 3.340 km | |||
| Eerste vlucht | 13 mei 1992 | |||
| Status | In gebruik, Uit productie | |||
| Voornaamste gebruikers | Brussels Airlines, | |||
| Aantal gebouwd | 166 (1992-2003) | |||
| ||||
De AVRO RJ-100 (vroeger British Aerospace 146) is een viermotorig turbofan hoogdekker passagiersvliegtuig voor de korte afstand. Het is een verlengde versie van de AVRO RJ-85 geschikt voor 117 passagiers. Op 13 mei 1992 maakte het toestel zijn eerste vlucht.
Het toestel is geschikt voor korte start- en landingsbanen. De turbofan motoren hebben een hoge bypass ratio en zijn relatief stil, hetgeen het toestel geschikt maak voor vliegvelden in dichtbevolkte stadscentra en dit leverde het de bijnaam Whisperjet op.[1] Hoewel in dit marktsegment niet gebruikelijk leverde de toepassing van vier motoren een aantal voordelen op. Ten eerste zorgen vier motoren voor een grote mate van redundantie. Ten tweede zorgen ze voor uitstekende prestaties op zowel korte startbanen als op hooggelegen vliegvelden in een warm klimaat (hot and high conditions).
Ombouw naar hybride en elektrische voortstuwing
[bewerken | brontekst bewerken]In het ontwikkeltraject naar elektrisch vliegen spelen de RJ 100 en BAE 146 een nieuwe rol. Door de grote nuttige lading en de aanwezige vier motormontagepunten (hardpoints) is het toestel zeer geschikt als vliegend testbed (proefopstelling) voor nieuwe elektrische aandrijvingen. Hierbij worden één of twee turbofans vervangen door een elektrische voortstuwing. Het samenwerkingsverband Airbus/Rolls-Royce/Siemens gebruikte een BAE 146 als testvliegtuig voor hun E-Fan X-concept. De firma Wright Electric overweegt om een aantal BAE 146-toestellen om te bouwen naar volledig elektrische vliegtuigen met een bereik van 750 km.[2]
Gebruikers
[bewerken | brontekst bewerken]
- Brussels Airlines (laatste vlucht gemaakt op 28 oktober 2017)
- TNT Airways cargo
- Eurowings
- Lufthansa CityLine
- WDL Aviation
- Asian Spirit
- Zest Air
- Euralair
- Darta
- TNT Malev Express
- Aer Lingus (tot 2003)
- CityJet
- Nex Aviation
- MDLR Airlines
- Airfast Indonesia
- National Air Charter
- Pelita Air Service
- Riau Airlines
- Mahan Air
- Taban Air
- Air Dolomiti
- Alisardia
- Club Air
- Sagittair
- Air Libya
- Heritage Air (Melaka)
- Air National
- Ansett New Zealand
- Mount Cook Airlines
- Lineas Aéreas Paraguayas
- Regional Paraguaya
- Aero Condor
- Star Peru
- Centavia
- Meridiana Air
- Orion Air
- Pan Air
- PauknAir
- Makung Airlines
- Uni Airways
- Air UK
- BA CityFlyer
- British Air Ferries
- British Airways
- Capital Airlines
- Dan-Air
- Flightline
- Flybe
- Jersey European
- Loganair
- Manx Airlines
- Princess Air
- Titan Airways
- TNT Roadfreight
- Air Cal
- Air Wisconsin
- American Airlines
- Aspen Airways
- Atlantic Southeast Airlines
- Business Express
- Continental Express
- Discovery Airways
- Mesaba Airlines
- Northwest Airlines
- Pacific Southwest Airlines
- Royal West Airlines
- US Airways
- Westair Commuter Airlines
- Airlink
- Safair
- Malmo Aviation
- Transwede Airways
- Crossair
- Swiss European Air Lines
- ↑ (en) Airdata File: British Aerospace 146-300". Air International. Vol. 27, no. 5. November 1984. pp. 266–267. ISSN 0306-5634.
- ↑ Wright Electric (luchtvaartnieuws). Gearchiveerd op 19 april 2023.