begeerte
- be·geer·te
- In de betekenis van ‘verlangen’ voor het eerst aangetroffen in 1298 [1]
- Naamwoord van handeling van begeren met het achtervoegsel -te
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | begeerte | begeerten begeertes |
| verkleinwoord | - | - |
de begeerte v
- (psychologie) sterk verlangen naar iets, hebzucht
- De reclame voor de nieuwe auto wekte een grote begeerte bij hem op.
1. verlangen
- Het woord begeerte staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "begeerte" herkend door:
| 98 % | van de Nederlanders; |
| 96 % | van de Vlamingen.[2] |
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
- ↑ "begeerte" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑
Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
