Fabel
De Begreep Fabel (vun latiensch: fabula Vertellen, Sage) meent en in Versen oder Prosa verfaat Vertelln mit belehrende Afsicht, in de Deerter, Planten oder anner Fabelwesen minschliche Egenschapen hebben. De Dramatik vun de Fabelhanneln teelt op en belehrende Slusspointe, en Moral, hen.
As Schöpper vun de europäschen Fabeln gellt Äsop, den sin Wark över Phaedrus, Babrios un Avianus Ingang in dat medelollerlich Europa funn. Fabelliteratur etableerte sik vör allen in de Tied vun'n Humanismus. Ok in Indien geev dat Fabeln (Pancatantra).
Wichtige Fabeldichter sünd Hans Sachs, Jean de La Fontaine, Jean-Pierre Claris de Florian, Christian Fürchtegott Gellert oder Magnus G. Lichtwer ween. Gotthold Ephraim Lessing billt den Afsluss vun de klassische düütsche Fabeltraditschon. In Russland weer Iwan Krylow een vun de wichtigsten Fabeldichter.
Fabelnamen
[ännern | Bornkood ännern]In de Deerfabeln hebbt de Fabeldeern all en charakteristisch Fabelnaam.
Fabelnamen in de germansche Fabeltraditschon
- Aadboor - Stork
- Adelheid - Goos
- Äugler - Kniepen
- Bellyn - Widder
- Bokert - Bever
- Boldewyn - Esel
- Bruun - Boor
- Ermelyn - Vosssch
- Gieremund - Wulfsch
- Grimbart - Grevel
- Henning - Hahn
- Hinze - Kater
- Isegrim - Wulf
- Hinze - Kater
- Kratzefuß? - Hohn
- Lamp - Haas
- Lütke - Kraan
- Lynx - Luks
- Markart - Häher
- Martin - Aap
- Merkenau - Kreih
- Murner - Katt
- Nobel - Leuw
- Petz - Boor
- Pflückebeutel? - Raav
- Reynke - Voss
- Tybbke - Aant
- Wackerlos - Hund