Die Hard

Die Hard (op Platt so veel as „Starv gresig“; dt. Titel: Stirb langsam) is en US-amerikaanschen Actionfilm ut dat Johr 1988 mit Bruce Willis un Alan Rickman in de Hööftrullen. Speelbaas weer John McTiernan.

John McClane is en Polizist ut New York, de an’n Hilligen Avend na Los Angeles flüggt, üm dor mit sien Fro un sien Kind Wiehnachten to fiern. Mit sien Fro löpt dat siet’n halv Johr nich mehr goot, siet se’n ne’en Beroop in Los Angeles annahmen hett, wieldat he sülvst sik in New York bunnen sütt.

McClane will sien Fro op de Wiehnachtsfier vun ehr Firma överraschen un lett sik in dat Nakatomi Plaza föhrn, een Bürohoochhuus, woneem de Firma binnen sitt. Dat Huus is noch nich ganz torecht, man wiel de Wiehnachtsfier vun de Nakatomi-Corporation sünd blots noch de Gäst togegen, as op’n Slag Verbrekers mit swore Wapens rinstörmt kamt. Anföhrt warrt de Grupp vun den düütschen Terrorist Hans Gruber. Se hebbt all verbinnen na buten afsneden, de Partygäst as Börgen nahmen un den Empfang besett, üm in all Roh un ahn veel Schandaal den Tresor vun de Firma utrühmen to künnen.

As de Terroristen de Fier störmt, is McClane in en Nevenruum. So kann he sik as eenzigen vör de Terroristen versteken. In em kummt natürlich foorts de Polizist dör. As Enkeltkämper kann he een na’n annern vun de Verbrekers utschalten un versöcht togliek en Nootroop na buten aftosetten. Man he warrt vun de Terroristen opdeckt un kann jüst noch in’n letzten Ogenblick den Striepenpolizisten Al Powell buten op sik acht geven laten, de bi’t Plaza na’t Recht keken hett aver al wedder op’n Torüchweg weer. Dat Verbreken is nu bekannt un dat FBI schallt sik in. Man de Beamten, de sik vör Oort infinnt, slaht all Bedenken un Warnen vun McClane in’n Wind, so dat he op egen Fuust wieter maken mutt, Jagd op de Verbreker to maken. Ünnerstütten kriggt he alleen vun de Striepenpolizist Powell, de sik in’n Verlopp vun de Geschicht to een Oort Fründ entwickelt.

Ofschoonst de Verbrekers dat toeerst blots üm dat Geld güng, geevt se nu vör, Terroristen to wesen, de een Sinngenossen freepressen to wullen, dat se mehr Tiet winnt. Ok dat sture Standardverfohren vun’t FBI to’n Bekämpen vun Terroristen is Deel vun jemehrn Plan mit all Hakens un Ösen. So kamt de Verbrekers opletzt an den Inholt vun’n Tresor, naden dat FBI jem den Stroom afdreiht hett. De Agenten vun’t FBI warrt dormit to’n Speelball vun de Verbrekers un de Eenzige, de nu noch de Situatschoon in Greep kriegen kann is John McClane. Opletzt kann he de Verbrekers naenanner utschlaten un an’n Enn ok Gruber sülvst ut’n Finster stöten un den Grootdeel vun de Börgen redden.

Lexikon vun’n internatschonalen Film^[1]: Unter Einsatz aller erdenklichen technischen Raffinessen auf Hochspannung getrimmter harter Action-Film, der in der zweiten Hälfte zunehmend an Ironie gewinnt. Seine Rasanz und Dramatik erreicht er erst in der 70mm-Fassung und einem dementsprechend eingerichteten Kino.

De Film is för veer Oscars nomineert wesen, sünners för de Effekten. Winnen künn he dorvun aver keen. Man he weer ok noch för acht wietere Priesen vörslahn. Uttekent worrn is he mit söss Priesen:

• 1989: den BMI Film Music Award in de Kategorie för Michael Kamen.
• 1989: den Hochi Film Award in de Kategorie Beste utlännsche Film.
• 1989: den Golden Reel Award in de Kategorie Beste Tooneffekten för Richard Schorr.
• 1990: den Award of the Japanese Academy in de Kategorie Beste utlännsche Film.
• 1990: den Blue Ribbon Award in de Kategorie Beste utlännsche Film.
• 1990: den Kinema Junpo Award in de Kategorie Beste utlännsche Film.

In de amerikaanschen Originalfaten sünd de Verbrekers, de dat Hoochhuus in jemehr Gewalt bringt, düütsche Terroristen, ehmolige Liddmaten vun de utdachten „Volksfrei-Bewegen“. Se snackt dorbi deelwies op düütsch. In Düütschland weer dat in de Synchronisatschoon en Koppel vun europääsche Deven – villicht radikale Iren, vun wegen dat de mehrsten Naams engelsch sünd. Ut Hans warrt dorbi Jack un ut Karl warrt Charlie.

Vele vun de in de Originalfaten düütsch snackten Sätz, weern vull vun swore Grammatik- un Woortfehlers. To’n Bispeel seggt Gruber to Karl: „Schieß dem Fenster!“^[2]

De eerste Publikatschoon vun den Film weer an eenige Steden kört, vun wegen gewaltdrächtig Szenen as dat Henrichten vun den Firmenbaas Takagi dör Hans Gruber.

As diegeetsch Musik is dat 3. Brannenborgsche Kunzert (BWV 1048) vun Johann Sebastian Bach insett worrn, de Score vun Michael Kamen speelt mit de De Neegten.

Opstunns gifft dat vun den Film de wietere Nafolgers: Die Hard 2 (dt.: Stirb langsam 2), Die Hard with a Vengeance (dt.: Stirb langsam: Jetzt erst recht) un Live Free or Die Hard (dt.: Stirb langsam 4.0).

1. ↑ Lexikon des Internationalen Films - Stirb langsam
2. ↑ www.filmstarts.de

• Die Hard in de Internet Movie Database (engelsch)
• Kritiken to „Die Hard“ op Rotten Tomatoes
• Bespreken vun de Filmmusik