George W. Bush

 

Sewaktu menghadapi tentangan dari Kongres, Bush mengadakan mesyuarat awam begayakan dewan perbandaran di seluruh Amerika Syarikat pada tahun 2001 untuk menggalakkan sokongan orang awam kepada rancangan beliau untuk rancangan potongan cukai berjumlah $1.35 trilion—salah satu potongan cukai terbesar dalam sejarah A.S. Bush dan penasihat-penasihat ekonomi beliau mengemukakan alasan bahawa dana kerajaan yang belum dibelanja wajar dikembalikan kepada pembayar cukai. Apabila timbulnya laporan mengenai ancaman kemelesetan dari Pengerusi Rizab Persekutuan Alan Greenspan, Bush menjelaskan bahawa potongan cukai sedemikian bakal merangsang ekonomi dan membuka peluang pekerjaan.^[1] Pihak-pihak lain termasuk Setiausaha Perbendaharaan pada masa itu Paul O'Neill, juga membangkang sesetengah potongan cukai atas alasan bahawa ini akan menyumbang kepada kurangan belanjawan dan melemahkan Keselamatan Sosial.^[2]

Di bawah pentadbiran Bush, KDNK sebenar telah meningkat pada kadar tahunan purara sebanyak 2.5%.^[3] Purata Dow Jones telah meningkat sebanyak 30% sejak Januari 2001.^[4] Pengangguran meningkatk dari 4.2% pada Januari 2001 ke 6.3% pada Jun 2003, jatuh ke kadar terkini 4.5%.^[5] Kurangan dalam belanjawan tahun 2006 ialah $434 bilion, berbanding lebihan $86 bilion pada tahun 2000.^[6] Pendapatan rumahtangga median selepas pelarasan inflasi agak lembap manakala kadar kemiskinan negara makin meningkat.^[7] Menjelang 23 Ogos 2007, hutang negara secara rasminya naik ke $8.98 trilion; iaitu naik $3.25 trilion sejak Bush menjadi Presiden.^[8]

Sesetengah pihak berpendapat bahawa ekonomi hanya memberi faedah kepada golongan kaya, dan bukan majoriti warga yang berpendapatan sederhana atau rendah,^[9][10][11] manakala ada yang lain menafikannya sama sekali.^[12][13] Lebih-lebih lagi, ada yang lain yang menyatakan bahawa taraf hidup telah meningkat dalam semua peringkat lapisan sosio-ekonomi dengan kebanyakan pertambahan pendapatan mencapai 1% yang teratas,^[14] yang penerimaan pendapatannya naik mendadak.^[15]

Akta Tiada Anak Yang Ketinggalan (No Child Left Behind Act) yang bertujuan mengukur dan menutup jurang antara prestasi pelajar kaya dan miskin, menawarkan pilihan kepada ibu bapa kepada pelajar di sekolah berprestasi rendah, dan menyasarkan lebih pembiayaan persekutuan kepada sekolah berpendapatan rendah. Pembangkang berpendapat bahawa Bush tidak cukup membiayai rancangan sendiri beliau, dan Senator Demokrat Ted Kennedy mendakwa: "Apa yang tragisnya ialah bahawa pembaharuan yang agak lewat ini sudah pun siap diatur, tetapi bukan pembiayaannya."^[16] Ramai pakar pendidikan turut meragui pembaharuan ini, atas sebab bahawa tumpuan Akta ini kepada "ujian taruhan tinggi" dan keputusan kuantitatif akan memburukkan keadaan.^[17][18] Bush menambah pembiayaan untuk Yayasan Sains Negara (National Science Foundation) dan Institut-institut Kesihatan Negara (National Institutes of Health) pada tahun-tahun terawal beliau selaku Presiden, serta melancarkan rancangan pendidikan untuk mengukuhkan asas sains dan matematik untuk pelajar sekolah tinggi A.S. Bagaimanapun, pembiayaan untuk NIH gagal mengejar inflasi pada tahun 2004 dan 2005, dan akhirnya dipotong pada tahun 2006, iaitu julung kali potongan sedemikian berlaku setelah 36 tahun.^[19]

Bush menggalakkan peningkatan dalam pembatalan kawal selia dan opsyen pelaburan dalam khidmat sosial, menerajui usaha Parti Republican untuk meluluskan Akta Medicare 2003 yang menambah liputan ubat preskripsi pada Medicare dan mewujudkan Akaun Simpanan Kesihatan yang membolehkan orang ramai untuk memperuntukkan sebahagian cukai Medicare mereka untuk membentuk satu "telur sarang". Kumpulan pelobi pesara AARP dan memberi dukungan dan bekerjasama dengan pentadbiran Bush bagi rancangan ini. Bush menyatakan bahawa undang-undang yang dianggarkan menelan belanja $400 bilion selama 10 tahun pertama ini akan memberikan kepada para warga tua "pilihan yang lebih baik dan lebih kawalan terhadap penjagaan kesihatan mereka".^[20] Bush memulakan penggal kedua beliau dengan menggariskan satu inisiatif penting untuk memperbaharui Keselamatan Sosial yang menghadapi unjuran defisit terbesar sejak tahun 2005. Bush menjadikannya pusat agenda beliau meskipun kefahaman bertentangan dalam media dan dalam Kongres yang mendapati rancangan itu sebagai sesuatu yang tidak boleh disentuh, kerana orang awam A.S. menjadi sangsi akan apa-apa cubaan untuk mengubahnya. Program ini juga dipercayai ramai sebagai di bawah bidang kuasa Parti Demokratik, yang mana pihak Republican dahulunya pernah didakwa cuba membubarkan atau menswastakannya. Dalam ucapan Negeri Kesatuan 2005 beliau, Bush membincangkan dakwaan bahawa rancangan itu bakal muflis dan mengutuk kemalasan politik terhadap pembaharuan. Beliau mencadangkan pilihan-pilihan untuk membenarkan rakyat A.S. untuk memindahkan sebahagian cukai Keselamatan Sosial (FICA) mereka ke dalam pelaburan yang terjamin, lalu mewujudkan satu "telur sarang" yang dikatakan beliau akan menikmati peningkatan yang stabil. Meskipun pelindung ditekan dan ruang kepada rancangan lain masih terbuka, cadangan Bush dikritik kerana kosnya yang tinggi, dan pihak Demokrat mengutuknya sebagai satu usaha untuk menswastakan sistem berkenaan secara separa, serta masih mendedahkan rakyat A.S. kepada kerenah pasaran. Bush memulakan lawatan seluruh negara selama 60 hari bagi berkempen kuat-kuat untuk inisiatif beliau dalam acara media ("Conversation on Social Security") dalam satu cubaan meraih sokongan daripada orang ramai yang agak kurang berjaya.^[21] Meskipun Bush mengadakan kempen bertenga untuk melariskan rancangan pembaharuan Keselamatan Sosial, menjelang Mei 2005 sokongan orang ramai terhadap cadangan Bush jatuh mendadak^[22] dan kepimpinan Parti Republikan di Kongres memutuskan untuk tidak meletakkan pembaharuan Keselamatan Sosial dalam senarai keutamaan bagi saki-baki agenda perundangan mereka pada tahun 2005.^[23] Prospek perundangan cadangan itu dikurangkan lagi oleh kesan sampingan politik susulan Taufan Katrina pada musim luruh tahun 2005.^[24] Menjelang pilihanraya Kongres 2006, kepimpinan Republican di Congress mengetepikan isu pembaharuan Keselamatan Sosial yang dihangatkan emosi. tiada tindakan perundangan yang penting telah diambil terhadap isu ini pada tahun 2006. Setelah parti Demokrat mengambil alih kuasa kedua-dua Dewan Kongres sebagai keputusan pilihanraya pertengahan penggal 2006, kemungkinan tindakan Kongres selanjutnya terhadap cadangan Bush itu kelihatan sudah pudar sepenuhnya untuk saki-baki penggal beliau selaku Presiden.

Sewaktu menduduki jawatan Presiden pada tahun 2001, Bush menarik balik sokongan Amerika Syarikat kepada Protokol Kyoto, iaitu satu pindaan kepada Konvensyen PBB terhadap Perubahan Iklim yang bertujuan mengenakan sasaran wajib untuk mengurangkan pengeluaran gas rumah hijau. Beliau melakukan demikian selepas Senat telah mengundi 95–0 pada satu resolusi yang mengumumkan rasa tidak setuju pada tahun 1997. Bush menegaskan bahawa beliau tidak akan mendukungnya kerana perjanjian itu mengecualikan 80% daripada populasi dunia,^[25] mungkin merugikan ekonomi sebanyak berpuluh bilions dolar setahun,^[26] serta ketidaktentuan mengenai sains perubahan iklim.^[27] Pendirian pentadbiran Bush mengenai pemanasan global masih diselubungi kontroversi dalam komuniti sains dan alam sekitar ketika Bush memegang jawatan Presiden. Pada tahun 2004, Pengarah Institut Goddard NASA, James Hansen, secara umum dan kerasnya mendakwa pentadbiran Bush memberikan maklumat yang salah kepada orang awam dengan menyekat bukti saintifik mengenai bahaya gas-gas rumah hijau, dengan menyatakan bahawa pentadbiran Bush hendak mendengar hanya hasil kajian saintifik yang “sesuai dengan pendirian yang ditentukan terlebih dahulu dan tidak fleksibel” serta menyunting laporan untuk menampakkan bahaya-bahaya itu sebagai kurang mengancam melalui apa yang ditegaskannya sebagai "penentangan secara langsung kepada ajaran-ajaran paling utama dalam sains."^[28][29] Bush pernah berkata bahawa beliau sedar dengan tekalnya bahawa pemanasan global ialah satu masalah yang serius, tetapi menegaskan bahawa terdapat satu "perdebatan mengenai sama ada pemanasan global itu buatan manusia atau kejadian semulajadi".^[30] Dalam ucapan Negeri Kesatuan beliau pada tahun 2007, Bush mengulangi janji beliau untuk berusaha menuju pengurangan pergantungan kepada galian minyak asing dengan mengurangkan penggunaan bahan api fosil dan peningkatan penghasilan bahan api alternatif.^[31]

Salah satu bencana terburuk paling dahsyat dalam sejarah A.S., Taufan Katrina, terjadi pada awal penggal kedua Bush. Katrina terbentuk pada akhir bulan Ogos ketika musim hurikan Atlantik 2005 dan membinasakan kebanyakan bahagian utara tengah Pantai Teluk Amerika Syarikat, terutamanya bandaraya New Orleans.^[32]

 

Bush mengisytiharkan darurat di negeri Louisiana pada 27 Ogos,^[33] dan di negeri Mississippi dan Alabama pada 28 Ogos;^[34][35] beliau membenarkan Jabatan Keselamatan Dalam Negara (DHS) dan Agensi Pengurusan Kecemasan Persekutuan (FEMA) untuk mengurus bencana itu, tetapi pengumuman beliau gagal menggalakkan agensi-agensi berkenaan untuk bertindak.^[36] Mata taufan bertemu daratan pada 29 Ogos, dan New Orleans mula dikelami banjir akibat rekahan tetambak; kemudian pada hari itu, Bush mengisytiharkan bahawa satu bencana besar sedang berlaku di Louisiana,^[37] lalu secara rasminya membenarkan FEMA untuk mula menggunakan dana persekutuan untuk membantu usaha pemulihan. Pada 30 Ogos, setiausaha Jabatan Keselamatan Dalam Negara Michael Chertoff mengisytiharkannya "satu insiden yang penting kepada negara,"^[38] lalu mencetuskan penggunaan pertama National Response Plan yang baru diwujudkan. Bagaimanapun, Bush tidak kembali ke ibu negara, sebaliknya masih mengerjakan cuti bekerja beliau di ladang ternak beliau di Texas.^[39] Pada 2 September, anggota Pengawal Kebangsaan mula memasuki bandaraya New Orleans.^[40] Pada hari yang sama, Bush melawat bahagian-bahagian Louisiana, Mississippi dan Alabama lalu menrgaskan bahawa kejayaan usaha pemulihan sehingga tahap itu "tidak mencukupi."^[41]

Oleh sebab bertambahnya kutukan semasa bencana di New Orleans makin hebat, Bush mengaku bertanggungjawab sepenuhnya atas kegagalan bagi pihak kerajaan persekutuan mengenai tindak balasnya kepada bencana.^[40] Kritikan terhadap Bush bertumpu kepada tiga isu utama. Pertama sekali, para pemimpin kedua-dua parti utama mengutuk presiden kerana melantik pemimpin yang tidak berkebolehan untuk menduduki jawatan terpenting FEMA, terutamanya Michael D. Brown^[42] yang bekerja untuk Arabian Horse Association sebelum menguasai FEMA. Bush memuji kerja Brown semasa kelemahan dalam tindak balas FEMA makin menonjol kepada orang awam. Kedua, ramai yang berpendapat bahawa kekurangan tindak balas persekutuan merupakan kesan Perang Iraq dan kehendaknya untuk angkatan bersenjata dan bajet persekutuan.^[43] Ketiga, pada hari-hari sejurus selepas bencana, Bush menafikan beliau pernah menerima amaran kemungkinan air bah merekah tetambak yang melindungi kota New Orleans.^[44] Bagaimanapun, taklimat sidang video presiden pada 28 Ogos menunjukkan Max Mayfield memberi amaran kepada presiden bahawa pelimpahan melalui tetambak merupakan satu "perkara yang jelasnya amat, amat membimbangkan."^[45] Para pengkritik mengaku bahawa presiden sedang menyalahgambarkan peranan pentadbiran beliau dalam apa yang dilihat mereka sebagai satu tindak balas yang cacat.

 

Pentadbiran Bush menarik balik sokongan A.S. untuk beberpa persetujuan antarabangsa, termasuk Perjanjian Misil Anti-Balistik (ABM) dengan Rusia. Pentadbiran Bush mengejar satu pertahanan misil negara yang dahulunya diharamkan oleh perjanjian ABM dan tidak pernah diratifikasi oleh Kongres.^[46] Bush juga meluahkan sokongan A.S. untuk pertahanan Taiwan berikutan penyenangan diri pada April 2001 dengan Republik Rakyat China mengenai insiden Pulau Hainan, apabila sebuah pesawat perisik EP-3E melanggar sebuah pesawat tentera udara China yang membawa kepada penahanan anggota A.S. Pada tahun 2003–2004, Bush membenarkan campur tangan tentera A.S. di Haiti dan Liberia untuk melindungi kepentingan A.S.

 

Bush menekankan pendekatan yang berwaspadaa terhadap persengketaan antara Israel dan orang Palestin. Bush mengecam ketua Pertubuhan Pembebasan Palestin Yasser Arafat yang didakwa mendukung keganasan. Namun, beliau menaja dialog antara perdana menteri kedua-dua pihak, Ariel Sharon dan Mahmud Abbas. Bush menyokong pelan pengunduran berat sebelah Sharon, dan menyambut pilihanraya demokratik yang diadakan di Palestin berikutan kematian Arafat.

Dalam Ucapan Negeri Kesatuan beliau pada Januari 2003, Bush menggariskan strategi lima tahun untuk bantuan AIDS kecemasan global, iaitu President's Emergency Plan For AIDS Relief. Bush mengumumkan perbelanjaan sebanyak $15 bilion untuk usaha ini—$3 bilion setahun selama lima tahun—tetapi meminta wang yang kurang daripada itu dalam bajet tahunan.^[47]

Bush mengecam serangan dan pembunuhan oleh angkatan tentera awam terhadap warga Darfur di Sudan sebagai satu genosid.^[48] Bush berkata bahawa kehadiran pengawal keamanan antarabangsa amat diperlukan di Darfur, tetapi tidak setuju jika situasi ini dikemukakan ke Mahkamah Jenayah Antarabangsa. Bush telah menyuarakan sokongan padu kepada kemerdekaan Kosovo. Pada 10 Jun 2007, beliau bertemu dengan Perdana Menteri Albania Sali Berisha dan menjadi Presiden A.S. pertama untuk melawat Albania.

 

Serangan pengganas 11 September merupakan saat-sat genting bagi kepimpinan Bush. Pada waktu petang hari itu, beliau berucap kepada seluruh negara dari Pejabat Bujur, menjanjikan satu tindak balas yang kuat kepada serangan itu tetapi pada masa yang sama menekankan perlunya bangsa bersatu untuk menyenangkan hati saudara mara mangsa. Pada 14 September, beliau melawat tapak Pusat Dagangan Dunia, bertemu Datuk Bandar Rudy Giuliani dan para ahli bomba, anggota polis dan sukarelawa. Bush mengucap kepada perhimpunan melalui pembesar suara sambil berdiri di atas longgokan runtuhan:

I can hear you. The rest of the world hears you. And the people who knocked these buildings down will hear all of us soon.
(Aku dapat dengar engkau. Seluruh dunia dapat dengar engkau. Maka sesiapa yang menjatuhkan bangunan ini akan dengar dari kita tak lama lagi.)

Dalam ucapan beliau pada 20 September 2001, Bush mengecam Osama bin Laden dan al Qaeda, serta mengutuskan sekata dua kepada rejim Taliban di Afghanistan, di mana Osama bermarkas, untuk "menyerahkan para pengganas, atau … berkongsi nasib mereka."^[49] Bush mengumumkan Perang Anti-Keganasan sedunia, dan setelah rejim Taliban tidak bersedia mengenai Osama bin Laden, beliau mengarahkan pencerobohan Afghanistan untuk menggulingkan rejim Taliban.^[50]

Setelah serangan 11 September 2001 terhadap Amerika Syarikat yang dituduh dilancar pertubuhan al Qaeda pimpinan Osama bin Laden dan serangan balas terhadap Afghanistan, Bush mengamalkan Perang Anti-Keganasan global dalam ucapan Negeri Kesatuan beliau pada 29 Januari 2002 dan menegaskan bahawa satu "paksi kejahatan" yang terdiri daripada Korea Utara, Iran dan Iraq sedang "melengkapkan diri dengan senjata untuk mengancam keamanan dunia" dan "menimbulkan bahaya yang serius dan grave makin menjadi-jadi".^[51] Pentadbiran Bush terus menegaskan hak dan niatnya untuk melibatkan diri dalam serangan terlebih dahulu, juga dikenali sebagai perang pencegahan, sebagai balasan kepada ancaman yang dikesan.^[52] Ini kemudiannya membentuk dasar kepada konsep yang dikenali sebagai Doktrin Bush. "Perang Anti-Keganasan" yang lebih luas, dakwaan "paksi kejahatan", dan, secara terperincinya, doktrin perang pencegahan, mula melemahkan sokongan yang tidak pernah sebesar ini dari dalam dan luar negara kepada tindakan Bush dan Amerika Syarikat terhadap al Qaeda berikutan serangan 11 September.^[53]

Sesetengah pemimpin negara mendakwa penyelewengan oleh tentera A.S. dan menuntut agar negara menutup pusat penahanan di Teluk Guantanamo dan tempat-tempat lain. Penentangan dan kritikan terhadap kepimpinan Bush dalam Perang Anti-Keganasan makin menjadi-jadi semasa perang di Iraq makin berleluasa.^[54][55][56] Pada tahun 2006, satu Anggaran Perisikan Negara meluahkan gabungan pendapat agensi-agensi perisikan Amerika Syarikat sendiri, lalu merumuskan bahawa Perang Iraq telah menjadi "cause célèbre untuk para mujahideen" dan gerakan jihad makin bertumbuh.^[57][58]

 

Pada 7 Oktober 2001, tentera A.S. dan British memulakan kempen pengeboman yang memberi laluan kepada ketibaan Perikatan Utara pada 13 November di Kabul. Tujuan utama perang ini adalah untuk menumpaskan Taliban, mengusir al Qaeda keluar dari Afghanistan, dan menawan ketua-ketua al Qaeda terpenting. Pada bulan Disember 2001, PBB melantik sebuah Kerajaan Sementara Afghanistan yang diketuai Hamid Karzai.^[59][60] Namun begitu, cubaan membunuh atau menawan ketua al Qaeda Osama bin Laden gagal kerana Osama melarikan diri daripada pertempuran pada Disember 2001 di kawasan pergunungan Tora Bora, yang kemudian diakui pentadbiran Bush sebagai kesan kegagalan menghantar lebih banyak tentera darat A.S.^[61] Osama dan timbalannya, Ayman al-Zawahiri, serta juga ketua Taliban, Mohammed Omar, masih belum ditangkap seperti pada bulan Julai 2007.

Meskipun mula-mula berjaya menggulingkan Taliban dari tampuk pemerintahan di Kabul, peperangan masih berterusan kerana pada awal tahun 2003 pihak Taliban berkumpul semula, mencari dana dan anggota baru.^[62] Pada tahun 2006 pemberontakan Taliban kelihatan kian besar, ganas, dan terurus di luar jangkaan, dengan serangan besar-besaran dibantu sekutu seperti Operation Mountain Thrust yang mencapai kejayaan kecil.^[63][64][65]

Bermula dengan ucapan Negeri Kesatuan beliau pada 29 Januari 2002, Presiden Bush mula mengumumkan perhatian beliau kepada Iraq yang dilabelkannya sebagai sebahagian "paksi kejahatan" yang bersekutu dengan pengganas dan menimbulkan "bahaya yang serius dan menjadi-jadi" kepada kepentingan A.S. melalui pemilikan "senjata pemusnahan meluas".^[66] Pada separuh kedua tahun 2002, laporan Agensi Perisikan Pusat yang dipesan pihak pentadbiran mengandungi kenyataan bertentangan mengenai sama ada Saddam Hussein berniat menyusun semula program senjata nuklear, tidak betul-betul menjelaskan senjata biologi dan kimia Iraq, dan bahawa sebilangan misil Iraq boleh mencapai jarak yang melebihi had yang ditetapkan PBB.^[67][68] Persoalan mengenai sama ada pentadbiran Bush memanipulasi atau menokok tambah ancaman dan bukti kebolehan senjata pemusnahan meluas Iraq atau cuba menghubung kait Saddam dan serangan al Qaeda kemudiannya menjadi titik pusat kritikan dan kontroversi untuk Bush.^[69] Pada akhir tahun 2002 dan awal tahun 2003, Bush menuntut agar PBB menguatkuasakan mandat pelucutan senjata di Iraq, lalu mempercepatkan satu krisis diplomatik. Pada bulan November 2002, Hans Blix dan Mohamed ElBaradei mengetuai pemeriksa-pemeriksa senjata PBB di Iraq, tetapi dipaksa meninggalkan Iraq empat hari sebelum serangan A.S. walaupun sudah meminta lebih masa untuk menyiapkan tugas mereka.^[70] Pihak A.S. mula-mulanya mengehendaki satu resolusi Majlis Keselamatan PBB yang membenarkan penggunaan kuasa ketenteraan namun kemudiannya melupakan hasrat untuk persetujuan PBB kerana dibantah keras beberapa negara.^[71]

Usaha perang ini disertai lebih 20 buah negara lain (terutamanya United Kingdom), dalam apa yang digelar "campuran pihak yang sanggup".^[72] Serangan Iraq bermula pada 20 Mac 2003 dan tentera Iraq begitu cepat ditewaskan. Kofi Annan, Boutros Boutros-Ghali, serta juga pemimpin beberapa negara membuat kenyataan yang membayangkan bahawa serangan itu merupakan satu jenayah perang.^[73] The capital, Baghdad, fell on April 9, 2003. Pada 1 Mei 2003, Presiden Bush mengisytiharkan tamatnya operasi pertempuran besar di Iraq. Kejayaan awal operasi A.S. telah menaikkan populariti Presiden Bush, tetapi tentera A.S. dan sekutunya menghadapi pemberontakan kumpulan-kumpulan sektarian yang menjadi-jadi. Oleh sebab keadaan bertambah teruk, ucapan "Misi Dicapai" Bush pada 1 Mei 2003 dikritik sebagai terlalu awal.^[74] Pentadbiran Bush juga dikritik dalam bulan-bulan berikutnya berikutan laporan Kumpulan Pemantauan Iraq yang tidak dapat menjumpai bilangan senjata banyak yang dipercayai dimiliki rejim Iraq. Pada 14 Disember 2005, Bush mengaku bahawa "Adalah benar bahawa kebanyakan hasil perisikan rupanya tidak tepat."^[75] Bush nevertheless continued to assert the war had been worthwhile and confirmed he would have made the same decision if he had known more.

 

Pilihanraya Iraq dan satu pungutan suara untuk meluluskan sebuah perlembagaan bau diadakan pada bulan Januari dan Disember 2005. Namun begitu, dari tahun 2004 hingga 2007, however, situasi di Iraq makin buruk, dan beberapa pemerhati berpendapat bahawa negara itu terlibat dalam satu perang saudara berskala penuh.^[76] Dasar-dasar Bush mengenai perang di Iraq makin banyak menghadapai kritikan, termasuk tuntutan dalam A.S. untuk menyediakan jadual masa untuk mengundurkan tentera dari Iraq. Pada tahun 2006 satu Anggaran Perisikan Negara menyatakan bahawa perang Iraq telah meningkatkan radikalisme Islam dan memburukkan ancaman keganasan.^[77] Laporan tahun 2006 mengenai Kumpulan Kajian Iraq dwipartisan yang diketuai James Baker, merumuskan bahawa situasi di Iraq "serius dan semakin teruk". Sungguhpun Bush mengakui adanya kesilapan strategi mengenai kestabilan Iraq, beliau mempertahankan pendirian beliau untuk tidak mengubah keseluruhan strategi di Iraq.^[78][79] Pada 10 Januari 2007 Bush berucap kepada negara mengenai situasi Iraq. Dalam ucapan beliau, beliau mengumumkan pertambahan 21,500 orang askar untuk Iraq, serta program pekerjaan untuk warga Iraq, lebih cadangan pembinaan semula, dan $1.2 bilion untuk program-program ini.^[80] Pada 1 Mei 2007, Bush menggunakan veto beliau untuk kali yang kedua selaku Presiden, untuk menolak rang undang-undang kongres yang menentukan tarikh akhir untuk pengunduran tentera A.S. dari Iraq.^[81]

Ketahui lebih lanjut tentang George W. Bush di Wikipedia:
	Takrifan dari Wikikamus
	Imej dan media dari Commons
	Sumber pembelajaran dari Wikiversity
	Berita dari Wikiberita
	Petikan dari Wikipetikan
	Teks sumber dari Wikisumber
	Buku teks dari Wikibuku

• Laman web rasmi Rumah Putih
• Biografi rasmi Rumah Putih Diarkibkan 2006-07-12 di Wayback Machine
• Biografi Republican National Committee
• Profil Presiden Lengkap oleh Nicholas D. Kristof
• Maklumat Project Vote Smart
• Extensive essay on George W. Bush and shorter essays on each member of his cabinet and First Lady from the Miller Center of Public Affairs Diarkibkan 2007-08-30 di Wayback Machine
• George W. Bush di Pangkalan Data Filem Internet (IMDb)