arbitror
Appearance
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]API: /ˈar.bi.tror/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ar·bi·tror — morphologica: arbitr-or
Notatio
[+/-]Verbum deponens
[+/-]arbitr|or, -ārī, arbitrātus sum
- Eventui adesse, testis et conscius esse, auscultari, speculari, observare.
- (Translatē) advertere, considerare, perpendere.
- Speciatim ponitur de arbitris iudicibus: sententiam dare, iudicare.
- Censere, existimare, sed validis, quamvis tantummodo subiectivis, uti aiunt, argumentis innixus.
Coniugatio
[+/-]Verbum finitum
Thema | Deponens | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
arbitr- | Tempus praesens | imperfectum | futurum | ||||
Persona | indicativ. | coniunct. | imperat. | indicativ. | coniunct. | indicativ. | imperat. |
I. sing. | arbitror | arbitrer | arbitrābar | arbitrārer | arbitrābor | ||
II. sing. | arbitrāris | arbitrēris | arbitrāre! | arbitrābāris | arbitrārēris | arbitrāberis | arbitrātor! |
III. sing. | arbitrātur | arbitrētur | arbitrābātur | arbitrārētur | arbitrābitur | arbitrātor! | |
I. plur. | arbitrāmur | arbitrēmur | arbitrābāmur | arbitrārēmur | arbitrābimur | ||
II. plur. | arbitrāminī | arbitrēminī | arbitrāminī! | arbitrābāminī | arbitrārēminī | arbitrābiminī | — |
III. plur. | arbitrantur | arbitrentur | arbitrābantur | arbitrārentur | arbitrābuntur | arbitrantor! |
Thema | Deponens | ||||
---|---|---|---|---|---|
arbitrāt- | Tempus perfectum | plusquam perfectum | futurum exactum | ||
Persona | indicativ. | coniunct. | indicativ. | coniunct. | |
I. sing. | arbitrātus, -a, -um sum |
arbitrātus, -a, -um sim |
arbitrātus, -a, -um eram |
arbitrātus, -a, -um essem |
arbitrātus, -a, -um erō |
II. sing. | arbitrātus, -a, -um es |
arbitrātus, -a, -um sīs |
arbitrātus, -a, -um erās |
arbitrātus, -a, -um essēs |
arbitrātus, -a, -um eris |
III. sing. | arbitrātus, -a, -um est |
arbitrātus, -a, -um sit |
arbitrātus, -a, -um erat |
arbitrātus, -a, -um esset |
arbitrātus, -a, -um erit |
I. plur. | arbitrātī, -ae, -a sumus |
arbitrātī, -ae, -a sīmus |
arbitrātī, -ae, -a erāmus |
arbitrātī, -ae, -a essēmus |
arbitrātī, -ae, -a erimus |
II. plur. | arbitrātī, -ae, -a estis |
arbitrātī, -ae, -a sītis |
arbitrātī, -ae, -a erātis |
arbitrātī, -ae, -a essētis |
arbitrātī, -ae, -a eritis |
III. plur. | arbitrātī, -ae, -a sunt |
arbitrātī, -ae, -a sint |
arbitrātī, -ae, -a erant |
arbitrātī, -ae, -a essent |
arbitrātī, -ae, -a erunt |
Verbum infinitum
Modus | infinitivus | participium | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Tempus | praesens | perfectum | futurum | praesens | perfectum | futurum |
Dep. | arbitrārī | arbitrātum, -am, -um esse |
arbitrātūrum, -am, -um esse |
arbitrāns | arbitrātus, -a, -um |
arbitrātūrus, -a, -um |
Gerundium | Gerundivum | Supinum | ||||
arbitrandī | arbitrandus, -a, -um | arbitrātum | arbitrātū |
Dictiones collatae
[+/-]Dictiones derivatae
[+/-]Translationes
[+/-]Eventui adesse, testis et conscius esse, auscultari, speculari, observare | dilatare ▼ |
---|
Eventui adesse, testis et conscius esse, auscultari, speculari, observare | collabi ▲ |
---|
Advertere, considerare, perpendere | dilatare ▼ |
---|
Advertere, considerare, perpendere | collabi ▲ |
---|
Sententiam dare, iudicare | dilatare ▼ |
---|
Sententiam dare, iudicare | collabi ▲ |
---|
Censere, existimare, sed validis, quamvis tantummodo subiectivis, uti aiunt, argumentis innixus | dilatare ▼ |
---|
Censere, existimare, sed validis, quamvis tantummodo subiectivis, uti aiunt, argumentis innixus | collabi ▲ |
---|
Loci
[+/-]Apuleius ca. 125-170 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |