elem

• IPA^(kilîd): /ɛˈlɛm/
• Deng (Bidlîs)^ⓘ
• Kîtekirin: e·lem

elem mê

1. êş, kul, derd, keder, keser, azar, ezyet, nexweşî, nesaxî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. nêm, îltîhap
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. ala, rengên dewletekê.

   Dema ku şer hebû, gotine me elemên sipî rakin em tiştekî we nakin.

• Qurbanê te bim guh bide carek gilehê min
  Zanî ko ji ber cewr û cefayan elemên dil
  Rehmê bi gedayê xwe ke sultan û şehê min — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

(Mane 1) ji erebî الم‎ (elem), hevreha aramî ܐܠܡܐ (elma, êlma: kerb, kîn)
(Mane 3) ji erebî علم‎

elem

1. azar, ahên, al, elem
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)