kul

• IPA^(kilîd): /kʊl/
• Deng (Bidlîs)^ⓘ
• Kîtekirin: kul

kul mê, k-ya nerm

1. intihab, iltihab, inflamasyon, bakterî û mîkrobên xirab ketin leşî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. (mecazî) êş, jan, azar, nesaxî, nexweşî, brîna ku di laş de bi sedemên hundurîn şên hatiye

   Evîn kula dilî ye;
   kul û birîn

3. leng, kulek, kuloke, qot, kût, kesê ku ji sedema lingek an her du linên wî bi gospe û terabe ne, nikane bidirûstî birê biçe
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
4. derd

   Kula te çîye?

kul

1. biêş, jandar, biazar, nesax, nexweş

   Lingê min kul e.

• kurdî-erebî: کول‎

• Dikêşim jan û derda
  Lew min birin di kul bû
  Ji werdan ez bi êş im — (Feqiyê Teyran, )

• kal
• kel
• kêl
• kil
• kol
• kull

   Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

• kulandin
• kulek
• kulekî
• kuliyayî
• kulî
• kulîn
• kula ser kul

kul

1. hemû, gişt, tev
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

• kull

Ji erebî كل‎ (kull), hevreha aramî כלל (kull), îbrî כלל (kull), akadî kelalu.

• kuliyat
• kuliye
• kuliyen
• kulî

kul

1. av
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên av/Werger hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]} 

kul nêtar

1. rejî, komir
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên rejî hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]} 

kul

1. Binêre kull.

kul

1. xwelî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên xwelî hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]} 

kul

1. kel, germ, zêde germ
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên germ hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]} 

• Deng (Tirkiye (Îzmîr))^ⓘ

kul

1. benî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. bende
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. hulk, evd, hulûlk, qûl
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)