elem

navdêr, mê

1. êş, kul, derd, keder, keser, azar, ezyet, nexweşî, nesaxî
2. nêm, îltîhap
3. ala, rengên dewletekê

(Wate 1) ji erebî الم‎ (elem), hevreha aramî ܐܠܡܐ (elma, êlma: kerb, kîn)
(Wate 3) ji erebî علم

• bêelem
• bêelemî
• bêelemîtî
• bêelemtî
• bielem
• bielemî
• bielemîtî
• bielemtî
• elemdar
• elemdarî
• elemdarîtî
• elemdartî
• elemder
• elemderî
• elemderîtî
• elemdertî
• elemî

Qurbanê te bim guh bide carek gilehê min
Zanî ko ji ber cewr û cefayan elemên dil
Rehmê bi gedayê xwe ke sultan û şehê minMelayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640

elem

1. azar, ahên, al, elem