yemek

• Deng^ⓘ

yemek

1. xwarin (karê têrkirina zik)

   Yemeği çabuk yiyiyor. ― Xwarinê zû dixwe.

2. xwarin, kurisandin, jê xwarin, qul kirin, lê xistin

   Güve elbiseyi yemiş. ― Bizûzan li cil xistiye.

   Kezab mermeri yiyiyor. ― Kezab ji mermer dixwe.

3. gez kirin

   Bitler çocuğun kolunu yemiş. ― Spiyan milê zarok xwarine.

4. tê re çûn, xurandin
5. lê rast hatin, tûşî (tiştekî) bûn
6. xwarin

   Rüşvet yemek. ― Bertîl xwarin.

7. zêha kirin, xerc kirin, xwarin

   Varlığını kumarda yedi. ― Hebûna xwe tev di qumarê de xwar.

8. ceza xwarin
9. (mecazî) şikandin, perişan kirin
10. xwarin (ji bo nedana heqê yekî)

    Adamın parasını yedi. ― Diravê mêrik xwar.

11. jê xwarin

    Kadınlar onun parasını çok yemişler. ― Jinikan jê gelek pere xwarine.

12. xerc bûn, zêha bûn, serf bûn
13. xwarin (ji bo pir bi berketin)

    Bu dert beni yedi bitirdi. ― Vî derdî ez xwarim, nehiştim.

yemek

1. xwarin , zad

   Yemeği çabuk yiyiyor. ― Xwarinê zû dixwe.

   Hadi yemeğe gelin. - dê werine zadi

Ji osmanî یمك‎ (yemek, “xwarin”), ji proto-tirkî *jē- (“xwarin”).