tehîn

•  IPA^(kilîd): /tɛ'ħi:n/, ته‌حین

tehîn mê

1. xwarineke ruhn e ku ji kunciyên hêrayî tê çêkirin
   wisa tê xwarin yan jî bo çêkirina helawê û hin xwarinên din tê bikaranîn
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

• tahîn (di bin tesîra tirkî de)

• kurdî-erebî: ته‌حین‎

• tehin
• tehn

• tehînî
• tehînfiroş
• tehînfiroşxane

Hevreha tirkî tahin, yûnanî ταχίνι (taxîni), îngilîzî û piraniya zimanên din yên ewropî tahini yan tahina... hemû ji erebî طحينة‎ (ṭeḥîne^t, “tehîn”) ji rehê طحن‎ (ṭeḥene, “hêran, hêrandin”) ku herwiha têkilî طحين‎ (ṭeḥîn, “ar, ard”). Peyva erebî hevreha aramî ܛܚܢ‎ (ṭ-ḥ-n-, “hêran”) e. Hêjayî gotinê ye ku di erebî de peyv bi t-ya qelew (ṭ / ط) e lê di kurdî de bûye t-ya zirav (t, ت).