hêran

•  IPA^(kilîd): /heːˈɾɑːn/
• Jihevqetandin: hê·ran

hêlan (lêkera gerguhêz)
Rehê dema niha: -hêr-
RP. Niha
	ez	dihêrim
	tu	dihêrî
	ew	dihêre
	em, hûn, ew	dihêrin
Fermanî	Yekjimar	bihêre
	Pirjimar	bihêrin
Rehê dema borî: -hêra-
RP. Boriya sade
	min	hêra
	te	hêra
	wê/wî	hêra
	me, we, wan	hêra
Formên din: Tewandin:hêran

hêran lêkera xwerû, gerguhêz

1. hêrdin, hûr kirin, biçûk kirin (bi taybetî bi amûrekê şkandin daku hûr bibe)

   Aş genimî dihêre û dike ar.

• kurdî-erebî: هێران‎

-hêr-

Têkildarî ar (1) û hûr

Ji proto-hindûewropî: *el- ("hêran"), proto-îranî: *ar- ("hêran"), avestayî: ar- ("hêran"), pehlewî: ār- ("hêran"), hotenî: ārr- ("hêran"), sogdî: 'rd ("kerayê ari"), 'rd'rn'k ("arî"), harezmî: 'rd ("ar"), farisî: ārd ("ar") Eslê vê peyvê ne farisî ye., kurdî: hēr- ("hêran"), ārd ("ar"), belûçî: ārt ("ar"), sîvendî: ārde ("ar"), hewramî: hār- ("hêran"), ārdi ("ar"), (zazakî: ārd) ^{alfabeya arî}, sanskrîtî: ātā ("ar"), yûnanî: aleo ("hêran"), ermenî: alam ("hêran")

Çavkanî: Cheung p.166 | Pokorny: 28 f.
Hevreh: ar (1)

Herwiha bide ber sûmerî 𒄯 (ara₃ /ara/: hêran)

hêran mê

1. Maneya vê peyvê hê nehatiye nivîsîn. Heke hûn maneya wê bizanin, kerem bikin binivîsin.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)