ភាសា

((ភាសាខ្មែរ))

ភាសាចិនមានសំលេងប្រហាក់ប្រហែលនឹងសំលេងអ្នកស្រុកដែរ តែនិយាយប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នាមិនបាន ស្រុកនេះមានភាសាមួយពិសេសទោះបីភាសាអ្នកជិតខាងខ្លួនដូចជាសៀម ចាមក៏មិនអាចដូចគ្នាស្តាប់គ្នាបានឡើយ។ លេខ១គេហៅថាមួយ លេខ២គេហៅថាព័ក លេខ៣គហៅថាបេក លេខ៤គេហៅថាពួន លេខ៥គេហៅថាពុណាំ លេខ៦ហៅថាពុណាំមួយ លេខ៧គេហៅថាពុនាំព័ក លេខ៧គេហៅថាពុណាំព័ក លេខ៨គេហៅថាពុណាំបេក លេខ៩គេហៅថាពុណាំពួន និងលេខ១០គេហៅថាតាប់។ ឪពុកគេហៅថាប៉ាថូ ឪពុកធំ ឪពុកមាក៏ហៅថាម៉ាថូដែរ។ ម្តាយគេហៅថាមី និងម្តាយមីង និងស្រីអ្នកជិតខាងគេហៅថាមីដែរ។ បងស្រីប្រុសគេហៅថាប៉ង ប្អូនប្រុសស្រីគេហៅថាផូវអ៊ង។ មាខាងម្តាយហៅថាអាកឡៃ ឯប្តីរបស់ម្តាយមីងខាងឪពុកគេហៅថាពូឡៃ។ គេប្រើពាក្យយកខាងចុងជាដើមបញ្ច្រាស់គ្នា^[១]។

1. ↑ សៀវភៅកំណត់របស់ជីវ តាក្វាន់ អំពីប្រពៃណីអ្នកស្រុកចេនឡា លោកលីធាម តេង ឆ្នាំ១៩៧៣ ទំព័រទី១៧