[go: up one dir, main page]
Jump to content

Yes (խումբ)

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Yes
Ժանրերպրոգրեսիվ ռոք, սիմֆո ռոք և արտ ռոք
Գործունեություն1968
ԼեյբլAtlantic Records, Atco Records և Elektra Records
Պարգևներ
Կայքyesworld.com
 Yes (musical group) Վիքիպահեստում

Yes, բրիտանական ռոք խումբ մեծ մասամբ ուղղված դեպի «պրոգրեսիվ ռոք» ժանրը, որը ստեղծվել է 1968 թվականին Լոնդոնում։ Չնայած կազմի բազմաթիվ փոփոխությունների, ժամանակավոր քայքայումների և երաժշտության մեջ մշտական փոփոխությունների, այս խումբը գոյություն ունի ավելի քան 50 տարի և դեռ պահպանում է իր ունկնդիրների մեծ քանակն ամբողջ աշխարհում[1]։ Yes-ի երաժշտությունը բնութագրվում է կտրուկ դինամիկ հակադրություններով, կոմպոզիցիաների ընդլայնված տևողությամբ և խմբի բոլոր անդամների ամենաբարձր կատարողական վարպետությամբ։ Yes-ը հաճախ օգտագործում է սիմֆոնիկ և այլ, այսպես կոչված, «դասական» երաժշտական կառույցները, խառնում տարբեր երաժշտական ոճերը, ներառում իրենց աշխատանքների մեջ տարբեր նորամուծություններ և ստեղծում արդյունքում չափազանց պայծառ ու գաղափարներով լի երաժշտություն[2]։

Պատմություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վաղ տարիներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Խումբը հիմնադրվել է 1968 թվականին վոկալիստ Ջոն Անդերսոնի և բասիստ Քրիս Սքվայրի կողմից, որոնք Լոնդոնի բարերից մեկում ծանոթացել են Ջեք Բերիի շնորհիվ Marquee ակումբից[3]։ Անդերսոնը մինչ այդ արդեն հասցրել էր աշխատել եղբոր՝ Թոնի The Warriors խմբում, ինչպես նաև մի քանի սոլո ստեղծագործություններ է ձայնագրել Հանս Քրիստիան կեղծանունով։ Սքվայրը հանդես է եկել The Sun խմբում, որի փլուզումից հետո մի ամբողջ տարի նվիրել է նվագելու սեփական ֆիրմային ոճի մշակմանը՝ միաժամանակ շատ փոխառելով The Who խմբի բասիստ Ջոն Էնտվիստլին։ Անդերսոնն ու Սքվայրը հանդիպել են 1968 թվականի մայիսին Սոհո գիշերային ակումբում, որտեղ առաջինն էր այդ ժամանակ աշխատում։ Երաժիշտները հանդիպել են Simon & Garfunkel-ի հետ, ընդհանուր հետաքրքրություն են հայտնաբերել վոկալի ներդաշնակությունների զարգացման մեջ և որոշել են միավորել ստեղծագործական ուժերը[4][5][6]։

Սքվայրն այդ ժամանակ նվագում էր Mabel Greer's Toyshop խմբում, որի կազմում ընդգրկվել էր որպես վոկալիստ Անդերսոնը։ Շուտով խմբին միացավ նոր թմբկահար Բիլ Բրուֆորդը, ով արձագանքեց Melody Maker-ում արված հայտարարությանը։ Կիթառահար Պիտեր Բենքսն ու ստեղնահար Թոնի Քեյն ավարտելով խմբի կոմպլեկտավորումը անվանել են այն Yes[7]։

Խմբի առաջին համերգը տեղի է ունեցել 1968 թվականի օգոստոսի 4-ին, Դեպֆորդի Rachel MacMillan College-ում։ Իր բեմական դեբյուտից կարճ ժամանակ անց Yes-ը մասնակցեց Cream խմբի հրաժեշտի համերգին Ալբերտ թագավորական սրահում։ Yes խմբի տարբերակիչ առանձնահատկություններից մեկը օտար երգերի հմուտ վերամշակումն էր[8]։ Շատ շուտով, վաստակելով լավ համբավ, խումբը հրավիրվել է հանդես գալ հեղինակավոր Marquee ակումբում։ Այնուհետև հաջորդեց առաջին ելույթը ռադիոյով Ջոն Փիլի Հայտնի ծրագրում։ Խմբի անհավանական հաջող մեկնարկի յուրօրինակ արդյունքը ամփոփեց Melody Maker-ի սյունակագիր Թոնի Ուիլսոնը, անվանելով Yes-ը Led Zeppelin-ի հետ միասին առավել խոստումնալից երիտասարդ խումբ։

1969 թվականի հուլիսին թողարկվեց Yes-ի առաջին համանուն ալբոմը։ Անդերսոնի, Բենքսի և Սքվայրի վոկալ ներդաշնակությունները երաժշտությանը ընդհանուր վեհ տոնն էին տալիս։ Կատարողական վարպետությունը չափազանց բարձր մակարդակի վրա էր։ Ձայնասկավառակի կենտրոնական տեղն զբաղեցրել են The Byrds խմբի I See You և Survival կոմպոզիցիաների ջազային վերամշակումը։ Խմբի դեբյուտային աշխատանքն արժանացել է դրական գրախոսականի Rolling Stone ազդեցիկ պարբերականում, որը նշում է նրանց «գեղեցիկ ոճը, համն ու նրբաճաշակությունը»։

1970 թվականին թողարկվեց խմբի երկրորդ ձայնասկավառակը, որտեղ Yes-ին նվագակցում էր սիմֆոնիկ նվագախումբը։ Time and a Word-ը պարունակում էր հիմնականում օրիգինալ կոմպոզիցիաներ և ընդամենը երկու քավեր։ Այս անգամ վերամշակվեցին Ռիչի Հևենսի No Opportunity Necessary, No Experience Needed և Սթիվեն Սթիլզի Everydays ստեղծագործությունները։  Ընդհանուր առմամբ, Yes-ի այս աշխատանքը դեպի առաջ կատարված հերթական քայլն էր, սակայն չի կարելի չնշել նվագախմբի գերակշռությունը կիթառային և ստեղնային գործիքների նկատմամբ, ինչը ստեղծում էր որոշակի դիսոնանս։ Մինչ սկավառակի վրա աշխատանքի ավարտը խմբից հեռացվել էր Փիթեր Բենքսը, որի փոխարեն հրավիրել էին կիթառահար Սթիվ Հաուին։ Նա նույնիսկ հայտնվել է ամերիկյան Time and a Word հրատարակության շապիկին, ըստ էության, չհանդիսանալով նրա ձայնագրության մասնակիցը[9]։

Միջազգային ճանաչում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1970-ականների առաջին կեսի ալբոմները, ըստ խմբի երկրպագուների խոստովանության, իրենց մեջ պարունակում են Yes-ի դասական հնչունայնություն։ Խմբի հնչողությունը բնորոշվում էր դասական երաժշտությամբ, ռիթմիկ ոչ ստանդարտ կառույցներով, երաժիշտների վիրտուոզ նվագակցությամբ, արտասովոր դրամատիզմով, փոխաբերական պոեզիայով ներշնչված գործիքավորումներով։ Հաճախ խմբի կոմպոզիցիաները դուրս էին գալիս ստանդարտ երեք րոպեանոց երգային ֆորմատից և, ըստ էության, իսկական սյուիտներ էին, որոնք տևել էին մինչև 20 րոպե և ավելի։ Վոկալ պարտիաները միահյուսվել են վիրտուոզ կիթառային և ստեղնային ուղևորներով լեցուն գործիքային իմպրովիզացիաներով։ Վառ ու հիշարժան էր Ջոն Անդերսոնի՝ ռոք երաժշտության պատմության լավագույն մենակատարներից մեկի՝ արտասովոր բարձր վոկալ տոնայնությունը։ Իրենց կարևոր ներդրումներն են կատարել ստեղնահար Ռիք Վաքմանը և կիթառահար Սթիվ Հոուն։ Երաժշտական մեծ կտավը համալրեցին պոլիռիթմիկ հարվածային Բրուֆորդներն ու Սկվայրի մեղեդային բասը։ Վերջինս դարձել է առաջին բաս կիթառահարներից մեկը, ով սկսել է իր խաղի մեջ կիրառել այնպիսի էֆեկտներ, ինչպիսիք են տրեմոլոն, ֆազինգը և wah-wah ոտնակները։

Խմբում կիթառահար Սթիվ Հաուի հայտնվելը նոր լիցք հաղորդեց նրանց ստեղծագործական զարգացմանը։ Խմբի երրորդ ձայնասկավառակը՝ The Yes Album-ը, իր մեջ պարունակում էր Yes-ի մասնակիցների կողմից գրված ստեղծագործություններ։ Այդ նույն ձայնասկավառակում, որպես խմբի ձայնային ինժեներ, իր դեբյուտը կատարեց Էդդի Օֆֆորդը, որը մեծ ներդրում ունեցավ հայտնի մթնոլորտային Yes հնչողության ստեղծման գործում։

1971 թվականին փոխադարձ համաձայնությամբ խումբը լքեց ստեղնաշարային գործիքներ նվագող Թոնի Քեյը։ Նրա փոխարեն խումբ եկավ Ռիք Ուեյքմանը։ Նախքան Yes գալը, Ռիքը հանդես է եկել The Strawbs և Warhorse խմբերում, ինչպես նաև համագործակցել է այնպիսի հայտնի կատարողների հետ, ինչպիսիք են Դեյվիդ Բոուին և Լու Ռիդը։ Ուեյքմանը գործիքային զինանոց է բերել մելլոտրոնին և մինիմուգին։

Yes-ի դասական կազմում, ի դեմս Անդերսոնի, Բրուֆորդի, Հաուի, Սքվայրի և Ուեյքմանի, իր նորամուտը նշեց Փոլ Սայմոնը America երգով։ Այս հիանալի կոմպոզիցիան, որը լցված է հմայիչ օրգանիկ ուղևորներով, դարձավ յուրատեսակ ջրբաժան խմբի պատմության մեջ։ Ավարտվեց այն փուլը, երբ խումբը հիմնականում զբաղվում էր ուրիշի նյութերի վերամշակմամբ, և եկավ մի նոր դարաշրջան, որը դարձավ իսկապես «ոսկե» և իր մեջ ներառեց Yes ֆիրմային հնչողության բոլոր բնորոշ պահերը։ 1972 թվականին մեկը մյուսի հետևից թողարկվեցին խմբի երկու լավագույն ալբոմները՝ Fragile-ը և Close to The Edge-ը (երկուսն էլ հիթ-շքերթի լավագույն տասնյակում էին)։ Իր հայտնի կենդանի կատարումների ժամանակ խմբի երաժիշտները հմտորեն օգտագործել են ձայնային և լուսային էֆեկտներ։ Հարկ է նաև նշել, որ Yes-ի սկավառակների շապիկների հիանալի ձևավորումը։ Fragile ալբոմից սկսած՝ խմբի ֆիրմային ոճը հանձնարարվել է մշակել հայտնի նկարիչ-ձևավորող Ռոջեր Դինին։

Հաջողության ամենաթեժ պահին Yes-ից հեռանալու ցանկության մասին հայտարարել է թմբկահար Բրուֆորդը, ով ընդունել է King Crimson-ի անդամ դառնալու առաջարկը։ Կոլեկտիվի նոր թմբկահար է դարձել Plastic Ono Band-ի նախկին մասնակից Ալան Ուայթը, որի խաղն ավելի ավանդական էր։ Ուայթը ստիպված է եղել անհապաղ սովորել Yes-ի համերգային երգացանկը, քանի որ խումբը պետք է մոտ ժամանակներս շրջագայության մեկներ։

Ջոն Անդերսոնը 1973 թվականին

Tales from Topographic Oceans-ի կրկնակի ստուդիական ալբոմը դարձավ խմբի առավել հավակնոտ և հակասական աշխատանք և առաջացրեց միանգամայն բևեռային կարծիքներ։ Ձայնասկավառակի յուրաքանչյուր կողմ իր մեջ պարունակում էր մեկ 20 րոպեանոց ստեղծագործություն, ինչը, ըստ էության, դարձել է խմբի սովորական երգային ձևաչափը, սակայն, երաժշտական քննադատների կարծիքով, այս անգամ Yes-ի երաժիշտներին փոխել է միջոցառման զգացումը, ինչի հետևանքով նրանց աշխատանքը դարձել է չափազանց հավակնոտ և ճոռոմ։ Վոկալիստ Ջոն Անդերսոնը հետագայում հայտարարել է, որ խնդիրն այն էր, որ բարձր գաղափարները չեն ամրապնդվել համապատասխան էներգետիկայով։ Սակայն, չնայած իր բոլոր թերությունները, Tales from Topographic Oceans դեռ ճանաչված է բազմաթիվ ունկնդիրների կողմից որպես առաջադեմ ռոքի գլուխգործոցներից մեկը։ Մի բան հաստատ կարելի է ասել՝ Yes-ի այս ստեղծագործությունը, սուր բանավեճ առաջացնելով, ոչ ոքի անտարբեր չթողեց, ինչն ինքնին դրական գործոն էր ինչպես ստեղծագործողների, այնպես էլ ընդհանրապես ռոք երաժշտության հետագա զարգացման համար։

1974 թվականի համերգների ավարտից հետո Yes-ից հեռացել է Ուեյքմանը։ Պատճառը խմբի մյուս անդամների հետ Ռիքի սրված հակասություններն էին, ինչպես նաև նրա սոլո ալբոմի բացահայտ հաջողությունը։ Ուեյքմանն կենտրոնացել է սոլո ալբոմների ձայնագրությունների վրա՝ զուգահեռաբար երաժշտություն հորինելով ֆիլմերի համար և համագործակցելով այլ հայտնի երաժիշտների հետ։

Անսահման փոփոխություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Խմբի նոր ստեղնաշարահար է դարձել շվեյցարացի Պատրիկ Մորազը։ Ուեյքմանին ադեկվատ փոխարինելու վերաբերյալ ծագած մտավախությունները շուտով լիովին ցրվեցին, Մորազը շատ գայթակղված էր, կենտրոնացած ջազ երաժիշտև նոր շունչ մտցրեց Yes-ի ստեղծագործության մեջ։ Թողարկվել է Relayer (1974) նոր ալբոմը, ինչպես միշտ, իր մեջ պարունակել է երկարատև կոմպոզիցիա (the Gates of Delirium)։ Սկավառակը հայտնվել է իսպանական հիթշքերթի գագաթնակետին։ Խումբը մեկնել է երկարատև համերգների, որը ընթացել է 1975-1976 թվականների ընթացքում։ Թողարկվել է նաև Yesterdays Ժողովածուն, որը պարունակում է խումբի առաջին երկու ալբոմների լավագույն կոմպոզիցիաները։

Հաջորդ ձայնասկավառակը ձայնագրելու համար Ռիք Ուեյքմանը կրկին հրավիրվել է։ Բնականաբար, Մորազը շատ դժգոհ էր նման վիճակից և պնդում էր, որ ստեղծագործական գործընթացին իր մասնակցությունը հասցվել է անթույլատրելի նվազագույնի։ Չնայած բոլոր դժվարություններին՝ քրտնաջան աշխատանքի վերջնական արդյունքը՝ Going for the One (1977) ալբոմը կարելի է ընդգրկել Yes-ի ակտիվի մեջ։ Ուեյքմանի ներդրումը բավական հաջող էր, և նա կրկին դարձել է խմբի լիարժեք անդամ։ Պետք է նշել նաև այն փաստը, որ The Yes Album-ի ժամանակներից ի վեր առաջին անգամ նոր սկավառակի ձևավորմանը չի մասնակցել Ռոջեր Դինը։ Yes-ը նույն կազմով ձայնագրել է նաև հաջորդած Tormato (1978) ալբոմը, որը մեծ կոմերցիոն հաջողության է հասել, չնայած նրանն, որ այն թողարկվել է փանկի ժողովրդականության գագաթնակետին։ Մամուլը խմբի երաժշտությունը անվանել է բարոյապես հնացած։ Սակայն, չնայած նման կոշտ քննադատությանը, Yes-ը դարձավ առաջադեմ ռոքի մի քանի խմբերից մեկը, որոնք կարողացան գոյատևել մինչև 1970-ականների կեսերը։

Tormato ալբոմը մինչ օրս թեժ քննարկումների առարկա է Yes խմբի երկրպագուների շրջանում։ Ոմանք պնդում են, որ սկավառակի նյութի մեծ մասը բացահայտ թույլ է, մյուսները ասում են, որ Tormato-ն ավելի հայտնի հնչեղության միտումների տրամաբանական շարունակությունն է։ Yes դասական ոճի երկրպագուների համար այս ալբոմի միակ իրապես արժեքավոր ստեղծագործությունը դարձավ On the Silent Wings of Freedom երգը։ Ձայնասկավառակի շապիկի դիզայնը մշակել է հայտնի Hipgnosis ընկերությունը, որը շեշտը դրել է լուսանկարների և գրաֆիկական տարրերի հետ մանիպուլյացիայի վրա։ Դա արմատապես տարբերվում էր նախորդ հեղինակ-ձևավորող Ռոջեր Դինի հայեցակարգից, ինչը խմբի ոչ բոլոր երկրպագուների սրտով էր։ Սակայն պետք է խոստովանել, որ վիզուալ ոճի փոփոխությունը միանգամայն տրամաբանական քայլ է դարձել և միայն արտացոլել է Yes-ի ստեղծագործության մեջ էական փոփոխությունների ընդհանուր միտումը։ Չնայած Tormato-ի շուրջ մեծ հակասություններին՝ խումբը նրա հետքերով մեկնել է շատ հաջող համերգային շրջագայության, որը տևել է 1978-ից 1979 թվականները։

1979 թվականի հոկտեմբերին խմբի մասնակիցները սկսել են նոր նյութի փորձերը Ռոյ Թոմաս Բեյքերի ղեկավարությամբ, որը հայտնի է Queen և Nazareth դասական ալբոմների պրոդյուսերությամբ։ Արդյունքում ստուդիական աշխատանքն այդպես էլ չիրականացավ հերթական ձայնասկավառակի թողարկման մեջ (նախագիծը ստացավ Ոսկեen Age անվանումը՝ կոմպոզիցիաներից մեկի անվանմամբ), ինչի համար կային բազմաթիվ պատճառներ։ Սթիվ Հաուի պնդմամբ՝ գլխավորներից մեկը խմբի մասնակիցների դժգոհությունն էր ավելորդ քաղցրացնող նյութից, որը ներկայացրեց Ջոն Անդերսոնը։ Իր հերթին Ջոն Անդերսոնը կարծում էր, որ խումբը մենեջմենթի ճնշման տակ է, որը նրան ստիպում է երգեր գրել, որոնք կոմերցիոն հաջողության շանսեր ունեն։ Դեկտեմբերին նոր ալբոմի վրա աշխատանքը սառեցվել էր խմբի թմբկահար Ալան Ուայթի ոտքի վնասվածքի պատճառով։ 1980 թվականի մայիսին Անդերսոնը ստիպված էր լքել Yes-ը, որովհետև դժգոհ էր խմբի ներսում ստեղծագործական ուղղությունից և ֆինանսական հարաբերություններից։ Վոկալիստին շուտով հաջորդեց նաև Ռիք Ուեյքմանը, ով պնդում էր, որ առանց անդերսոնական բնորոշ վոկալի, խումբը հաջողության քիչ շանսեր ունի։

1980-ականների սկիզբ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նոր Yes ալբոմի վրա աշխատելու համար Քրիս Սքվայրը հրավիրել է The Buggles դուետի մասնակիցներին Ջեֆրի Դաունսին (սեղնաշարային) և Թրևոր Հորնին (վոկալ)։ Այս երաժիշտները հայտնի են դարձել the Age of Plastic հաջող ձայնասկավառակի շնորհիվ, որը գրվել է «նոր ալիք» ոճում, որը պարունակում է 1980-ականների սկզբի մեգահիթ «Video Killed the Radio Star»։  Սկզբում նորեկների դերը կայանում էր միայն Yes ապագա սկավառակի համար մի քանի երգ գրելու մեջ, սակայն հետագայում վոկալիստ Ջոն Անդերսոնի և ստեղնահար Ռիք Ուեյկմանի հեռանալու կապակցությամբ որոշվեց Դաունսին և Հորնին ներգրավել խմբում լիարժեք մասնակցելու համար։ Զգալիորեն թարմացված կազմն ի վերջո ձայնագրել է Drama սկավառակը, որը խանութների վաճառասեղաններին հայտնվել է 1980 թվականին։ Նախորդ ալբոմի համեմատ Yes-ի հնչեղությունն ավելի ծանր է դարձել, ինչն առավել վառ է ցուցադրել «Machine Messiah»-ի տիտղոսային երգը։ Ընդհանուր առմամբ, նոր ստեղծագործությունը երկրպագուների կողմից ընդունվել է բավականին դրական և մինչ օրս համարվում է Սքվայր-Հաու-Ուայթ տրիոյի լավագույն աշխատանքը, սակայն շատերին, այնուամենայնիվ, չի բավականացրել Անդերսոնի սովորական ձայնը։ 1980 թվականի սեպտեմբերին խումբը մեկնեց համերգային շրջագայության։ Խմբի նոր վոկալիստ Հորնի համերգային ելույթները, ընդհանուր առմամբ, բավականին հաջող էին, չնայած նրան, որ Թրեվորը, ըստ էության, չուներ նման բարձր մակարդակի ելույթների փորձ, սակայն Yes-ի դասական երգացանկն, այնուամենայնիվ, ակնհայտորեն նրա ուսին չէր։ Հայրենիք վերադառնալուց հետո խումբը սառը ցնցուղ էր սպասում Բրիտանական մամուլից, որը խիստ քննադատության էր ենթարկել Yes-ին, մասնավորապես Հորնին։

Լուծարում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Համերգային շրջագայությունից հետո, ի աջակցություն Drama ալբոմի, սկսվել է դադար, որի ընթացքում Yes-ի մասնակիցները մտածել են խմբի ապագայի մասին։ Արդյունքում Թրևոր Հորնը որոշել է հեռանալ խմբից և զբաղվել պրոդյուսերական գործունեությամբ, նաև խմբից հեռացել են Ալան Ուայթը և Քրիս Սքվայրը։ Վերջին երկուսը շարունակել են համագործակցությունը և Led Zeppelin-ի նախկին կիթառահար Ջիմի Փեյջի հետ միասին սկսել են նոր նյութի ձայնագրությունը։ XYZ պայմանական անվանումով նոր կոլեկտիվ ստեղծելու պլանները այդպես էլ կյանքի չեն կոչվել վոկալիստ Ռոբերտ Պլանտի ենթադրյալ խմբին մասնակցելուց հրաժարվելու պատճառով։ Այդ ժամանակաշրջանի որոշ ստեղծագործություններ հետագայում ներառվել են Yes (դրանցից առավել հայտնի են Mind Drive (Keys to Ascension 2) և Can you Imagine (Magnification) խմբի երգացանկում։ 1981 թվականի վերջին Սքվայրն ու Ուայթը ձայնագրեցին Run With the Fox սուրբծննդյան սինգլը։

Վերադարձը 80-ականներին

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Cinema և 90125

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Թրևոր Ռեբին

1982 թվականին Քրիս Սքվայրը և Ալան Ուայթը ստեղծեցին նոր խումբ՝ Cinema։ Որպես կիթառահար հրավիրվել է Թրևոր Ռեբինը, ստեղնաշարի վայր են կանչել հին ընկերոջը՝ Թոնի Քեյին։ Ռեբինն արդեն ունեցել է մենակատարի ծանրակշիռ ստաժ և ձեռնամուխ է եղել երաժշտական նյութի մշակմանը, որը կհամապատասխանի MTV-ի չափանիշներին, մասնավորապես, գրելով Հայտնի Owner of a Lonely Heart երգը[10]։

1983 թվականին թողարկվեց 90125 ալբոմը, որը զգալիորեն տարբերվում էր Yes-ի վաղ աշխատանքներից։ Ձայնասկավառակի պրոդյուսերն էր խմբի նախկին վոկալիստ Թրեվոր Հորնը, ով էլ դարձավ էլեկտրոնային նոր հնչողության նախաձեռնողը։ Խմբի նոր սկավառակը վաճառվել է 6 մլն օրինակով, ինչը Yes-ի ռեկորդ է դարձել։ Աննախադեպ կոմերցիոն հաջողության հետքերով խումբը մեկնել է ամբողջ աշխարհով տարեկան շրջագայության։ Սկավառակում կենտրոնական տեղ է զբաղեցրել Owner of a Lonely Heart կոմպոզիցիան, որն անմիջապես բարձրացել է հիթշքերթների ամենաբարձր դիրքեր (այդ թվում՝ R&B և դիսկո բաժիններում)։ Ուղեկցող տեսահոլովակում ստեղների ետևում հայտնվել է ոչ անհայտ Էդի Ջոբսոնը (Roxy Music): Այլ հայտնի երգեր են դարձել Leave It-ը և It Can Happen-ը, իսկ Cinema-ն նույնիսկ արժանացել է Գրեմմի հեղինակավոր մրցանակի՝ լավագույն գործիքային ռոք-կատարում անվանակարգում[11][12][13]։

Big Generator

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1986 թվականին խումբը սկսեց ձայնագրել Big Generator նոր ալբոմը։ Աշխատանքի ընթացքում, տեղի է ունեցել տարաձայնություններ (հիմնականում Ռեբինի և Անդերսոնի միջև), ինչը դանդաղեցնում էր աշխատանքի գործընթացը։ Հերթական ձայնասկավառակը ժողովրդականությամբ զգալիորեն զիջում էր իր նախորդին, սակայն, այնուամենայնիվ, կարողացել է հասնել վաճառված 2 մլն պատճենների ցուցանիշին։ Yes-ի դասական հնչողության հետևորդներն այս անգամ այնքան էլ հիասթափված չէին, քանի որ ալբոմի կոմերցիոն ուղղվածությամբ բաների հետ մեկտեղ ներկա էին 1970-ականների պրոգ-ռոքի՝ I'm Running-ի և Shoot High, Aim Low-ի ոգով մի քանի երկարատև ստեղծագործություններ։ Չարթերում լավ հաջողության են հասել Love Will Find a Way (գրված Թրևոր Ռեբինի կողմից) և Rhythm Of Love (ոգեշնչված Beach Boys-ի ստեղծագործությամբ) կոմպոզիցիաները։ Նկատելի հաջողությունը, այնուամենայնիվ, այդպես էլ չկարողացավ բարենպաստ ազդեցություն ունենալ խմբի մասնակիցների միջև լարված հարաբերությունների վրա։

ABWH

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Yes-ի նոր երաժշտական ուղղությունից դժգոհ Ջոն Անդերսոնը հրաժարվել է խմբի հետագա մասնակցությունից։ 1988 թվականին նա դարձավ այլընտրանքային նախագծի նախաձեռնողը, որն ուներ լեգենդար խումբի դասական հնչողության վերածննդի նպատակ։ Անդերսոնից բացի, նոր կոլեկտիվի կազմում ընդգրկվել են Yes-ի այլ նախկին մասնակիցներ՝ Ռիք Ուեյքմանը, Սթիվ հաուն եւ Բիլ Բրուֆորդը։ Վերջինս, ընդ որում, ցանկություն է հայտնել հրաժարվել Yes անվանումից, ինչը, սակայն, այդպես էլ անհնար էր կոմերցիոն պատճառներով (համաձայն նոր պայմանագրի, խմբի անունն ամրագրվել է Սքվայրին, Ուայթին, Քեյեմին, Ռեբինին և Միևնույն ժամանակ Անդերսոնին)։ Արդյունքում կոլեկտիվը անվանվել է մասնակիցների անունների առաջին տառերով՝ Anderson Bruford Wakeman Howe (կրճատ abwh)։ Խմբին միացել է նաև մուլտինստրումենտալիստ Թոնի Լևինը, ով մինչ այդ աշխատում էր Բրուֆորդի հետ King Crimson-ում։

1989 թվականին ABWH-ն թողարկեց իր միակ ստուդիական ալբոմը։ Brother of Mine ձայնասկավառակի կենտրոնական կոմպոզիցիան ԱՄՆ-ում ստացել է ոսկե հավաստագրում, իսկ երգի տեսահոլովակը մեծ ուշադրության է արժանացել MTV-ի կողմից։ Բրուֆորդի պնդմամբ՝ ձայնագրման այս յուրահատուկ գործընթացն այդ պահին Yes-ի բոլոր չորս նախկին մասնակիցներին միավորելու միակ միջոցն էր։ Իր կենդանի կատարումների ընթացքում ABWH-ն հավասարապես օգտագործեց նոր նյութ և 1970-ի դասական հիթեր։ Յուրաքանչյուր համերգ բացվեց բոլոր չորս մասնակիցների մենահամերգներով[14][15]։

Վերամիավորում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մինչդեռ Yes-ի երաժիշտները սկսել են աշխատել իրենց նոր ալբոմի նյութի վրա։ Զուգահեռաբար տարվում էին հարմար վոկալիստի որոնումներ։ Մասնավորապես, դիտարկվել են Supertramp-ի նախկին մասնակից Ռոջեր Հոջսոնի և Բիլլի Շերվուդի թեկնածությունները World Trade-ից։ Arista-ի ղեկավարությունը՝ abwh քառյակի նոր լեյբլը, անընդհատ հող էր շոշափում Yes-ի բոլոր նախկին մասնակիցներին միասնական նախագծի մեջ միավորելու հնարավորության համար[16][17]։ Արդյունքում այդ մտահղացումը ձեռք բերեց իրական ուրվագծեր, և 1991-ի սկզբին Yes West և ABWH երաժիշտները սկսեցին համատեղ գործունեություն ծավալել։ Յուրաքանչյուր խմբակցություն առանձին-առանձին գրի է առել նյութի իր մասը, բոլոր երգերի համար վոկալ պարտիաները կատարել է Ջոն Անդերսոնը։ Քրիս Սքվայրը մասնակցել է abwh-ի որոշ կոմպոզիցիաներում որպես վոկալիստ, որոնց համար բասի պարտիաները կատարել Է Թոնի Լևինը։ Վերամիավորման մեծ շրջագայություն է կազմակերպվել, որին մասնակցել են ութ երաժիշտներ, որոնք տարբեր ժամանակներում ելույթ են ունեցել Yes-ի կազմում՝ Անդերսոն, Սքվայր, Հաու, Ռեբին, Քեյ, Ուեյքման, Բրուֆորդ և Ուայթ։ Ստացված ալբոմը այնքան էլ չի արդարացրել նրա վրա դրված հույսերը[18]։

Բուռն 90-ականներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1992 թվականի համերգների ավարտից հետո Բիլ Բրուֆորդը և Սթիվ Հաուն ձայնագրել են Yes դասական երգերի գործիքային ալբոմը։ Ձայնասկավառակի վրա աշխատելու համար հրավիրվել է RCA ձայնագրման ընկերության նվագախումբը[19][20]։ Երկու կոմպոզիցիաներում օգտագործվել է Ջոն Անդերսոնի վոկալը։ Որպես ձայնագրության պրոդյուսեր հանդես է եկել հայտնի Ալան Փարսոնսը։ Հետագայում Բրուֆորդը հրաժարվել է մասնակցել Yes-ի հովանու ներքո որևէ նախագծի։ Ջոն Անդերսոնը սկսել է աշխատել խմբի նոր նյութի վրա՝ Հաուի և Ռեբինի հետ համատեղ։ Հետագայում Հաուն ստիպված էր լքել խումբը RCA-ի մենեջմենթի պնդմամբ, որը ցանկանում էր խմբի կազմում տեսնել միայն երաժիշտների, որոնք մասնակցում էին 90125 ձայնասկավառակի ձայնագրությանը։ Ռեբինը սկզբում դեմ էր նման մոտեցմանը, քանի որ հույս ուներ համագործակցության մեջ ներգրավել Ռիք Ուեյքմանին, որը, ի վերջո, հրաժարվեց միանալ Yes-ին զբաղվածության պատճառով։ Ավելի ուշ երկուսն էլ ափսոսանք են հայտնել, որ նրանք այդպես էլ չեն կարողացել միասին աշխատել Yes-ի շրջանակներում, սակայն Ռեբինն այնուհետև մասնակցել է Rick Return to the Centre of the Earth-ի (1999) մենակատարի ձայնագրությանը[21][22][23][24]։

Բոլոր պերտուրբացիաների արդյունքում Yes-ի կազմը վերադարձավ 80-ականների իր սովորական տարբերակին՝ Անդերսոն, Սքվայր, Ռեբին, Քեյ և Ուայթ։ 1994 թվականին լույս է տեսել Talk սկավառակը, որը դարձել է խմբի կարիերայում ամենաանհաջողներից մեկը վաճառքների թվով։ The Calling ալբոմի կենտրոնական կոմպոզիցիան թեև դարձել է ամենատպավորիչ սինգլը Owner of a Lonely Heart -ի ժամանակներից ի վեր, այնուամենայնիվ, ռադիոկայանների եթերում նման ուշադրության չի արժանացել։ Talk-ի գլխավոր ստեղծողներ Անդերսոնին և Ռեբինին հիանալի կերպով հաջողվել է դասական և ժամանակակից հնչողության սիմբիոզ կատարել։ 1994 թվականի համերգային փուլին մասնակցելու համար խումբ հրավիրվել է կիթառահար և վոկալիստ Բիլի Շերվուդը։ 1995 թվականի վերջին Yes-ից հեռացել են Թոնի Քեյը (ով որոշել է ավարտել երաժշտական կարիերան) և Թրևոր Ռեբինը (հետագայում զբաղվել է ֆիլմերի երաժշտության ստեղծմամբ)[25]։

Հեռացած Ուեյքմանի տեղը զբաղեցրել է ստեղնաշարահար ու կիթառահար Բիլլի Շերվուդը։ Yes-ի առաջնորդ Քրիս Սքվայրի մտերիմ ընկերը՝ Շերվուդը, զգալի հաջողության է հասել 1980-ականներին՝ ելույթ ունենալով World Trade պրոգ փոփ խմբում[26]։ Open Your EYes խմբի ալբոմը, որը թողարկվել է 1997 թվականին, ի սկզբանե ծրագրվում էր հենց որպես Սքվայրի և Շերվուդի համատեղ աշխատանքը։ Համերգային շրջագայության ժամանակ Yes-ի երգացանկում ընդամենը մի քանի նոր երգ է եղել, իսկ շեշտը դրվել է դասական ստեղծագործությունների վրա, ինչպիսին է Siberian Khatru-ն։ Ի ուրախություն երկրպագուների մեծամասնության, խմբի կազմի մեջ է վերադարձվել Սթիվ Հաուն, որն ավելի մոտ է եղել 1970-ին[27][28]։

Նոր հազարամյակ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2000 թվականի նոր հյուրախաղերի նախաշեմին խումբը ստիպված էր լքել Շերվուդը։ Համերգային ելույթների ժամանակ Yes-ի երաժիշտները կատարել են Մորազի ժամանակների հիմնովին մոռացված The Gates of Delirium կոմպոզիցիան։ Համերգների ավարտից հետո թիմից հեռացվեց Խորոշեվը՝ պատճառը նրա կասկածելի վարքն էր բեմից դուրս։ Պաշտոնանկության առիթ է հանդիսացել միջադեպը, երբ Իգորին մեղադրեցին միաժամանակ երկու սեփական թիկնապահների կողմից սեռական ոտնձգության մեջ[29][30][31]։

2001 թվականին թողարկվեց Magnification ստուդիական ալբոմը։ Ձայնագրության ընթացքում խմբի մասնակիցներին նվագակցել է 60 հոգուց բաղկացած սիմֆոնիկ նվագախումբը, իսկ հատուկ գործիքավորումը գրել է հայտնի Լարի Գրուպը։ Ալբոմի թողարկմանը հաջորդեց համերգային շրջագայությունը, որի ընթացքում թիմին միացավ ստեղնահար Թոմ Բրիսլինը, ով կոչված էր լրացնելու նվագախումբը։ Համերգային շրջագայության ընթացքում խումբն առաջին անգամ ելույթ ունեցավ Մոսկվայում[32][33]։

Երաժիշտները ուրախ էին կրկին ուշադրության կենտրոնում հայտնվել հարաբերական անդորրից հետո[34]։ Իր բարձրակետին կոլեկտիվի ստեղծագործության նկատմամբ վերականգնված հետաքրքրությունը հասել է 2004 թվականին խմբի 35-ամյա հոբելյանի տոնակատարության ժամանակ։ Առցանց քվեարկության արդյունքում որոշվել են խմբի երկրպագուների շրջանում առավել մեծ ժողովրդականություն վայելող կոմպոզիցիաները։ Հետևելով հանդիսատեսի ցանկություններին Yes-ի համերգային երգացանկում, մասնավորապես, ներառվել է Fragile ալբոմի South Side of the Sky երգը, որն ավելի վաղ հաճախ չէր հնչում բեմից[35][36][37][38]։

Խմբի վերածնված դասական կազմը կատարել է իր լավագույն մի շարք երգեր ակուստիկ գործիքավորումով՝ հատուկ կազմակերպված համերգի ժամանակ, որն ուղիղ հեռարձակվել է արբանյակային հեռուստատեսությամբ։ Այդ ելույթի դրվագներն ավելի ուշ ներառվել են Yesspeak վավերագրական ֆիլմում։

2002 թվականի հոկտեմբերին հայտնի Owner of a Lonely Heart երգը հայտնվեց Grand Theft Auto: Vice City հանրահայտ համակարգչային խաղում[39][40][41]։

2004 թվականի նոյեմբերի 11-ին տեղի ունեցավ Yes այլընտրանքային կազմի եզակի ելույթը՝ ի դեմս Ռեբինի, Հաուի, Սքվայրի, Ուայթի և Ջոֆ Դաունսի։ Համերգը կայացել է Ուեմբլի մարզադաշտում և նվիրված է եղել վոկալիստ և պրոդյուսեր Թրևոր Հորնի ստեղծագործական գործունեության 25-ամյակին։ Զարմացրել է Yes-ի կազմում Ջոն Անդերսոնի բացակայությունը, որի պաշտոնական պատճառը երգչի վատ ինքնազգացողությունն էր։ Հրաժարվել է մասնակցել նաև Ռիք Ուեյքմանը։ Չնայած այդ հակասություններին, Yes-ի երկրպագուները ուրախ էին տասնամյա ընդմիջումից հետո առաջին անգամ լսել կիթառահար Թրևոր Ռեբինի կատարումը[42][43]։

2005 թվականին DJ Max Graham-ը կատարեց Owner of a Lonely Heart երգի ռեմիքսը, որը ներառվեց բրիտանական հիթշքերթի լավագույն տասնյակում[44][45][46][47][48][49][50] ։

2004 թվականից խմբի հետագա գոյությունը մեծ կասկածի տակ է դրվել։ Հաուն, Սքվայրը, Ուեյքմանը և Ուայթը պատրաստակամություն են հայտնել նոր նյութի վրա աշխատել, սակայն վոկալիստ Անդերսոնի կտրուկ մերժումը խաչ է դրել այդ ծրագրերի վրա[51][52][53] A U.S. leg in June and July also included guest performances from Kaye, Horn, Tom Brislin, and Patrick Moraz, who had last performed with Yes in 1976.[54][55][56]: Ուայթը նոր խումբ է ձևավորել՝ անվանելով այն իր անունով և դրա կազմում ներառելով Դաունսին։ Խմբի դեբյուտային ալբոմը թողարկվել է 2006 թվականի ապրիլին։ Քրիս Սքվայրը 2004 թվականին վերակենդանացրել է 1960-ականների the Syn-ի կոլեկտիվը, որում հանդես է եկել նախքան Yes խմբի հիմնադրումը։ 2006 թվականի հոկտեմբերին համատեղ համերգների շարք են անցկացրել Ջոն Անդերսոնը և Ռիք Ուեյքմանը։ 2007 թվականի սկզբին Շերվուդը, Քեյն ու Ուայթը, իրենց դրոշների տակ կոչ անելով կիթառահար Ջիմի Հաունին, կազմակերպեցին Circa խումբը։ Թիմի դեբյուտային ալբոմը՝ Circa 2007, հասանելի է իր պաշտոնական կայքում։ Խմբի առաջին համերգը տեղի է ունեցել 2007 թվականի օգոստոսին ամերիկյան Սան Խուան Կապիստրանո քաղաքում։ Circa-ի երաժիշտները սկզբում հանդիսատեսի դատին են ներկայացրել իրենց առաջին ալբոմից կազմված կոմպոզիցիաները, իսկ հետո կատարել են Yes խմբի երգերից կազմված մեկ ժամանոց պոպուրրի[57][58][59]։

In The Present Tour

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2008 թվականին՝ Yes խմբի 40-ամյակի ն, ծրագրված էր համաշխարհային շրջագայություն՝ «Close to the Edge and Back» խորագրով։ Շրջագայությունը չեղյալ է հայտարարվել հունիսի 4-ին Ջոն Անդերսոնի առողջական խնդիրների պատճառով, ով մի քանի օր կոմայի մեջ էր գտնվում ասթմայի հանկարծակի նոպայի հետևանքով[60][61]։

Հյուսիսամերիկյան շրջագայությունը, որը ստացել Է In The Present անվանումը, սկսվել է 2008 թվականի նոյեմբերի 4-ին Կանադական Օնտարիոյում։ Խմբի համար շրջագայության ժամանակ հրավիրվել է նոր վոկալիստ՝ կանադացի Բենուա Դավիդը։ Շրջագայությանը չի մասնակցել նաև Ռիք Ուեյքմանը։ Նրա փոխարեն մեկնել է նրա որդին՝ Օլիվերը։ 

Ջոն Անդերսոնն իր կայքի միջոցով բացասական վերաբերմունք է հայտնել խմբի այս շրջագայության նկատմամբ և սկսել է թողարկել մի շարք սեփական նախագծեր երիտասարդ երաժիշտների հետ։

2011 թվական և Fly from Here

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2011 թվականի հուլիսին, տասնամյա ընդմիջումից հետո, խումբը, Կանադական պրոգրեսիվ Mystery ռոք խմբի վոկալիստ Բենուա Դավիդի հետ համատեղ, թողարկեց իր 20-րդ ստուդիական ալբոմը՝ Fly from Here-ն։ Նրա հիմքում դրված է We Can Fly from Here ստեղծագործությունը, որը գրվել է 1980 թվականին Drama ալբոմի ստեղծման ժամանակ, սակայն չի ներառվել։

2011 թվականի վերջին խումբը պլանավորում Էր ժամանել Մոսկվա, սակայն համերգը չեղյալ էր հայտարարվել նախագծի մասնակիցներից մեկի հիվանդության պատճառով[62][63][64]։

2012 - ներկա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2012 թվականի փետրվարին Yes-ին միացավ Glass Hammer խմբի վոկալիստ Ջոն Դևիսոնը, ով փոխարինեց հիվանդացած Բենուա Դավիդին[65]։

2013 թվականի գարնանը խումբը ուղևորվեց Հյուսիսային Ամերիկա, որի ընթացքում կատարեց երեք բացաՌիք ալբոմ՝ The Yes Album, Close to the Edge և Going for the One[66][67][68]։

2013 թվականի մարտի 7-ին 65 տարեկան հասակում մահացել է խմբի առաջին կիթառահար Պիտեր Բենքսը[69]։

2014 թվականի գարնանը խումբը շրջայց կատարեց Եվրոպա։ Համերգները տեղի են ունեցել Անգլիայում, Բելգիայում, Գերմանիայում, Լյուքսեմբուրգում, Շվեյցարիայում և այլն[70]։

2014 թվականի հունվարից մարտ Լոս Անջելեսում տեղի է ունեցել խմբի 21-րդ ստուդիական ալբոմի ձայնագրությունը (նոր վոկալիստ Ջոն Դևիսոնի հետ)։ Մարտի 24-ին հայտնի դարձավ նաև նոր ալբոմի անվանումը՝ Heaven & Earth։ Ալբոմի թողարկման հետ միաժամանակ խումբը մեկնել է ԱՄՆ[71][72]։

2015 թվականի հունիսի 28-ին 67 տարեկան հասակում վախճանվել է խմբի հիմնադիրներից մեկը՝ Քրիս Սքվայրը։

2018 թվականին խումբը թողարկեց 2011 թվականի ալբոմի ռեմիքսը՝ Fly from Here-Return Trip-ը՝ Տրևոր Հորնի վոկալով և երգացանկի որոշ փոփոխություններով[73]։

Կազմ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ներկայիս կազմ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Սթիվ Հաու (Steve Howe) - կիթառ, բեք վոկալ (1970-1981, 1990-1992, 1995-մեր օրեր)
  • Ալան Ուայթ (Alan White) - հարվածային գործիքներ, բեք վոկալ (1972-1981, 1982-մեր օրեր)
  • Ջեֆերի Դոունս (Geoff Downes) - սեղնաշարային (1980-1981, 2011-մեր օրեր)
  • Բիլլի Շերվուդ (Billy Sherwood) - բեք վոկալ (1994, 1997-2000, 2015-մեր օրեր), կիթառ, սեղնաշարային (1994, 1997-2000), բաս կիթառ (2015-մեր օրեր)
  • Ջոն Դևիսոն (Jon Davison) - վոկալ, կիթառ, սեղնաշարային (2012-մեր օրեր)

Ներկայիս կազմ (Yes featuring Anderson Rabin Wakeman)

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Ջոն Անդերսոն (Jon Anderson) - վոկալ, կիթառ, արֆա (Yes: 1968-1981, 1982-1988, 1990-2008; ARW: 2016-մեր օրեր)
  • Ռիք Ուեյքման (Rick Wakeman) - սեղնաշարային (Yes: 1971-1974, 1976-1980, 1990-1992, 1995-1997, 2002-2004; ARW: 2016-մեր օրեր)
  • Թրեվոր Ռեբին (Trevor Rabin) - կիթառ, վոկալ, սեղնաշարային (Yes: 1982-1994; ARW: 2016-մեր օրեր)

Նախկին անդամներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Քրիս Սքվայր (Chris Squire) - բաս կիթառ, вокал, բեք վոկալ (1968-1981, 1982-2015; մահացել է 2015 թվականին)
  • Թոնի Քեյ (Tony Kaye) - սեղնաշարային, բեք վոկալ (1968-1971, 1982-1983, 1983-1994, гастроли: 2018)
  • Պիտեր Բենքս (Peter Banks) - կիթառ, բեք վոկալ (1968-1970; մահացել է 2013 թվականին)
  • Բիլ Բրուֆորդ (Bill Bruford) - հարվածային գործիքներ (1968-Սեպտեմբեր 1968, Նոյեմբեր 1968-1972, 1990-1992)
  • Թոնի Օրեյլի (Tony O’Reilly) - հարվածային գործիքներ (Սեպտեմբեր 1968-Նոյեմբեր 1968)
  • Պատրիկ Մորաց (Patrick Moraz) - սեղնաշարային (1974-1976)
  • Թրեվոր Հորն (Trevor Horn) - վոկալ, բաս կիթառ (1980-1981)
  • Էդդի Ջոբսոն (Eddie Jobson) - սեղնաշարային (Հունիս 1983-Հոկտեմբեր 1983)
  • Իգոր Խորոշեվ - սեղնաշարային, բեք վոկալ (1997-2000)
  • Բենուա Դավիդ (Benoît David) - վոկալ (2008-2012)
  • Օլիվեր Ուեյքման(Oliver Wakeman) - սեղնաշարային (2008-2011)

Համերգային երաժիշտներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Թոմ Բրիսլին (Tom Brislin)- ստեղնաշարային (2001)
  • Ջեյ Շելլին (Jay Schellen) - հարվածային գործիքներ (2016-2017, 2018-մեր օրեր)
  • Դիլան Հաու (Dylan Howe) - հարվածային գործիքներ (2017)[74][75]

Ժամանակագրական սանդղակ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիդեոգրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Տարեթիվ Անվանում Ռեժիսոր
1977 «Wonderous Stories»
1978 «Don’t Kill the Whale»
1978 «Madrigal»
1980 «Tempus Fugit»
1980 «Into the Lens»
1983 «Owner of a Lonely Heart»
1983 «Leave It»
1983 «It Can Happen»
1985 «Hold On» (live)
1987 «Love Will Find a Way»
1987 «Rhythm of Love»
1991 «Lift Me Up»
2001 «Don’t Go»
2011 «We Can Fly»
2011 «Live from Lyon» Փիլիպ Նիքոլետ
2014 «Like It Is»

Սկավառակագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ստուդիական ալբոմներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Թողարկված Ալբոմի մանրամասներ Հիթշքերթում ամենաբարձր դիրքը Հավաստագրումներ
UK
[76] 		AUS
[77] 		AUT
[78] 		CAN
[79] 		ITA
[80] 		NLD
[81] 		NOR
[82] 		SWE
[83] 		SWI
[84] 		US
[85]
1969 Yes — 38 — — — — — — — —
1970 Time and a Word 45 22 — — — 77 — — — —
1971 The Yes Album 4 20 — 46 — 7 — — — 40
Fragile 7 29 — 6 11 8 — — — 4
  • UK: Պլատինում[86]
  • US: 2× Պլատինում[87]
1972 Close to the Edge 4 21 — 7 14 1 — — — 3
  • UK: Պլատինում[86]
  • CAN: Պլատինում[88]
  • US: Պլատինում[87]
1973 Tales from Topographic Oceans 1 13 — 4 16 8 8 — — 6
1974 Relayer 4 15 — 22 17 10 18 — — 5
1977 Going for the One 1 16 — 8 — 9 7 10 — 8
1978 Tormato 8 22 — 30 — 17 9 18 — 10
  • UK: Ոսկե[86]
  • US: Պլատինում[87]
1980 Drama 2 69 — 41 — 18 11 19 — 18
  • UK: Արծաթե[86]
1983 90125 16 27 9 3 10 4 8 7 3 5
  • UK: Ոսկե[86]
  • CAN: 2× Պլատինում[88]
  • FRA: Ոսկե[89]
  • GER: Պլատինում
  • US: 3× Պլատինում[87]
1987 Big Generator 17 44 — 14 — 18 — 14 22 15
  • US: Պլատինում[87]
1991 Union 7 — — 15 — 17 — 32 16 15
1994 Talk 20 — — 47 — 47 — 31 29 33
1996 Keys to Ascension (live/studio) 48 22 — — — — — — — 99
1997 Keys to Ascension 2 (live/studio) 62 — — — — — — — — 159
Open Your Eyes 105 — — — — — — — — 151
1999 The Ladder 36 — — — — 70 — — — 99
2001 Magnification 71 — — — — 81 — — — 186
2011 Fly from Here 30 — — — 49 43 24 31 39 36
2014 Heaven & Earth 20 — 56 — — 41 — — 29 26
2021 The Quest
2023 Mirror to the Sky

Համերգային ալբոմներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Թողարկված Ձայնագրված Ալբոմի մանրամասներ Հիթշքերթում ամենաբարձր դիրքը Հավաստագրումներ
UK
[76] 		AUS
[77] 		CAN
[79] 		ITA
[90] 		NLD
[81] 		NOR
[82] 		US
[85]
1973 1972 Yessongs 7 8 8 9 — — 12
  • US: Պլատինում[87]
1980 1976-1978 Yesshows 22 — — — — 32 43
  • UK: Արծաթե[86]
1985 1984 9012Live: The Solos 44 — 88 — — — 81
1997 1969–1970 Something's Coming: The BBC Recordings 1969–1970 — — — — — — —
2000 1999 House of Yes: Live from House of Blues 154 — — — — — —
2002 2001 Symphonic Live — — — — — — —
2005 1969-1988 The Word Is Live — — — — — — —
2007 2003 Live at Montreux 2003 — — — — — — —
2011 1991 Union Live — — — — — — —
2009 In the Present – Live from Lyon — — — — — — —
2014 2004 Songs from Tsongas — — — — — — —
2014 Like It Is: Yes at the Bristol Hippodrome — — — — — — —
2015 1972 Progeny: Seven Shows from Seventy-Two 64 — — 48 — — —
2014 Like It Is: Yes at the Mesa Arts Center — — — — 83 — —
2017 2017 Topographic Drama – Live Across America — — — — — — —
2019 2018 Yes 50 Live n/a n/a n/a n/a n/a n/a n/a

Սինգլեր

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Տարի Անվանում Հիթշքերթում ամենաբարձր դիրքը Ալբոմ
UK
[76] 		NLD
[91] 		US
[92] 		US Rock
[92] 		AUS
1969 "Sweetness" — — — — — Yes
"Looking Around" — — — — —
1970 "Time and a Word" [F] — — — — — Time and a Word
"Sweet Dreams" — — — — —
1971 "Your Move" — — 40 — 32 The Yes Album
"Yours Is No Disgrace" [G] — — — — —
"Something's Coming" [A] — — — — — Non-album single
1972 "Roundabout" — 23 13 — — Fragile
"America" — — 46 — — Yesterdays
"And You and I" [B] — — 42 — — Close to the Edge
1973 "And You and I" (live) [C] — — — — — Yessongs
1975 "Soon" — — — — — Relayer
1977 "Wonderous Stories" 7 — — — — Going for the One
"Going for the One" 24 — — — —
1978 "Don't Kill the Whale" 36 — — — — Tormato
1980 "Into the Lens" — — 104 — — Drama
"Run Through the Light" [D] — — — — —
1983 "Owner of a Lonely Heart"
- "Our Song" 		28
— 		2
— 		1
— 		1
32 		14
— 		90125
1984 "Leave It" 56 — 24 3 —
"It Can Happen" 92 — 51 5 —
"Hold On" [airplay] — — — 43 —
"Changes" [airplay] — — — 6 —
1985 "Hold On" (live) [promo] [E] — — — 27 — 9012Live: The Solos
1987 "Love Will Find a Way" 73 — 30 1 80 Big Generator
"Rhythm of Love" — — 40 2 —
"Shoot High Aim Low" [airplay] — — — 11 —
1988 "Final Eyes" [airplay] — — — 20 —
1991 "Lift Me Up" — — 86 1 — Union
"Saving My Heart" — — — 9 —
"I Would Have Waited Forever" [promo] — — — 49 —
"Make It Easy" — — — 36 — Yesyears
1994 "The Calling" — — — 3 — Talk
"Walls" [promo] — — — 24 —
1997 "Open Your Eyes" [promo] — — — 33 — Open Your Eyes
1999 "Lightning Strikes" [E] — — — — — The Ladder
2011 "We Can Fly" [promo] — — — — — Fly from Here
Աղբյուր՝[93]

Տեսահոլովակներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Year Title
1975 Yessongs
1985 9012Live
1991 YesYears
Greatest Video Hits
1993 Yes: Live - 1975 at Q.P.R.
1995 Live in Philadelphia
1996 Keys to Ascension
2000 House of Yes: Live from House of Blues
2002 Symphonic Live
2004 Yesspeak
Yes Acoustic: Guaranteed No Hiss
2005 Songs from Tsongas
2007 Live at Montreux 2003
Classic Artists: Yes
2008 Yesspeak Live: The Director's Cut
2009 The Lost Broadcasts
Rock of the '70s
2011 Union Live
In the Present – Live from Lyon
2014 Live Hemel Hempstead Pavilion October 3rd 1971
Like It Is: Yes at the Bristol Hippodrome
2015 Like It Is: Yes at the Mesa Arts Center

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ «Top Selling Artists». RIAA. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  2. ↑ «VH1 100 Greatest Artists of Hard Rock». YouTube. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  3. ↑ "Yes: Perpetual Change" by David Watkinson, Plexus Publishing, 2001.
  4. ↑ Bruford, p. 35
  5. ↑ Welch 2008, p. 39
  6. ↑ Welch 2008, p. 44
  7. ↑ «Interview with Peter Banks by Mark Powell». Cherry Red TV. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 21-ին.
  8. ↑ «Yes: Yes: Music Reviews: Rolling Stone». Web.archive.org. 1970 թ․ փետրվարի 7. Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ հունիսի 3-ին. Վերցված է 2013 թ․ մարտի 14-ին.
  9. ↑ Morse, Tim (2000). «Conversation with Eddy Offord». Notes From the Edge (www.nfte.org). Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  10. ↑ «Something Else! Interview: Billy Sherwood, Formerly of Yes». News.allaboutjazz.com. 2011 թ․ հոկտեմբերի 13. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  11. ↑ «Yes Keyboardist Needs To Keep His Hands On The Keys». The Washington Post. Daily Press. 2000 թ․ հուլիսի 26. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ հունիսի 30-ին. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  12. ↑ «Touchy-Feely Musician Gets Slapped». Pollstar. 2000 թ․ հուլիսի 26. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  13. ↑ «Yes in the Press». Zenponies.com. 2000 թ․ հուլիսի 28. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 21-ին.
  14. ↑ «2004 concert with Trevor Horn». YouTube. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  15. ↑ «Trevor Horn and Friends: Slaves to Rhythm». Popmatter.com. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  16. ↑ Mal Westerly (2009 թ․ փետրվարի 12). «Prog Rockers YES Cancel Slate of Gigs». MusicNewsNet.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ փետրվարի 18-ին. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  17. ↑ «Chris Squire». Radio Swiss Jazz. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ դեկտեմբերի 14-ին. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  18. ↑ «Yes revisit 2010 recordings for new album From A Page». Louder Sound.
  19. ↑ Genbe Triplett. «Yes, Peter Frampton performing at Lucky Star Casino in Oklahoma». NewsOK.com. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  20. ↑ Earl Dittman. «On the road again, Prog-rockers Yes say 'no' to calling it quits». DigitalJournal. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  21. ↑ «Interview: Steve Howe on Asia's "Omega," Touring With Yes, and the Steve Howe Trio». Premier Guitar. 2010 թ․ հուլիսի 29. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  22. ↑ Dome, Malcolm (2010 թ․ մարտ). «Trevor Rabin Interview». Classic Rock Presents ... Prog (14).
  23. ↑ Mettler, Mike (Fall 2016). «Saying Yes to Seizing the Moment». Progression (70).
  24. ↑ Weiss, Arlene R. (2010 թ․ հոկտեմբերի 21). «Trevor Rabin Interview: Guitarist, Composer, Performer». Guitar International. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ փետրվարի 20-ին. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 20-ին.
  25. ↑ «Buzz Worthy: New Yes album 'Fly From Here' ready for release». Buzz Worthy. 2011 թ․ մարտի 3. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 22-ին.
  26. ↑ «Jon Anderson on Obama, Radiohead and Yes». Dallas Observer.
  27. ↑ Martin Kielty (2012 թ․ դեկտեմբերի 18). «Steve Howe Wanted 3-Album Yes Tour For Years». Progrockmag.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հունվարի 28-ին. Վերցված է 2013 թ․ մարտի 14-ին.
  28. ↑ Damian Fanelli (2012 թ․ դեկտեմբերի 10). «Yes to Revisit Three Classic Albums on 2013 North American Tour». GuitarWorld. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  29. ↑ «Lords of Metal ezine». Lordsofmetal.nl. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  30. ↑ «Twitter / asiageoff: See ya Los Angeles! Done my». Twitter. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  31. ↑ «Tour Dates | Yes U.S Summer Tour 2014 on JamBase». Jambase.com. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  32. ↑ «Yes US 2014 Summer Tour: Fragile, Close To The Edge, Heaven & Earth». Yesworld.com. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  33. ↑ «Interview with rock band Yes: 'Cruise To The Edge' (Includes interview)». DigitalJournal. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  34. ↑ Daniel Kreps (2015 թ․ հունիսի 28). «Chris Squire, Yes Bassist and Co-Founder, Dead at 67». Rolling Stone. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ հունիսի 29-ին. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  35. ↑ «Chris Squire to undergo treatment for Leukemia». 2015 թ․ մայիսի 19. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  36. ↑ «YES & Toto 2015 North American Summer Tour». Yesworld.com. 2015 թ․ ապրիլի 6. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  37. ↑ «Yes & Toto 2015 Co-Headlining North American Summer Tour Schedule». 2015 թ․ ապրիլի 6. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ ապրիլի 17-ին. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  38. ↑ «Yes & Toto announce joint tour». 2015 թ․ ապրիլի 6. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  39. ↑ «YES VS. YES: WHO ACTUALLY OWNS THE BAND'S NAME?». Ultimateclassicrock.com.
  40. ↑ «Yes Say 'No' to a Reunion: There are now two bands using the name "Yes," and both are touring this year. It's confusing. Let us help». Radio.com. 2017 թ․ ապրիլի 10. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ օգոստոսի 29-ին. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  41. ↑ «YES (ANDERSON, RABIN, WAKEMAN) MANAGER CHALLENGES 'THE OTHER YES BAND' TO 'IDENTIFY THEIR KEY MEMBERS'». Ultimateclassicrock.com.
  42. ↑ «2 incarnations of Yes headed to Northeast Ohio». Cleveland.com. 2017 թ․ ապրիլի 10. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  43. ↑ «Yes Featuring Anderson, Rabin, Wakeman Announce Tour». Glide Magazine. 2017 թ․ ապրիլի 10. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  44. ↑ «ARW Interview: "The Future is So Much More Important Than The Past"». E.walla.co.il. 2017 թ․ ապրիլի 13. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ հուլիսի 10-ին. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 21-ին.
  45. ↑ «Yes vs. Yes: Who Actually Owns the Band's Name?». Ultima Tech Classic Rock. 2017 թ․ ապրիլի 13. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 21-ին.
  46. ↑ «YES Comments On ANDERSON RABIN WAKEMAN's Name Change». Blabbermouth.net. 2017 թ․ ապրիլի 11. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  47. ↑ Browne, David (2017 թ․ ապրիլի 11). «Yes' Rick Wakeman on Rock Hall Speech: 'I Just Wanted to Have Fun'». Rolling Stone. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հունիսի 29-ին. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  48. ↑ MyTicket (2018 թ․ փետրվարի 20). «YES ft. Anderson, Rabin, Wakeman 50th Anniversary Tour Trailer». YouTube. Վերցված է 2018 թ․ հունիսի 29-ին.
  49. ↑ «SLOTix». Slotix.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ օգոստոսի 28-ին. Վերցված է 2018 թ․ հունիսի 29-ին.
  50. ↑ «YES 50th Anniversary Tour @ Scottish Event Campus, Glasgow [16 March]». Glasgow.carpediem.cd. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հունիսի 29-ին. Վերցված է 2018 թ․ հունիսի 29-ին.
  51. ↑ Scott Munro (2017 թ․ սեպտեմբերի 5). «Yes announce 50th anniversary UK and European tour». Team Rock. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  52. ↑ Munro, Scott (2017 թ․ դեկտեմբերի 7). «Yes announce weekend of London events to celebrate 50th anniversary». Team Rock. Վերցված է 2017 թ․ դեկտեմբերի 8-ին.
  53. ↑ «TREVOR HORN TO REJOIN YES FOR THREE ANNIVERSARY SHOWS». Ultimate Classic Rock. Վերցված է 2018 թ․ մարտի 13-ին.
  54. ↑ «YES: 50th-Anniversary Tour To Feature TONY KAYE As 'Special Guest'». Blabbermouth.net.
  55. ↑ «#YES50 TOUR commences Tuesday 13th March». Yesworld.com. Վերցված է 2018 թ․ մարտի 11-ին.
  56. ↑ «Who's ready for Patrick Moraz AND Tony Kaye with YES, live in Philadelphia on July 20 & 21?». Yes' official facebook. 2018 թ․ մայիսի 24. Վերցված է 2018 թ․ մայիսի 25-ին.
  57. ↑ «Tony Kaye Talks 50 Years Of YES and More». Yesworld.com.
  58. ↑ «TONY KAYE, founder member of YES is Special Guest for the band's 2018 #YES50 50th Anniversary». Yes' official facebook. 2017 թ․ նոյեմբերի 1. Վերցված է 2017 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  59. ↑ «MESSAGE FROM ALAN WHITE». Yes' official facebook. 2018 թ․ հունվարի 2. Վերցված է 2018 թ․ հունվարի 2-ին.
  60. ↑ yesadmin (2019 թ․ ապրիլի 2). «YES Announces "The Royal Affair Tour" Launching June 12 In Bethlehem, Pa».
  61. ↑ Greene, Andy (2019 թ․ ապրիլի 2). «Yes Announce 'Royal Affair Tour' With Asia, John Lodge, Carl Palmer (Giants of Seventies and Eighties prog are joining forces this summer, and they're bringing along former Guns N' Roses guitarist Ron "Bumblefoot" Thal)». www.rollingstone.com. Վերցված է 2019 թ․ ապրիլի 3-ին.
  62. ↑ "The Daily Rundown with Chuck Todd", MSNBC, 5 August 2013
  63. ↑ «Republicans And Democrats Get Behind 'Voices For Yes'». NPR. 2013 թ․ օգոստոսի 8. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  64. ↑ Deriso, Nick (2017 թ․ հունվարի 1). «Rick Wakeman Won't Be Attending Yes' Rock and Roll Hall of Fame Induction». Ultimate Classic Rock. Վերցված է 2019 թ․ հունիսի 6-ին.
  65. ↑ «Republicans And Democrats Agree Progressive Rock Band "Yes" Should Be Inducted Into The Rock And Roll Hall Of Fame». MarketWatch. 2013 թ․ օգոստոսի 7. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  66. ↑ «Rock and Roll: A bipartisan push for 'Yes'». Political Ticker.blogs. CNN. 2013 թ․ օգոստոսի 6. Արխիվացված է օրիգինալից 2014-11-13-ին. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  67. ↑ David Weigel (2013 թ․ օգոստոսի 6). «Yes: GOP and Democratic consultants unite to get band into the Rock and Roll Hall of Fame». Slate. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  68. ↑ David Rowell (2013 թ․ դեկտեմբերի 8). «Magazine». The Washington Post. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  69. ↑ Andy Greene (2013 թ․ հոկտեմբերի 16). «Nirvana, Kiss, Hall and Oates Nominated for Rock and Roll Hall of Fame». Rolling Stone. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ սեպտեմբերի 18-ին. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  70. ↑ «Jon Anderson still telling, writing his wondrous stories». Aspen Times. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ ապրիլի 20-ին. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  71. ↑ Greene, Andy (2016 թ․ դեկտեմբերի 20). «Yes' Steve Howe on Rock Hall Honor: 'I Don't Regret the Wait'». Rolling Stone. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ դեկտեմբերի 21-ին. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  72. ↑ «Voting Has Closed! 2016 Rock and Roll Hall of Fame Nominee Fan Vote!». Rockhall.com. 2013 թ․ ապրիլի 15. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մայիսի 15-ին. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  73. ↑ Troy L. Smith (2017 թ․ հունվարի 27). «Yes and Rush to turn 2017 Roll Hall Ceremony into prog-rock gala». Cleveland.com. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  74. ↑ «YES (official)». Facebook.com.
  75. ↑ «YES 50 Live». YesWorld.com. «In fact, much of the album was recorded in Philadelphia, a show where 10 members of Yes were on stage during the encore (current members) Steve Howe, Geoff Downes, Alan White, Billy Sherwood and Jon Davison, Jay Schellen, plus (former members) Tony Kaye, Patrick Moraz, Tom Brislin and Trevor Horn.»
  76. ↑ 76,0 76,1 76,2 «Archived copy». Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ հոկտեմբերի 12-ին. Վերցված է 2012 թ․ հունվարի 10-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ արխիվը պատճենվել է որպես վերնագիր (link)
  77. ↑ 77,0 77,1 «australian-charts.com – Discography Yes». australian-charts.com. Վերցված է 2009 թ․ հունիսի 6-ին.
  78. ↑ «Yes – 9012 Live – The Solos – austriancharts.at». austriancharts.at. Վերցված է 2009 թ․ հունիսի 6-ին.
  79. ↑ 79,0 79,1 Canada, Library and Archives (2013 թ․ հուլիսի 17). «Search: RPM».
  80. ↑ Italian albums:
  81. ↑ 81,0 81,1 «dutchcharts.nl – Discografie Yes». dutchcharts.nl. Վերցված է 2009 թ․ հունիսի 6-ին.
  82. ↑ 82,0 82,1 «norwegiancharts.com – Discography Yes». norwegiancharts.com. Վերցված է 2009 թ․ հունիսի 6-ին.
  83. ↑ «swedishcharts.com – Discography Yes». swedishcharts.com. Վերցված է 2009 թ․ հունիսի 6-ին.
  84. ↑ «Yes – 90125 – hitparade.ch». hitparade.ch. Վերցված է 2009 թ․ հունիսի 6-ին.
  85. ↑ 85,0 85,1 http://www.allmusic.com/artist/p5891/charts-awards
  86. ↑ 86,0 86,1 86,2 86,3 86,4 86,5 86,6 86,7 86,8 BPI Certified Awards Search Արխիվացված 2011-09-28 Wayback Machine
  87. ↑ 87,00 87,01 87,02 87,03 87,04 87,05 87,06 87,07 87,08 87,09 87,10 «Searchable Database». Recording Industry Association of America. Արխիվացված է օրիգինալից 2007 թ․ հունիսի 26-ին. Վերցված է 2009 թ․ մայիսի 20-ին. Note: User must define 'Artist' search parameter as "YES".
  88. ↑ 88,0 88,1 "Certified Awards Search Արխիվացված 2012-10-17 Wayback Machine". Music Canada. Retrieved on 2012-01-29. Note: User needs to enter "YES" in the "Search" field, "Artist" in the "Search by" field and click the "Go" button. Select "More info" next to the relevant entry to see full certification history.
  89. ↑ 89,0 89,1 89,2 «Archived copy». Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ հունիսի 1-ին. Վերցված է 2011 թ․ հուլիսի 17-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ արխիվը պատճենվել է որպես վերնագիր (link)
  90. ↑ Italian albums:
    • «Yessongs» (Italian). FIMI. Վերցված է 2009 թ․ հունիսի 6-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  91. ↑ 40, Stichting Nederlandse Top. «Yes». Top40.nl. {{cite web}}: |last= has numeric name (օգնություն)
  92. ↑ 92,0 92,1 http://www.allmusic.com/artist/p5891/charts-awards/billboard-singles
  93. ↑ «Yes». Discogs.

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Yes (խումբ)» հոդվածին։
Ֆոտո, վիդեո և աուդիո
Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Yes_(խումբ)&oldid=10113231» էջից