Éric Bernard

Bernard naceu en Martigues, preto de Marsella. Comezou no karting en 1976 e nos sete anos seguintes gañou catro títulos franceses. En 1983 asistiu á escola de carreiras do circuíto de Paul Ricard e foi un dos finalistas da competición Volant Elf. Venceu a Jean Alesi e Bertrand Gachot e conseguiu un asento totalmente patrocinado na Fórmula Renault para 1984. Rematou sexto na serie, pero gañou ao ano seguinte e participou na Fórmula 3 francesa en 1986. Gañou a serie ao ano seguinte, rematando no segundo lugar do campionato, detrás do seu antigo rival, Alesi. En 1988 entrou na Fórmula 3000. Pilotou a primeira parte da tempada para o Ralt Team antes de cambiar a Bromley Motorsport que contaba cun chasis Reynard. O seu mellor resultado dese ano foi o segundo no circuíto de Dijon-Prenois e quedou noveno no campionato con 13 puntos. Para 1989, pilotou para o equipo DAMS, conseguindo unha vitoria e situándose no terceiro lugar do campionato con 25 puntos.

A mediados de 1989, Bernard foi convocado para o equipo francés Larrousse de Fórmula Un para o Gran Premio de Francia, en substitución de Yannick Dalmas. No seu debut, chegou ao 5º lugar, e aínda estaba no 7º cando o seu motor Lamborghini V12 fallou a poucas voltas do final (Alesi tamén debutou na carreira para Tyrrell, chegando ata o 2º posto antes de rematar finalmente 4º). Bernard participou de novo no seguinte Gran Premio do Reino Unido, antes de volver aos seus compromisos na Fórmula 3000 con DAMS.

 

Bernard foi recompensado cunha tempada completa en Larrousse en 1990. Obtivo o seu primeiro punto polo 6º lugar no Gran Premio de Mónaco, e o seu mellor resultado chegou en Silverstone no Gran Premio do Reino Unido, onde obtivo o 4º lugar. Elixiu permanecer en Larrousse durante a tempada de 1991, pero o equipo tivo problemas, perdendo os seus motores Lamborghini ante o equipo cuasi oficial Modena, a FIA quitoulle os puntos de 1990, e tamén perdeu patrocinadores. Bernard ocupou o sexto lugar no Gran Premio de México, que foi o último punto para Larrousse con Lola Cars, pero retrocedeu no pelotón, sen poder clasificarse por primeira vez na súa carreira no Gran Premio de Portugal. O peor estaba por vir, porén, cando Bernard rompeu a perna na primeira sesión de adestramentos no Gran Premio do Xapón.^[1]

Bernard loitou para volver a estar en forma, e durante a tempada de 1993 os seus antigos patrocinadores Elf conseguiron colocalo nun posto de piloto de probas para o equipo Ligier. O contrato de proba de dous anos deu os seus froitos, xa que un patrocinador do equipo foi encarcerado por fraude antes da tempada de 1994, e o reducido orzamento fixo que Bernard ascendese a un asento de carreira, xunto ao novato Olivier Panis. Lamentablemente para Bernard, Panis superouno en gran medida, e o motor Renault V10 do equipo foi contrapesado polo uso dunha versión con especificación "B" do chasis JS39 de 1993, unha práctica moi inusual nese tempo na Fórmula Un que danou enormemente a competitividade. Bernard logrou o terceiro lugar no Gran Premio de Alemaña de 1994, pero no Gran Premio de Europa de 1994 foi descartado para acomodar a Johnny Herbert. Foi contratado polo equipo anterior de Herbert, Team Lotus, para ocupar o asento no GP de Europa, pero ía ser a súa derradeira participación na F1, con Mika Salo asumindo o relevo máis tarde na tempada. Para 1995, estivo vinculado a un posible regreso a Larrousse, pero o equipo desapareceu antes de comezar a tempada.

Bernard mudouse aos coches deportivos, gozando dun éxito considerable nas series GT e ALMS.

(chave) (Carreiras en negra indican pole position; carreiras en itálica indican volta rápida.)

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Co-Pilotos	Coche	Clase	Voltas	Pos.	Clase Pos.
1995	Courage Compétition	Henri Pescarolo   Franck Lagorce	Courage C41	WSC	26	Ret.	Ret.
1996	Ennea SRL Igol	Jean-Marc Gounon   Paul Belmondo	Ferrari F40 GTE	LMGT1	40	Ret.	Ret.
1997	Société DAMS	Franck Lagorce   Jean-Christophe Boullion	Panoz GTR-1	LMGT1	149	Ret	Ret
1998	Panoz Motor Sports	Christophe Tinseau   Johnny O'Connell	Panoz GTR-1	LMGT1	236	Ret	Ret
1999	Panoz Motor Sports	David Brabham   Butch Leitzinger	Panoz LMP-1 Roadster-S	LMP	336	7º	6º
2000	DAMS	Emmanuel Collard   Franck Montagny	Cadillac Northstar LMP	LMP900	300	19º	9º
2001	DAMS	Emmanuel Collard   Marc Goossens	Cadillac Northstar LMP01	LMP900	56	Ret	Ret
2002	Team Cadillac	Emmanuel Collard   JJ Lehto	Cadillac Northstar LMP02	LMP900	334	12º	10º
Fontes:[3][6]

• Profile at www.grandprix.com