Síndrome nefrótica

Síndrome nefrótica
Clasificación e recursos externos
Microfotografía dunha biopsia renal.
ICD-10	N.04
ICD-9	581.9
DiseasesDB	8905
MedlinePlus	000490
MeSH	D009404
Advertencia: A Wikipedia non dá consellos médicos. Se cre que pode requirir tratamento, por favor, consúltello ao médico.

A síndrome nefrótica (SN) é unha doenza renal causada por un conxunto de doenzas, caracterizada por un aumento na permeabilidade da parede capilar dos glomérulos renais, o que leva á presenza de niveis altos de proteínas na urina (proteinuria), niveis baixos de proteínas no sangue (hipoproteinemia), ascite, e en certos casos, edemas, niveis de colesterol elevados (hipercolesterolemia) e unha predisposición para a coagulación. A orixe desta síndrome é a lesión do glomérulo renal, ben sexa de xeito primario ou secundario, que altera a súa capacidade para peneirar as substancias que transporta o sangue. O dano causado no doente ha ser máis ou menos grave, sendo posíbel a aparición de complicacións noutros órganos e sistemas. As doenzas asociadas con esta síndrome polo xeral causas unha disfunción renal crónica. Porén, en función da afección e do tipo de lesión, estes individuos presentan un mellor prognóstico baixo un tratamento médico axeitado.

As causas que adoitan producir síndrome nefrótica poden ser tanto doenzas glomerulares coma doenzas extrarrenais que afectan ao ril.

• Doenza con lesión mínima: é a causa máis común de síndrome nefrótica primaria en idade infantil. Debe o seu nome a que o nefróns semellan normais vistos co microscopio óptico e só co microscopio electrónico se aprecia a lesión. Tamén hai intensa proteinuria.
• Glomerulonefrite membranosa: é la causa máis común nos adultos. Unha inflamación da membrana do glomérulo dificulta a función de filtrado do ril. O motivo polo que se engrosa a membrana é descoñecido.
• Glomerulonefrite mesanxiocapilar: a inflamación do glomérulo e mais o depósito de anticorpos na membrana do mesmo, dificultan a filtración da urina.
• Glomerulonefrite rapidamente progresiva: dise que hai doenza cando coma mínimo o 50% dos glomérulos do doente amosa formas de semilúa nunha biopsia de ril.
• Glomeruloesclerose focal e segmentaria: caracterízase pola aparición dun tecido cicatricial nos glomérulos. O adxectivo focal débese a que algúns dos glomérulos presentan esas cicatrices, mentres que outros fican intactos; o termo segmentaria representa que só parte do glomérulo sofre dano.

• Nefropatía diabética
• Lupus eritematoso sistémico (nefropatía lúpica)
• Sarcoidose
• Sífilis
• Hepatite B
• Síndrome de Sjögren
• VIH
• Amiloidose
• Mieloma múltiple
• Vasculite
• Cancro
• Trastornos xenéticos
• Drogas

O tratamento principal da síndrome nefrótica é o mesmo tratamento da causa que o orixina. Ademais, cómpre tomar unha serie de medidas para tratar as complicacións que pode ocasionar esta síndrome. Os edemas poden ser tratados mediante diuréticos, aínda que a dieta tamén é importante neste aspecto, sendo necesario realizar unha restrición da inxesta de auga e sal. A presión arterial e a dislipemia tamén teñen que ser controladas, sendo os fármacos inhibidores do sistema renina-anxiotensina-aldosterona (IECA) os fármacos de elección.

• Ril
• Glomerulopatía

• Sociedade Española de Nefroloxía (en castelán).