[go: up one dir, main page]

Saltar ao contido

Peroryctes

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Peroryctinae»)

Peroryctes
Clasificación científica
Reino: Animalia
Filo: Chordata
Subfilo: Vertebrata
Clase: Mammalia
Subclase: Theria
Infraclase: Marsupialia
Magnorde: Australidelphia
Superorde: Eometatheria
Orde: Peramelemorphia
Familia: Peramelidae
Subfamilia: Peroryctinae
Groves & Flannery, 1990
Xénero: Peroryctes
Thomas, 1906
Especies
Véxase o texto

Peroryctes é un xénero subfamilia de mamíferos marsupiais australidelfos da orde dos peramelemorfos e familia dos peramélidos,[1] o único da subfamilia dos perorictinos.[2]

Taxonomía

[editar | editar a fonte]

Descrición

[editar | editar a fonte]
Xénero

O xénero Peroryctes foi descrito en 1906 polo zoólogo británico Oldfield Thomas en Proc. Zool. Soc. Lond., 1906: 476.[1]

Subfamilia

A subfamilia Peroryctinae foi descrita en 1990 polo zoólogo e antropólgo inglés residente en Australia Colin Groves e o seu colaga australiano Tim Flannery, en Seebeck, J. (1960): Bandicoots and Bilbies.[2]

Etimoloxías

[editar | editar a fonte]

O nome científico Peroryctinae está formado sobre a base do nome do xénero tipo (e único) da subfamilia, Peroryctes, coa adición da forma sufixa do latín científico -inae, propia dos nomes das subfamilias de animais.

Pola súa parte Peroryctes, termo de etimoloxía mixta,[3] formouse co elemento do latín científico per-, tirado do nome latino pēra, 'alforxa', e o o substantivo do grego antigo ὀρύκτης orýktēs, 'escavador'.[4] Literalmente 'o escavador con bolsa' (aludindo ao marsupio).

Clasificación

[editar | editar a fonte]

McKenna e Bell (1997) atribuíron o nome Peroryctinae a unha publicación de Archer et al. (1989), pero considerárono como un nomen nudum, referíndose a un nome manuscrito de Groves e Flannery. Kirsch et al. (1997) considerárono como unha subfamila dos peraméldos. Westerman et al. (1999) consideraron a familia, sensu Groves e Flannery, probabelmente como polifilética, e que Echymipera e Microperoryctes forman un clado irmán dos xéneros dos peramélidos; materiais adicionais confirman isto, e engaden o xénero Peroryctes como un terceiro clado, probabelmente irmán do resto (Westerman et al. (2001).[2]

Segundo Mammal Species of the World, e o ITIS, subfamilia está fomada por un único xénero, Peronictes coas especies e subespecies seguintes:[1][5]

Subfamilia Peroryctinae Groves & Flannery, 1990

  1. 1,0 1,1 1,2 Peroryctes no MSW.
  2. 2,0 2,1 2,2 Peroryctinae no MSW.
  3. O termos de etimoloxía híbrida grecolatina, pese a que non é recomendábel polos técnicos da nomenclatura biolóxica, prodúcense en non poucos casos.
  4. Peroryctes Arquivado 04 de xuño de 2016 en Wayback Machine. en Animalia.
  5. Peroryctes Thomas, 1906 no ITIS.
  6. Peroryctes raffrayana Milne-Edwards, 1878 no MSW.
  7. Peroryctes raffrayana (Milne-Edwards, 1878) no ITIS.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Grzimek, B., Schlager, N. & Olendorf, D (2003): Grzimek's Animal Life Encyclopedia. Detroit: Thomson Gale.
  • Macdonald, D. & Norris, S., eds (2006): Bandicoots. pp. 824–827 en The Encyclopedia of Mammals, Vol. 1, Fourth Edition. Londres: The Brown Reference Group.
  • McKenna, M. C. & Bell, S. K. (1997): Classification of Mammals Above the Species Level. Nova York: Columbia University Press. ISBN 0-231-11013-8.
  • Rowland, P. & Strahan, R., eds. (1995): The Mammals of Australia. Washington, D.C.: Smithsonian Institution Press.
  • Seebeck, J. (1990): Bandicoots and Bilbies. Norton, Australia: Surrey Beatty and Sons in association with the Australian Mammal Society.
  • Vaughan, T. A. (1986): Mammalogy. Third Edition. Fort Worth, Texas: Saunders College Publishing.
  • Vaughan, T. A.; J. M. Ryan & N. J. Czaplewski (2000): Mammalogy. Fourth Edition. Philadelphia, Pennsylvania: Saunders College Publishing.
  • Wilson, D. E. & Reeder D. M. (editores) (2005): Dasyuromorphia en Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference Arquivado 01 de setembro de 2013 en Wayback Machine., 2 vol. 3ª ed. Baltimore, Maryland, EE. UU.: Johns Hopkins University Press. ISBN 0-8018-8221-4.

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]