Marta

Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde agosto de 2015.)

Martaraña
Estado de conservación
Pouco preocupante
Clasificación científica
Reino: Animalia Filo: Chordata Subfilo: Vertebrata Clase: Mammalia Subclase: Theria Infraclase: Placentalia Orde: Carnivora Suborde: Caniformia Familia: Mustelidae Xénero: Martes Especie: M. martes
Nome binomial
Martes martes Carl von Linné, 1758)
Distribución en Galicia
Distribución en Europa (verde – nativa, vermello – introducida)

A marta (Martes martes) é unha especie de mustélido carnívoro europeo duns 25 centímetros de altura e 50 dende a cabeza ata o arranque da cola, que ten preto de 30 cm.

Un exemplar adulto pesa ao redor dun quilogramo e medio. Posúe unha cabeza pequena, un fociño agudo, un corpo delgado, patas curtas e pelame espeso e suave, máis escuro polo lombo que polo ventre.

Os seus hábitos son nocturnos, adoitan vivir nas árbores e aliméntanse de pequenos mamíferos, pequenas aves, insectos e ras. Tamén comen algúns froitos e ovos de paxaros. Asemade as martas son presas das aguias e dos raposos. Non obstante, o seu maior inimigo é o home, que a aprecia pola súa fina pel. En cativerio viven ata 18 anos, mentres que a súa vida silvestre apenas supera os catro anos. Chegan á súa madurez sexual aos dous anos. As súas crías adoitan nacer en marzo ou abril, logo dun período de xestación de ao redor dun mes. O seu peso ao nacer é de aproximadamente 30 gramos.

A miúdo confundida coa fuíña ou garduña, as dúas especies presentes en Galicia, coa que comparte nome popular, martuxa^[1] ou martuxo, distínguese desta polo seu babeiro de cor branca, ou abrancado, que se abre en pinza cara ás extremidades dianteiras. Para evitar erros, en ADEGA recomendan fixarse tamén no fociño, xa que a marta teno negro e a garduña ten a punta rosada. ^[2]. Ambos animais están asociados na cultura popular aos asaltos aos galiñeiros, de onde se recolle o dito “morra a marta, morra farta” . Mais a garduña ten uns hábitos de caza onde se pode achegar máis a carón das casas, sendo a marta a máis localizada no interior das fragas, polo que cabería supoñer que é a primeira a que espreita as galiñas no maior número de casos. ^[3]

Wikispecies posúe unha páxina sobre:  Marta

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Marta