Mangostán

Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xuño de 2016.)

Mangostán
Ilustración de Fleurs, Fruits et Feuillages Choisis de l'Ile de Java 1863-1864 de Berthe Hoola van Nooten (Pieter De Pannemaeker lithographer)
Clasificación científica
Reino: Plantae (sen clasif.) Angiospermae (sen clasif.): Eudicots (sen clasif.): Rosids Orde: Malpighiales Familia: Clusiaceae Xénero: Garcinia Especie: G. mangostana
Nome binomial
Garcinia mangostana L.

O mangostán^[1] (Garcinia mangostana L.; Clusiaceae ou Gutiferae ou Hypericaceae) é unha árbore tropical perenne, de ata 25 m de altura, que produce unha froita comestíbel e moi aprezada que recibe o mesmo nome.

O mangostán é unha árbore perenne de entre 7 a 25 metros cando é adulta. Posúe unha follaxe moi densa, sempre verde, de follas opostas, grandes con nervadura central, con forma elíptica ovaladas de ápice acuminado e curto. Para que un mangostán dea froito maduro teñen que pasar cando menos 5 anos, pero máis normalmente entre 8 ou 10.

O froito, o mangostán é unha cápsula carnosa redonda, cun diámetro de entre 6 e 7 centímetros, con epiderme lisa semileñosa, coriácea moi carnosa de cor escura, como de berenxena, e uns 7 mm de espesor, con remanentes do estigma no ápice en forma de roseta, con tantas seccións como segmentos presenta o froito no seu interior. Ao outro extremo ten o cáliz persistente con cinco sépalos.

O mangostán non require fertilización para formarse: aparece dunha cor verde clara ou case branca na parte superior da árbore. O froito medra durante dous ou tres meses, ao tempo que o exocarpo escurece, aumentando de tamaño ata os 6–8 cm de diámetro exterior. A maduración é rápida e abrupta, en apenas 10 días, cando o froito pasa a unha cor morada ou púrpura. O exocarpo interno ten ácidos polifenólicos, incluídos xantonos e taninos, que aseguran a adstrinxencia necesaria para liberar a froita de insectos, virus, bacterias, aves ou mamíferos ata estar madura. O endocarpo comestíbel é un arilo, cunha forma e tamaño semellante a unha mandarina, pero dunha cor branca inmaculada, zumenta, cun sabor exquisito. Ten normalmente cinco segmentos, a semellanza dos segmentos dos cítricos, dous maiores fecundados que encerran cadansúa semente e os outros tres sen sementes. Esta froita consómese directamente ao fresco cando alcanza a madurez.

O mangostán produce sementes perecedoiras, de vida curta e que deben permanecer húmidas ata a xerminación, que se produce rapidamente logo de seren separadas do froito e morren axiña se quedan en seco.

O mangostán é unha árbore tropical, que se cre orixinaria das illas Sunda e das Molucas. Debe medrar en condicións de alta temperatura, e por debaixo de 4 °C a planta morre. Prodúcese en Indonesia, Tailandia, Filipinas, Malaisia, Vietnam e Sri Lanka, se ben tamén existen cultivos noutras zonas do globo, como na cidade colombiana de Mariquita, ou na República Democrática do Congo.

A lenda di que a raíña Vitoria ofreceu unha recompensa a quen lle trouxese a froita máis fabulosa, e gañou a competición o mangostán. En Occidente é moi escaso o mangostán, apenas atopado en grandes superficies de distribución en fresco, e mais tamén en conserva e enlatado.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Mangostán