Lee Kuan Yew
Lee Kuan Yew, coñecido polas súas iniciais LKY e ás veces referido nos seus primeiros anos como Harry Lee, nado en Singapur o 16 de setembro de 1923 e finado na mesma cidade o 23 de marzo de 2015, foi o primeiro Primeiro Ministro de Singapur, gobernando durante tres décadas. [1][2][3]
Como cofundador e primeiro secretario xeral do Partido de Acción Popular (PAP), liderou o partido nunha vitoria esmagadora en 1959, participou na separación de Singapur da Federación Malaia en 1965 e nas transformacións dunha colonia relativamente subdesenvolvida sen recursos no primeiro mundo. Foi unha das figuras políticas máis influentes do Sueste asiático.
Baixo a administración do segundo primeiro ministro de Singapur, Goh Chok Tong, traballou como Ministro Senior. Ostentou o cargo de Ministro Mentor, un posto creado polo seu fillo, Lee Hsien Loong, que se converteu no terceiro primeiro ministro o 12 de agosto de 2004.[4][5]
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Descendente dunha familia adiñeirada de etnia chinesa, Lee naceu o 16 de setembro de 1923 no Singapur baixo dominio británico (92 Kampong Java Road de Singapur). Os seus pais foron Lee Chin Koon e Chua Jim Neo. En 1950 casou oficialmente con Kwa Geok Choo, con quen tivo dous fillos, Lee Hsien Loong e Le Hsien Yang, e unha filla, Le Wei Ling.[6]
Cando terminou os seus estudos en Londres, regresou a Singapur, comezou a mellorar o seu mandarín e hokkien, prestando máis interese aos valores asiáticos e entrou a militar no Partido de Acción Popular, co que foi primeiro ministro de Singapur de 1959 a 1990. Por iso, é lembrado como "o pai da patria". Exerceu un goberno estrito no social, mais profundamente capitalista, que impulsou a economía da nova nación ata convertela nun dos países máis competitivos do mundo.
Durante o seu mandato promoveu a idea dos valores asiáticos, fronte ao concepto de democracia occidental, como modelo de desenvolvemento para as sociedades de Asia Oriental. Así, o goberno do Singapur independente caracterizouse pola rixidez na aplicación das súas regulamentacións, con medidas controvertidas como a prohibición de comerciar a goma de mascar.[7] Igualmente, ás veces foron controvertidos os seus intentos de enxeñaría social, ou a idea de construír unha Gran China formada polos chineses de todo o mundo.[8] "A afinidade de raza, cultura e lingua é a base das relacións de negocios", dixo nunha ocasión.[8]
Certos observadores afirmaron que algunhas das súas medidas contribuíron ao éxito económico de Singapur, lugar famoso pola limpeza das súas rúas e os baixos índices de delincuencia. Con todo, outros denunciaron este carácter autoritario, acusando a Lee de ditador.
Lee, a pesar de deixar o cargo de primeiro ministro en 1990, seguiu no goberno como ministro sen carteira; primeiro como Senior Minister mentres Goh Chok Tong foi primeiro ministro ata 2004; e dende entón Mentor Minister, pois cando o seu fillo Lee Hsien Loong substituíu a Goh Chok Tong como primeiro ministro, este último asumiu o cargo de Senior Minister.[4][5]
Moitos aplaudiron o seu modelo de desenvolvemento económico e outros consideraron que este se acadou en detrimento dunha sociedade plenamente democrática. A comezos de 2015, foi internado de urxencia debido a unha pneumonía grave e posteriormente foi conectado a máquinas para mantelo con vida. Finalmente, faleceu o 23 de marzo á madrugada. Aínda que deixara de ser primeiro ministro en 1990, ata o seu último día mantivo o seu posto no goberno e a súa acta de parlamentario.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Condolence Messages from Our Partners". Arquivado dende o orixinal o 20 de abril de 2016. Consultado o 23 de marzo de 2016.
- ↑ Allison, Graham (28 de marzo de 2015). "Lee Kuan Yew: Lessons for leaders from Asia's 'Grand Master'". CNN. Arquivado dende o orixinal o 02 de abril de 2015. Consultado o 2 de abril de 2015.
- ↑ Weatherbee, Donald E. (2008). Historical Dictionary of United States-Southeast Asia Relations. Scarecrow Press. p. 213. ISBN 9780810864054. Consultado o 2 de abril de 2015.
- ↑ 4,0 4,1 "Why it's no change in Singapore". The Editor (press review) (Londres: guardian.co.uk). 16 de agosto de 2004.
- ↑ 5,0 5,1 "Singapore told to feel free". Londres. 13 de agosto de 2004.
- ↑ "The Cabinet - Mr LEE Kuan Yew". Consultado o 26 de abril de 2008.
- ↑ ""No se acaba el mundo por vivir sin chicle"". Consultado o 9 de xaneiro de 2010.
- ↑ 8,0 8,1 "Primero Asia, luego, ¡el mundo!". Consultado o 9 de xaneiro de 2010.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Lee Kuan Yew |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Yang Razali Kassim; Mushahid Ali, eds. (2016). Reflections: The Legacy of Lee Kuan Yew. Singapur: World Scientific Publishing. ISBN 978-9814723886. doi:10.1142/9811.
- Allison, Graham T.; Blackwill, Robert D.; Ali, Wyne (2013). Lee Kuan Yew: Grand Master's Insights on China, the United States and the World. The MIT Press. ISBN 978-0262019125.
- Koh, Buck Song (2011). Brand Singapore: How Nation Branding Built Asia's Leading Global City. Singapur: Marshall Cavendish. ISBN 978-9814328159.
- Plate, Tom (2010). Conversations with Lee Kuan Yew: Citizen Singapore: How to Build a Nation. Giants of Asia Series. Marshall Cavendish. ISBN 978-9812616760.
- Barr, Michael D. (2000). Lee Kuan Yew: The Beliefs Behind the Man. Washington D.C.: Georgetown University Press. ISBN 978-0878408160.
- Datta-Ray, Sunanda K. (2009). Looking East to Look West: Lee Kuan Yew's Mission India. Institute of Southeast Asian Studies. ISBN 978-9814279048.
- Gordon, Uri (2000). Machiavelli's Tiger: Lee Kwan Yew and Singapore's Authoritarian regimeArquivado 18 de xullo de 2018 en Wayback Machine.
- Josey, Alex (1980). Lee Kuan Yew – The Crucial Years. Singapur e Kuala Lumpur: Times Books International.Modelo:ISBN missing
- King, Rodney (2008). The Singapore Miracle, Myth and Reality (2 ed.). Insight Press. ISBN 978-0977556700.
- Kwang, Han Fook; Fernandez, Warren; Tan, Sumiko (2015). Lee Kuan Yew: The Man and His Ideas. Marshall Cavendish International Asia Pte Ltd. ISBN 978-9814677684.
- McCarthy, Terry. "Lee Kuan Yew". Time Asia (Hong Kong). Arquivado dende o orixinal o 15 de agosto de 2004. Consultado o 22 de marzo de 2015.
- Minchin, James (1986). No Man is an Island: A Study of Singapore's Lee Kuan Yew. Allen & Unwin. ISBN 978-0868619064.
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- The Singapore Story: Memoirs of Lee Kuan Yew
- "Lee Kuan Yew | Articles Speeches and Interviews – Lee Kuan Yew 李光耀". Arquivado dende o orixinal o 06 de maio de 2016. Consultado o 19 de xaneiro de 2017.*. Consultado o 22 de marzo de 2015.
- ली क्वान यू और उनकी विरासत | Lee Kuan Yew and his legacy
- Tribute to Lee Kuan YewArquivado 29 de maio de 2019 en Wayback Machine.
- The Straits Times – Remembering Lee Kuan Yew
- The Straits Times – Mr Lee Kuan Yew’s funeral procession