Ilyushin Il-62
| Ilyushin Il-62 | |
|---|---|
 Il-62M de Air Koryo | |
| Tipo | Pasaxeiros |
| Fabricante | Ilyushin |
| Primeiro voo | xaneiro de 1963 |
| Introducido | 1967 |
| Estado | activo |
| Produción | 1963 - 1995 |
| Unidades construídas | 292 |
O Ilyushin Il-62 (alcumado Classic) foi o primeiro reactor de pasaxeiros de longo alcance producido na Unión Soviética. Fixo o seu primeiro voo en xaneiro de 1963 e entrou en servizo con Aeroflot o 15 de setembro de 1967. Foi concibido como sucesor do turbohélice Il-18, e coa súa capacidade de case 200 pasaxeiros era o reactor de liña máis grande cando realizou o seu voo de estrea. Foi un dos catro pioneiros da súa clase (xunto co 707, o DC-8 e o VC10), e tratouse do primeiro avión do seu tipo en operar na Unión Soviética e varios países máis.
Deseño
[editar | editar a fonte]As esixencias do seu deseño foron moi semellantes ás do VC10, de aí o feito de que ambos os avións se asemellen bastante, e inclúan un longo alcance e que puidesen operar dende pistas curtas ou mal preparadas entre outras.
O primeiro prototipo estivo listo en setembro de 1962 e foi inspeccionado polo mesmo Nikita Khrushchev, pero ata xaneiro do ano seguinte non faría o seu voo inaugural. Durante catro anos o equipo de deseño, dirixido por Vladimir Kokkinaki, estivo traballando para mellorar determinados aspectos, e o avión entrou en servizo coa aeroliña Aeroflot en marzo de 1967.
Durante os seus primeiros meses de servizo o Il-62 estivo facendo unicamente rutas internas na Unión Soviética, realizando o seu primeiro servizo internacional en setembro de 1968 entre as cidades de Moscova e Montreal. A capacidade de pasaxe desta primeira versión do Il-62 variaba dos 122 pasaxeiros en dúas clases, aos 186 en clase única.
En 1971 apareceu o Il-62M, con motores máis potentes e económicos que, xunto coa instalación dun novo tanque de combustible na deriva, aumentaba o alcance operacional do avión. Esta variante entrou en servizo con Aeroflot en 1974.
En 1978 anunciouse o Il-62MK cunha serie de novas melloras, a meirande parte delas para axeitar o uso do avión dende pistas curtas ou mal acabadas. Propuxéronse outras versións, algunhas para "estirar" a capacidade de pasaxeiros ata os 250, e outras para adaptar o avión a aeroportos máis pequenos. Ningunha desas ideas chegou a acadar a fase de deseño, e dende entón non se coñecen máis desenvolvementos do modelo.
|
Este artigo sobre aviación é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír. |
