Hedy Lamarr

Hedy Lamarr

(1944)
Nome orixinal	(de) Hedwig Kiesler
Biografía
Nacemento	(de) Hedwig Eva Maria Kiesler 9 de novembro de 1914 Viena, Austria
Morte	19 de xaneiro de 2000 (85 anos) Casselberry, Estados Unidos de América (pt)
Causa da morte	doenza cardiovascular
Lugar de sepultura	Cemiterio central de Viena, 33G - 80 48°09′03″N 16°26′24″L / 48.15094444, 16.43997222
Grupo étnico	Pobo xudeu
Cor dos ollos	Negro
Cor do pelo	Cabelo castaño
Actividade
Campo de traballo	Cine, FHSS (pt) , Actuación e discoveries and inventions (en)
Ocupación	actriz, produtora, música, modelo, actriz de cinema, autobiógrafa, guionista, inventora, animadora
Período de actividade	1930 - 1958
Obra
Obras destacables FHSS (pt) (1933) Ecstasy (en) (1938) Algiers (pt) (1944) Experiment Perilous (pt) (1946) The Strange Woman (en) (1950) Sansão e Dalila (pt)
Familia
Cónxuxe	Lewis J. Boies (1963–1965) W. Howard Lee (1953–1960) Teddy Stauffer (1951–1952) John Loder (1943–1947) Gene Markey (1939–1941) Fritz Mandl (1933–1937)
Fillos	James Loder  () Denise Loder-DeLuca  () John Loder Anthony Loder  () John Loder
Pais	Emil Kiesler   e Gertrud Kiesler
Premios
(2014)  Salón da Fama dos Inventores Nacionais (1997)  EFF Award (pt)  estrela no Paseo da Fama de Hollywood
Descrito pola fonte	Obálky knih, Deutsches Biographisches Archiv (en) Dictionary of Women Worldwide
Páxina web	hedylamarr.com

Hedwig Eva Maria Kiesler, nada en Viena o 9 de novembro de 1914 e finada en Casselberry (Florida) o 19 de xaneiro de 2000, foi unha actriz e inventora austríaca.

Hedy foi filla única dunha pianista, Gertrud "Trude" Kiesler (nacidad Lichtwitz) e un banqueiro xudeu, Emil Kiesler. O seu pai procedía de Lemberg, no reino de Galicia e Lodomeria, daquela parte do Imperio Austríaco (agora Lviv en Ucraína) e era, na década de 1920, vicedirector do Wiener Bankverein e, nos seus últimos anos, director do Creditanstalt-Bankverein. A nai de Hedy Lamarr, pianista e natural de Budapest, proviña dunha familia de clase alta xudeu-húngara. Convertérase ao catolicismo e, como «cristiá practicante», educou a súa filla no cristianismo, aínda que Hedy non foi bautizada formalmente.

De nena, Lamarr mostrou interese por actuar e fascinábanlle o teatro e o cinema. Con doce anos gañou un concurso de beleza en Viena. Tamén lle interesaban as invencións tecnolóxicas, e o seu pai explicáballe como funcionaban durante paseos polo campo.

Cando tiña dezaoito anos protagonizou o filme Ekstase, de Gustav Machatý, no que interpretaba unha moza casada cun home vello e indiferente. O filme foi famoso por unha escena na que Lamarr nada e corre espida polo bosque. O primeiro marido de Lamarr, Friedrich Mandl, o terceiro home máis rico de Austria, tratou de comprar todas as copias do filme que puido. Malia ser medio xudeu, Mandl vendeu munición a Italia e Alemaña. Na súa autobiografía indica que Adolf Hitler e Benito Mussolini acudiron a festas na súa casa.

Finalmente Lamarr non soportou o control á que a sometía o seu marido e decidiu separarse. Disfrazouse ela e a súa asistenta (aínda que ela mesma dixo que algunha anécdota da súa autobiografía fora inventada por un “negro”) e voaron a París. Pouco despois en Londres coñeceu a Louis B. Mayer, quen a contratou e lle deu o seu nome artístico.

En Hollywood interpretou personaxes arquetípicas: mulleres glamurosas e sedutoras de orixe exótica, como Dalila en Samson and Delilah. A partir de 1950 a súa carreira declinou e apareceu só esporadicamente en filmes.

O compositor George Antheil era veciño de Lamarr en California e experimentara con instrumentos musicais de control automático. Durante a segunda guerra mundial Lamarr e Antheil falaban da posibilidade de crear torpedos controlados por radio. Lamarr aprendera sobre armamento asistindo a conferencias co seu primeiro marido. Ambos desenvolveron a idea de usar unha especie de piano que empregaba unha temperá versión do salto en frecuencia. Porén, a mariña estadounidense non adoptou o sistema ata a crise dos mísiles de Cuba en 1962, cando a patente xa expirara. Hedy Lamarr intentou entrar no National Inventors Council, mais algúns membros como Charles F. Kettering indicaron que axudaría máis se empregaba a súa sona para a promoción de bonos de guerra.

As ideas de Lamarr e Antheil serviron de base para os modernos sistemas de comunicación, como o Bluetooth, o COFDM e o CDMA. Na actualidade celébrase no Día do Inventor o aniversario do nacemento de Lamarr.

Tras anos de reclusión na súa casa, finou en 2000. O seu fillo Anthony Loder esparexeu as súas cinzas nos bosques de Viena, de acordo co desexo da súa nai.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Hedy Lamarr

A Galicitas posúe citas sobre:  Hedy Lamarr

• De Marchi, Vichi (2020). Ellas son de ciencias : Historias, pasiones y sueños de 15 científicas. Madrid: Ediciones del Laberinto. ISBN 978-84-1330-038-2
• Barton, Ruth (2010). University of Kentucky Press, ed. Hedy Lamarr: The Most Beautiful Woman in Film. Lexington. ISBN 978-0813136547. 
• Lamarr, Hedy (1966). Bartholomew House, ed. Ecstasy and Me: My Life as a Woman. Nova York. ASIN B0007DMMN8. 
• Rhodes, Richard (2012). Doubleday, ed. Hedy's Folly: The Life and Breakthrough Inventions of Hedy Lamarr. Nova York. ISBN 978-0307742957. 
• Shearer, Stephen Michael (2010). St. Martin's Press, ed. Beautiful: The Life of Hedy Lamarr. Nova York. ISBN 0312550987. 
• Young, Christopher (1979). Citadel Press, ed. The Films of Hedy Lamarr. Nova York. ISBN 978-0806505794. 

• Páxina oficial
• Hedy Lamarr Foundation
• Patente 2292387, de Hedy Kiesler Markey (Hedy Lamarr)
• Hedy Lamarr na IMDb (en inglés).
• Hedy Lamarr en Reel Classics
• Entrevista
• Virtual History