Hedy Lamarr

Hedy Lamarr (fædd 9. nóvember 1914, lést 19. janúar 2000) var austurísk-bandarísk leik- og uppfinningakona.

Hún átti stuttan feril sem kvikmyndaleikkona í Tékkóslóvakíu en flúði frá eiginmanni sínum, auðugum Austurríkismanni sem fékkst við hergagnaframleiðslu. Hún flutti til Parísar og eitt sinn þegar hún ferðaðist til London uppgötvaði forstjóri Metro-Goldwyn-Mayer-samsteypunnar, Louis B. Mayer, hana og bauð henni kvikmyndasamning í Hollywood. Hún varð kvikmyndastjarna eftir frammistöðu sína í kvikmyndinni Algiers (1938). Meðal annarra mynda sem hún lék í frá MGM eru Lady of the Tropics (1939), Boom Town (1940) og White Cargo (1942). Einnig vakti hún mikla lukku sem Delilah í mynd Cecil B. DeMille Samson and Delilah frá 1949.

Í upphafi seinni heimsstyrjaldarinnar þróuðu hún og tónskáldið George Antheil saman aðferð til koma í veg fyrir að óvinur í hernaði truflaði sendingu á útvarpsbylgjum. Antheil hafði áður látið spila á 16 flygla samtímis í verki sínu Ballet Mechanique með svokölluðum píanóhólkum úr sjálfspilandi píanóum. Þau ákváðu að nota píanóhólkana til að senda fjöldann allan af útvarpsbylgjum, hver á sinni rás, og kallast sú aðferð bylgjuhopp. Hún kæmi í veg fyrir að óvinurinn gæti komist inni í sendinguna. Bandaríski sjóherinn gaf þessum uppgötvunum þeirra lítinn gaum þangað til á sjöunda áratugnum þegar Kúbudeilan stóð sem hæst. Þessi aðferð þeirra varð síðar grundvöllurinn að Bluetooth tækni og svipaðar aðferðir eru notaðar í WiFi tækni.