Harry Schell

Harry Schell
	;
Biografía
Nacemento	29 de xuño de 1921 ; París, Francia
Morte	13 de maio de 1960 (38 anos); Silverstone, Reino Unido
Actividade
Ocupación	piloto de Fórmula Un, piloto de motociclismo, piloto de automobilismo
Deporte	automobilismo ; Motociclismo
Participou en
	24 Horas de Le Mans
Familia
Nai	Lucy Schell

Henry O'Reilly "Harry" Schell nado en París, Francia o 29 de xuño de 1921 e finado en Silverstone, Inglaterra, o 13 de maio de 1960 foi un piloto de carreiras americano.

Primeiros anos

Schell naceu en París, Francia, fillo dun expatriado estadounidense e, nalgún momento, piloto Laury Schell. A súa nai era a rica herdeira estadounidense Lucy O'Reilly. O'Reilly era un entusiasta das carreiras de automóbiles que coñecera a Laury mentres visitaba Francia. Pronto se converteron xuntos en nomes familiares na escena dos rallies. Ela fixo un investimento moi elevado na empresa Delahaye, primeiro facendo campaña dos coches deportivos e despois defendendo o desenvolvemento dun coche Delahaye de Gran Premio, que participou debaixo da bandeira de Ecurie Bleue. O francés René Dreyfus gañou sorprendentemente o Gran Premio de Pau de 1938 por diante de Mercedes, pero o proxecto de Delahaye non conseguiu o apoio necesario e nunca desenvolveuse en toda a súa extensión.

Pouco antes do estalido da segunda guerra mundial, os pais de Schell estiveron involucrados nun accidente de tráfico no que Laury morreu e O'Reilly resultou gravemente ferida. Cando Francia foi ocupada por Alemaña, Schell e a súa nai volveron a América, onde Schell participou co Maserati nas 500 Millas de Indianápolis de 1940. Sendo xa voluntario na forza aérea finlandesa durante a guerra do inverno con Rusia en 1939, Harry entrou no Corpo de Tanques dos Estados Unidos cando o país entrou na segunda guerra mundial.^[1]

Andaina nas carreiras

Schell continuou a súa andaina en Europa, pilotando Coopers en Fórmula 3, Fórmula 2 e incluso no Campionato Mundial de Fórmula 1 no seu inicio en 1950. A súa primeira aparición foi nun Cooper propulsado por un motor JAP V-twin en Monte Carlo. Terminou nun accidente na chicana do porto que implicou a maioría dos participantes.

Aínda que Schell nunca gañou un Gran Premio de campionato e gozou da vida como un playboy e mullereiro, era moi respectado na época, logrou dous podios cun segundo posto no Gran Premio dos Países Baixos de 1958, gañou o Gran Premio de Caen de 1956, e compaxinou carreiras periódicas nos coches deportivos. Asociouse con Stirling Moss para obter un segundo lugar nas 12 Horas de Sebring de 1957 e logrou o terceiro lugar no mesmo evento en 1959.^[2] As tempadas máis notables na Fórmula Un viñeron da man de BRM, Vanwall, e Maserati como subordinado do cinco veces campión Juan Manuel Fangio. Tamén pilotou para Ferrari nunha soa carreira no Gran Premio de Mónaco de 1955.

Schell creouse unha reputación como competidor seguro e prudente e podíase dicir como un anotador de puntos consistente, pero tamén demostrou a súa clase cando se presentou a oportunidade. No Gran Premio de España de 1954, tomou a dianteira desde o principio no seu Maserati privado e liderou facilmente antes de trompear en primeiro lugar e logo retirarse cun fallo na transmisión. No Gran Premio de Francia de 1956, relevou a un enfermo Mike Hawthorn despois de que o seu propio Vanwall tivera un problema de motor e avanzou ata a segunda posición. O equipo Ferrari, que corría coa suposición de que Schell estaba cunha volta perdida, foi atrapado, e seguiu unha loita dramática polo liderado, pero o esforzo de Schell non sevíu de nada, xa que se viu obrigado a facer unha longa parada en boxes pouco despois. Pilotando un Ferrari 375 Indy para o equipo de carreiras norteamericano de Luigi Chinetti na Race of Two Worlds de 1958, Schell uniuse a Phil Hill (Scuderia Ferrari 296 Dino) e Masten Gregory (Ecurie Ecosse Jaguar D-Type) en Monza como os únicos pilotos estadounidenses que non participaron nun Campionato de Monoprazas dos Estados Unidos.

A comezos de 1960, e preto dos 40 anos, as perspectivas de Schell parecían difuminarse, e decidiu participar cun Cooper privado baixo a bandeira Ecurie Bleue da súa familia. Iso cambiou, cando contratouno o equipo British Racing Partnership antes do comezo da tempada de Grandes Premios Europeos para un programa completo de carreiras, xunto a Tony Brooks e o prometedor Chris Bristow nuns vellos Coopers. Schell morreu na práctica para a carreira fora do campionato International Trophy en Silverstone en 1960, cando chocou co seu Cooper na Curva da Abadía. Schell estaba pilotando a aproximadamente 165 km/h cando o seu coche derrapou no barro no lado da pista e perdeu unha roda. O Cooper deu un salto mortal e penetrou nunha barreira de seguridade, causando o derrubamento dunha parede de ladrillos.^[2]

Antes da súa morte, Schell fora extremadamente activo na promoción das roll-bar (barras estabilizadoras) nos coches de competición europeos, unha característica de seguridade requirida en América. Converteuse en estándar na Fórmula 1 de 1500cc en 1961.

Resultados Completos na Fórmula Un

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	Pos.	Pts.
1950	Horschell Racing Corporation	Cooper T12	JAP V-twin	GBR	MON Ret	500									NC	0
1950	Ecurie Bleue	Talbot-Lago T26C	Talbot L6				SUI 8	BEL	FRA	ITA					NC	0
1951	Enrico Platé	Maserati 4CLT/48	Maserati L4 C	SUI 12	500	BEL	FRA Ret	GBR	ALE	ITA	ESP				NC	0
1952	Enrico Platé	Maserati 4CLT/50	Platé L4	SUI Ret	500	BEL	FRA Ret*	GBR 17	ALE	NED	ITA				NC	0
1953	Equipe Gordini	Gordini T16	Gordini L6	ARX 7*	500	NED Ret	BEL 7	FRA Ret	GBR Ret	ALE Ret	SUI	ITA 9			NC	0
1954	Harry Schell	Maserati A6GCM	Maserati L6	ARX 6	500	BEL	FRA Ret	GBR 12	ALE 7						NC	0
	Harry Schell	Maserati 250F	Maserati L6									ESP Ret
	Officine Alfieri Maserati	Maserati 250F	Maserati L6							SUI Ret	ITA
1955	Officine Alfieri Maserati	Maserati 250F	Maserati L6	ARX 6+7*											NC	0
	Scuderia Ferrari	Ferrari 555	Ferrari L4		MON Ret	500	BEL NTS	NED
	Vandervell Products Ltd.	Vanwall	Vanwall L4						GBR 9*	ITA Ret
1956	Vandervell Products Ltd.	Vanwall	Vanwall L4	ARX	MON Ret	500	BEL 4	FRA 10*	GBR Ret		ITA Ret				17º	3
1956	Scuderia Centro Sud	Maserati 250F	Maserati L6							ALE Ret					17º	3
1957	Scuderia Centro Sud	Maserati 250F	Maserati L6	ARX 4											7º	10
1957	Officine Alfieri Maserati	Maserati 250F	Maserati L6		MON Ret*	500	FRA 5	GBR Ret	ALE 7	PES 3	ITA 5*				7º	10
1958	Joakim Bonnier Racing Team	Maserati 250F	Maserati L6	ARX 6											6º	14
1958	Owen Racing Organisation	BRM P25	BRM L4		MON 5	NED 2	500	BEL 5	FRA Ret	GBR 5	ALE Ret	POR 6	ITA Ret	MAR 5	6º	14
1959	Owen Racing Organisation	BRM P25	BRM L4	MON Ret	500	NED Ret	FRA 7	GBR 4	ALE 7	POR 5	ITA 7				13º	5
1959	Ecurie Bleue	Cooper T51	Climax L4									USA Ret			13º	5
1960	Ecurie Bleue	Cooper T51	Climax L4	ARX Ret	MON	500	NED	BEL	FRA	GBR	POR	ITA	USA		NC	0

* Unidade compartida.

Resultados na Fórmula 1 fora do campionato

(clave)

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	18	19	20	21	22	23	24	25	26	27	28	29	30	31	32	33	34	35	36	37
1950	Ecurie Bleue	Talbot-Lago T26C	Talbot L6	PAU	RIC	SRM Ret	PAR	EMP	BAR	JER	ALB	NED		NOT	ULS	PES	STT	INT	GOO	PEN
1950	Ecurie Bleue	Maserati 4CLT/48	Maserati L4 C										NAT Ret
1951	Enrico Platé	Maserati 4CLT/48	Maserati L4 C	SYR Ret	PAU Ret	RIC	SRM 4	BOR Ret	INT NC	PAR DNS	ULS WD	SCO	NED	ALB	PES 7	BAR Ret	GOO
1952	Enrico Platé	Maserati 4CLT/50	Platé L4	SYR	VAL	RIC	LAV	PAU	IBS	MAR Ret	AST	INT Ret	ELA	NAP	EIF	PAR Ret	ALB Ret	FRO	ULS Ret	MZA	LAC 4	ESS	MAR Ret	SAB Ret	CAE	DMT	COM Ret	SCO	BAU Ret	MOD	CAD 2	SKA	MAD	AVU	FRY	NEW
1953	Equipe Gordini	Gordini T16	Gordini L6	SYR	PAU 3	LAV	AST	KMS	BOR 4	INT Ret	ELA	NGP	ULS	WIN	COR	FRO	SNE	EIF	ALB	PRN	ESS	MID	ROU 4	CLP	AVU	UST	LAC Ret	BRI	CHE	SAB Ret	NEW	CAD 2	RED	SKA	LON	MOD NC	MAD	BER	FRY	CUR
1954	Harry Schell	Maserati A6GCM	Maserati L6	SYR DNS	PAU Ret	LAV	BOR Ret	INT	BAR 6	CUR	ROM 2	FRO	BRC	COR	CLP	ROU Ret	CAE Ret	AUG	COR	OUL DNA	RED	PES	FRY	CAD	BER	GOO	DTT
1955	Scuderia Ferrari	Ferrari 555	Ferrari L4	VAL 5	PAU	GLV	BOR	INT	NAP	ALB	CUR	COR
1955	Vandervell Products Ltd.	Vanwall	Vanwall L4											LON 2	DRT	RED 1	DTT	OUL Ret	AVO 1	SYR 5
1956	Vandervell Products Ltd.	Vanwall	Vanwall L4	GLV	SYR	AIN NCG	INT Ret	NAP	AIN	VAN	CAE 1	BRS
1957	Officine Alfieri Maserati	Maserati 250F	Maserati L6	SYR	PAU 2	GLV	NAP	RMS 4	CAE	INT 2	MOD 3	MOR 5
1958	Owen Racing Organisation	BRM P25	BRM L4	GLV Ret	SYR	AIN 6	INT	CAE Ret
1959	Owen Racing Organisation	BRM P25	BRM L4	GLV 3	AIN Ret	INT	OUL	SIL
1960	Ecurie Bleue	Cooper T51	Climax L4	GLV Ret	INT NTS	SIL	LOM	OUL

Notas

↑ A Prudent Driver, New York Times, 14 May 1960, Page 21.
↑ ^2,0 ^2,1 Schell is Killed as Auto Skids In Drill on Eve of British Race, New York Times, 14 May 1960, Page 21.

Véxase tamén

Ligazóns externas

Harry Schell profile at The 500 Owners Association

[prudent-1] A Prudent Driver, New York Times, 14 May 1960, Page 21.

[killed-2] 2,0 ^2,1 Schell is Killed as Auto Skids In Drill on Eve of British Race, New York Times, 14 May 1960, Page 21.

[1]

[2]