Derméstidos

Dermestidae
Anthrenus verbasci
Clasificación científica
Reino: Animalia (sen clasif.) Euarthropoda Clase: Insecta Orde: Coleoptera Suborde: Polyphaga Infraorde: Bostrichiformia Superfamilia: Botrichoidea Familia: Dermestidae
Subfamilias
Attageninae Dermestinae Megatominae Orphilinae Thorictinae Trinodinae

Os derméstidos (Dermestidae) son unha familia de coleópteros dos que hai de 500 a 700 especies en todo o mundo. En tamaño van desde 1 a 12 mm. Unha características clave dos adultos é ter corpos con forma oval cubertos de escamas ou sedas.^[1] As antenas xeralmente teñen forma de maza e encaixan en fendas profundas do corpo. Os fémures traseiros tamén encaixan en ocos das coxas da pata. As larvas son scarabeiformes e tamén igualmente sedas.

Os derméstidos teñen hábitos variados; a maioría dos xéneros son preeiros e aliméntanse de animais secos ou material vexetal, como pel ou pole, pelo animal, plumas, insectos mortos e fibras naturais. Os membros do xénero Dermestes encóntranse en cadáveres animais, mentres que outros poden encontrarse en niños e tobos de mamíferos, aves, abellas ou avespas. Os Thaumaglossa só viven entre ovos de mántidos, e os Trogoderma son pragas dos grans de cereais.

Estes escaravellos son importantes en entomoloxía forense. Algunhas especies sábese que están asociadas con carcasas en descomposición, o que é unha axuda nas investigacións criminais. Algunhas especies son pragas (danan produtos almacenados) e poden causar grandes danos a produtos de fibras naturais en casas e comercios.

Utilízanse en taxidermia e nos museos de historia natural para limpar esqueletos animais. Algunhas especies de derméstidos infestan os estoxos de violíns, alimentándose dos pelos do arco.^[2]

Os derméstidos son destrutivos para diversos produtos. As fibras naturais como a la, seda, algodón, liño, pelames, ou plumas son máis facilmente atacadas por eles que as fibras sintéticas.^[3] Tamén atacan o chocolate, copra e cocos.^[4] A maiorís dos danos fanos as larvas, mentres que os adultos se alimentan de flores e arbustos.

Dermestes maculatus pode ofrecer aos investigadores unha estimación do tempo dunha morte desde que se cometeu un homicidio ou caso sospeitoso.^[5][6] De xeito similar ao que ocorre coas moscas en entomoloxía forense, a chegada de D. maculatus a un cadáver ocorre nunha sucesión predicible. O D. maculatus adulto xeralmente chega de 5 a 11 días despois da morte.^[7] Nun intento de afinar este intervalo relativamente grande, en investigacións recentes repetíronse os estudos sobre a sucesión de artrópodos nos cadáveres.^[8][9] Estes estudos aplícanse para estimar a chegada de varias especies de derméstidos despois dunha morte. O desenvolvemento dos dermétidos depende da temperatura, e a temperatura óptima para D. maculatus é de 30˚C. Os datos de desenvolvemento normalízanse usando graos día acumulados.^[10] Os derméstidos poden utilizarse en casos que implican entomotoxicoloxía, nos que as feces e exuvias das mudas larvarias poden analizarse para ver a presenza de toxinas.

Como todos os escaravellos os derméstidos teñen un desenvolvemento completo ou holometábolo, que comprende as fases de ovo, larva, pupa e adulto. A diferenza do que ocorre no desenvolvemento ametábolo ou hemimetábolo, no que as ás da larva se orixinan como xemas alares e, a medida que avanza o desenvolvemento, as ás empezan a desenvolverse externamente, as larvas de derméstidos nunca teñen xemas alares visibles. As larvas de derméstidos están profundamente cubertas de sedas de varias lonxitudes que lles dan un aspecto xeral "peludo".^[11] As larvas son xeralmente de marróns escuras a negras e posúen un par de apéndices parecidos a espiñas ao final do abdome. A maioría das larvas de escaravellos teñen pezas bucais mastigadoras,^[12] unha cápsula na cabeza ben visible, que está esclerotizada, e tres pares de patas torácicas ben desenvolvidas que as distinguen doadamente das larvas de dípteros (careixas). O tamaño da larva depende da especie e normalmente é de menos de 13 mm. As larvas de derméstidos encóntranse xeralmente en produtos orgánicos que son difíciles de dixerir por outros organismos, como alimentos secos, peles, coiros, madeira e outras fibras naturais. En estudos forenses, as larvas encóntranse en cadáveres humanos durante as fases seca e esquelética de descomposición, que teñen lugar varios días despois da morte.^[1][13] As larvas xeralmente foxen da luz e adoitan agocharse nalgunha cavidade para que non as molesten.^[1]

Estes 41 xéneros pertencen á familia Dermestidae:

Fontes dos datos: i = ITIS,^[14] c = Catalogue of Life,^[15] g = GBIF,^[16] b = Bugguide.net^[17]

A larva de Dermestes lardarius é máis longa que o adulto e está cuberta de sedas marróns avermelladas ou negras.^[18] No extremo do abdome ten dous apéndices curvados cara a atrás similares a espiñas, máis curvados que a larva do Dermestes ater.^[1] As larvas maduras de ambas as especies adoitan perforar substratos duros como a madeira, cortiza e xeso para pupar.^[19]

A larva de D. lardarius raramente é unha praga doméstica.^[11] Os adultos e larvas aliméntanse de peles e coiros sen curtir. Os adultos son xeralmente de 8,5 a 9,6 mm de longo e son marróns escuros cunha banda ancha amarela clara a través da porción superior dos élitros. Teñen tres puntos negros dispostos en triángulo en cada á. O esterno e patas están cubertas de sedas amarelas finas. Os adultos encóntranse normalmente fóra das casas en áreas protexidas durante o inverno, pero durante a primavera e inicio do verán entran nas casas. As femias poñen aproximadamente 135 ovos preto dunha fonte de alimento, e os ovos eclosionan en 12 días. O ciclo de vida desta especie dura de 40 a 50 días.^[19]

O D. ater é completamente escuro con sedas amarelas espalladas polo corpo. É similar a Dermestes maculatus pero carece de élitros con aserraduras. A súa superficie ventral é amarela en vez de branca. Este escaravello é unha praga para os peixes, cogomelos e o queixo gardado nas casas.^[1][19][20]

Dermestes maculatus aliméntase de peles e coiros sen curtir igual que D. lardarius.^[19] Esta especie é similar en aspecto a D.lardarius, con sedas marróns avermelladas ou negras curtas e longas, mais os seus apéndices con forma de espiña posteriores están curvados cara a adiante.^[19] Ademais, as ás anteriores son marróns escuras e o esterno é principalmente branco con algo de negro.^[1][20][21] O seu ciclo de vida é de 60 a 70 días e as femias poden poñer ata 800 ovos.^[19]

Tanto D. maculatus coma D. lardarius aliméntanse de diversos produtos baseados en proteínas animais e causan graves danos nas zonas onde se cría o verme da seda para obter seda e en museos.^[11]

As larvas de Attagenus empezan a alimentarse inmediatamente despois de eclosionar. Teñen forma de cenoira e están moi cubertas de sedas, especialmente na súa parte posterior. O número de estadios varía de 5 a 11 e nalgúns casos chega a 20. As larvas de Attagenus megatoma poden medrar ata 12 mm e son de cor amarela a marrón. Noutras especies son de 6 a 25 mm de longo e están cubertas de sedas escuras. Certas especies teñen distintivos penachos de sedas que se estenden desde o extremo posterior. Estes escaravellos son atraídos por tecidos sucios e gretas onde os insectos mortos poden servirlles de alimento.^[11][22].

O Attagenus megatoma é unha praga de produtos almacenados que poida comer e unha das máis destrutivas polo seu potencial de danar produtos que hai nas casas que conteñan queratina, que é a proteína que forma os pelos e plumas.^[11][23] Tamén escavan en varios tipos de paquetes para alimentos, o que permite o paso doutros insectos. As femias poden poñer ata 90 ovos e eclosionan en de 8 a 15 días. Xeralmente, esta especie só ten unha xeración por ano.^[11] O tempo que tarda en chegar a adulto varía de seis meses a un ano. Ademais, un adulto pode vivir outros dous meses máis.^[24] O tamaño medio dun adulto é duns 2,8 a 5 mm de longo e son ovais, de marróns escuras a negro brillante e teñen patas marróns.^[22][24]

O Anthrenus verbasci ataca obxectos típicos das casas. Están normalmente asociados con obxectos como as alfombras, la, pelames e calquera alimento animal procesado ou vexetal. A súa dieta tamén inclúe os insectos mortos, arañas e mesmo néctar e pole. As femias poden poñer ata 40 ovos e o número de estadios larvarios vai de 7 a 8. Tarda en facerse adulto de oito meses a un ano. Ademais, os adultos poden vivir de dúas a seis semanas. Esta especie varía en forma, tamaño, cor e padrón de escamas. Como media, os adultos miden de 2 a 3 mm de longo e teñen escamas que varían desde brancas a marróns, amarelas ou gris amarelado.^[24] Os pelos das larvas poden causar reaccións alérxicas como dermatite de contacto ou vinchas en humanos que tiveron contacto con eles.

Ao eclosionaren, as larvas de Trogoderma son de 1,6 a 1,8 mm de longo e están densamente cubertas de sedas. As larvas de Trogoderma granarium teñen sedas corporais características, como pelos simples e pelos barbados. As larvas son branco amareladas pero a cabeza e as sedas do corpo son marróns. A medida que se desenvolven, as larvas cambian de cor a dourado ou marrón avermellado e a porción do abdome faise proporcionalmente máis curto. As larvas maduras alcanzan unha lonxitude máxima de 6 mm e 1,5 mm de ancho.^[25]

T. granarium é unha praga de produtos almacenados. As infestacións son difíciles de controlar porque se arrastran ata gretas e intersticios, permanecendo alí durante longos períodos de tempo.^[25] Tenden a infestar grans de cereais e xeran graves perdas nos produtos almacenados.^[1] Os adultos están cubertos de sedas e son aproximadamente de 1,5 a 3 mm de longo e de 1 a 2 mm de ancho. Os machos son de marróns a negros con marcas marróns avermelladas nos élitros. As femias son lixeiramente máis grandes e de cor máis clara. As súas curtas antenas de 11 segmentos teñen unha maza de 3 a 5 segmentos, que encaixan nunha fenda na parte lateral do pronoto.^[25]

Os métodos modernos de sacrificar os animais para carne, almacenala e distribuíla reduciron moito as potenciais infestacións por estes escaravellos. A limpeza das casas é fundamental para impedir as infestacións. Os insectos mortos das casas xeralmente atraen estes escaravellos porque son a súa fonte primaria de alimento. Os alimentos deben ser estreitamente selados ou almacenados nun refrixerador para evitar calquera posible acceso dos escaravellos. A comida conxelada durante unha semana ou a carne quentada nunha tixola, pota ou microondas durante tempo prolongado pode matar os insectos que se encontran en alimentos infestados e impedir que se espallen.^[19]

As fibras que se gardan nas casas, como a la e seda son especialmente susceptibles ao seu ataque e deben limparse frecuentemente. A aplicación de insecticidas debe facerse por tratamento nos puntos afectados en gretas e fendas onde se sospeita que se agochan. As piretrinas están etiquetadas para o seu uso contra estas especies. Os insecticidas usados para os Attagenus e Anthrenus tamén serven contra os Dermestes.^[19]

A limpeza regular de alimentos vertidos ou fíos e penuxes elimina os sitios de crianza potencial destas especies. Produtos susceptibles como alimentos, os de la e pelames deberían almacenarse nun contedor impermeable para os insectos. Se se sospeita dunha infestación entón a fonte do problema debe ser eliminada e destruída para limitar que se poidan espallar. Estes escaravellos poden matarse con altas temperatras ou conxelación.^[26]

Os insecticidas piretroides poden utilizarse para controlalos, que conteñen compoñentes activos como permetrina, bifentrina, deltametrina, tralometrina.^[26]

A terra de diatomeas é tamén efectiva.^[27][28]

• 
  Larva de Dermestes lardarius
• 
  Danos causados por derméstidos a unha Manduca quinquemaculata nunha colección de insectos
• 
  Larvas de Anthrenus verbasci
• 
  Larva de Anthrenus verbasci, excrementos do insecto, muda da cutícula e un só gran de cebo de veleno azul para ratos danado pola larva
• 
  Anthrenus danando un Sceliphron destillatorius nunha colección de insectos

Wikispecies posúe unha páxina sobre:  Derméstidos

Commons ten máis contidos multimedia sobre:  Derméstidos

• John M. Kingsolver, "Dermestidae", in Ross H. Arnett Jr. and Michael C. Thomas, American Beetles (CRC Press, 2002), vol. 2.
• Este artigo incorpora textos en dominio público de The Grocers Encyclopedia: Ward, Artemas (1911).
• Pasquerault, T Vincent, B, Chauvet, B, Dourel, L, e Gaudry, E (2008). Répartition des espèces du genre Dermestes L. 1758 récoltés sur des cadavres humains (Coleoptera Dermestidae). L'entomologiste Tome 64 N°4 pp 221–224.
• Hinton, H.E., 1945 A monograph of the beetles associated with stored products. 1, 387–395 British Museum (Natural History), Londres. Keys to world adults and larvae, genera and species; excellent figures, full species information.
• Freude, H.; Harde, K.W.; Lohse, G.A., 1979 Dermestidae. Die Käfer Mitteleuropas 6: Diversicornia (Lycidae — Byrrhidae) 1206 text figs. 367pp. Goecke & Evers. Texto en alemán, páxinas 304–327.

• Dermestidae do mundo
• Lista de especies norteamericanas
• Literatura sobre Dermestidae
• Atlas ruso sobre estes escaravellos con excelentes imaxes
• Folleto de USDA sobre estes escaravellos
• Na UF / IFAS o sitio web de Featured Creatures
  • Anthrenus flavipes
  • Anthrenus scrophulariae
  • Dermestes atar
  • Dermestes maculatus
• Bettles in the kitchen, na web do departamento de Entomoloxía da Universidade do estado de Kansas (en inglés)