Georg von Békésy

Georg von Békésy

Nome orixinal	(hu) Békésy György
Biografía
Nacemento	3 de xuño de 1899 Budapest, Hungría
Morte	13 de xuño de 1972 (73 anos) Honolulu, Estados Unidos de América
Educación	Universidade Eötvös Loránd - doutoramento (–1923) Universidade de Berna (–1921)
Actividade
Campo de traballo	Biofísica
Ocupación	físico, profesor universitario, fisiólogo, biofísico, autobiógrafo, neurocientífico, químico, enxeñeiro
Empregador	Universidade Harvard Universidade Eötvös Loránd Universidade do Havaí (pt)
Membro de	Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos (Membro da Academia Nacional de Ciencias dos Estados Unidos) (1956–) Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos Academia de Ciencias de Hungría Leopoldina
Premios
(1969)  honorary doctor of Semmelweis University (en) (1961)  Premio Nobel en Fisioloxía ou Medicina (1955)  Howard Crosby Warren Medal (en) (1937)  Silver Leibniz medal (en)  ASA Gold Medal (en)
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Бекеши Дьёрдь фон) Obálky knih, Medvik >>>:Békésy, György, 1899-1972,

Georg von Békésy (Békésy György), nado o 3 de xuño de 1899 en Budapest e finado o 13 de xuño de 1972 en Honolulú, foi un biofísico húngaro que recibiu o Premio Nobel de Medicina en 1961 pola súa investigación relativa ós mecanismos físicos de estimulación da cóclea do oído.

Békésy naceu en Budapest, fillo do diplomático Alexander von Békésy e da súa dona Paula Mazaly, foi á escola en Budapest, Istambul, Múnic e Zürich. Estudou química en Berna e recibiu o doutoramento pola Universidade de Budapest en 1926.

Durante a segunda guerra mundial, Békésy traballou no Correo húngaro, realizando investigacións en telecomunicacións, o que lle levou a se interesar polos mecanismos do oído. En 1946, deixou Hungría e seguiu as súas investigacións no Instituto Karolinska de Suecia. En 1947 marchou ós Estados Unidos, traballando na Universidade Harvard ata 1966 ó ser nomeado profesor da Universidade de Hawaii

Békésy desenvolveu un método para a disección do oído interno dos cadáveres humanos mentres deixaba a cóclea parcialmente intacta. Usando fotografías realizadas por medio dun estroboscopio e unha pequena peza de prata como marcador foi quen de observar como a membrana basilar se movía como unha onda de superficie cando recibía estímulos por medio do son. Segundo a estrutura da cóclea e a membrana basilar, diferentes frecuencias de son causan amplitudes máixmas das ondas en diferentes lugares da membrana basilar ó longo da cóclea.^[1] Békésy chegou á conclusión que as súas observacións amosaban que diferentes frecuencia de onda despersabanse localmente antes de excitar diferentes axón que se movían da cóclea ó cerebro. Békésy teorizou que lugar de cada célula sensorial ó longo da espiral da cóclea correspóndes a unha frecuencia específica de son; posteriormente Békésy desenvolveu un modelo mecánico da cóclea, que confirmou o concepto de dispersión da frecuencia pola membrana basilar da cóclea.