Corion

O corion^[1] é a membrana fetal máis externa que rodea o embrión de mamíferos, aves e réptiles (os animais amniotas). Desenvólvese a partir do pregamento da superficie do saco vitelino, o cal se encontra fóra da zona pelúcida (en mamíferos), chamada membrana vitelina noutros animais. Nalgúns ovos de invertebrados tamén se fala de corion. En insectos o corion desenvólveno células foliculares mentres o ovo está no ovario.^[2] Algúns moluscos teñen tamén corions que forman parte dos seus ovos. Por exemplo os fráxiles ovos de polbo teñen un corion como única envoltura protectora.^[3]

En humanos e outros mamíferos (excluíndo os monotremas), o corion é unha das membranas fetais que se forman durante o embarazo entre o feto en desenvolvemento e a nai. O corion e o amnio forman xuntos o saco amniótico. En humanos está formado polo mesoderma extraembrionario e as dúas capas do trofoblasto que rodea o embrión e outras membranas; as vilosidades coriónicas emerxen do corion, invaden o endometrio e serven para a transferencia de nutrientes desde o sangue materno ao fetal.

O corion consta de dúas capas: unha externa formada polo trofoblasto e outra interna formada polo mesoderma somático.

O trofoblasto está formado por unha capa interna de células cúbicas ou prismáticas, o citotrofoblasto ou capa de Langhans, e outra capa externa multinucleada (sincitial) chamada sincitiotrofoblasto.

O corion sofre unha rápida proliferación e forma numerosos procesos, as vilosidades coriónicas, que invaden e destrúen a decidua uterina, mentres que simultaneamente absorben dela materiais nutritivos para o crecemento do embrión.

As vilosidades coriónicas son ao principio pequenas e non vasculares e consisten soamente en trofoblasto, pero aumentan o seu tamaño e ramifícanse, mentres que o mesoderma, que trae ramas dos vasos umbilicais, crece nelas, e quedan vascularizados.

O sangue chega ás vilosidades polas arterias umbilicais pares, que se ramifican orixinando as arterias coriónicas e entran nas vilosidades coriónicas como arterias dos cotiledóns. Despois de circular a través dos capilares das vilosidades, o sangue torna ao embrión pola vea umbilical. Ata aproximadamente o final do segundo mes de embarazo, as vilosidades cobren todo o corion, e son case uniformes en tamaño, pero, despois dese momento, desenvólvense desigualmente.

A parte do corion que está en contacto coa decidua capsular atrófiase, así que no cuarto mes case non quedan trazas das vilosidades. Esta parte do corion faise lisa,^[4] e denomínase corion liso ou leve (do termo latino chorion laeve, que significa 'corion liso'). Como non toma parte na formación da placenta, tamén se chama parte non placentaria do corion. A medida que o corion crece, o corion liso queda en contacto coa decidua parietal e estas capas fusiónanse.

As vilosidades no polo embrional, que está en contacto coa decidua basal, aumentan moito en tamaño e complexidade, e, por tanto, esta parte denomínase corion frondoso.^[4]

Así, a placenta desenvólvese desde o corion frondoso e a decidua basal.

Os xemelgos monocoriónicos son xemelgos que comparten a mesma placenta. Isto ocorre no 0,3% dos embarazos,^[5] e no 75% dos xemelgos monocigóticos (idénticos), cando a separación ten lugar no terceiro día ou máis tarde despois da fecundación.^[6] O restante 25% de xemelgos monocigóticos fanse diamnióticos dicoriónicos.^[6] Esta condición pode afectar a calquera tipo de nacemento múltiple, o que orixina múltiples monocoriónicos.

Estudos recentes indican que o corion pode ser susceptible de infeccións patóxenas.^[7] Descubrimentos recentes indican que a bacteria Ureaplasma parvum pode infectar o tecido do corion, afectando así ao resultado do embarazo.^[8] Ademais, detectáronse os perfis xenéticos do poliomavirus JC e o poliomavirus de células de Merkel nas vilosidades coriónicas en mulleres que sufriron abortos espontáneos e en mulleres embarazadas.^[9][10] Outro virus, o poliomavirus BK detectouse nos mesmos tecidos, pero en menor grao.^[11]

En réptiles, aves e monotremas, o corion é unha das catro membranas extraembrionarias que constitúen o ovo amniótico que proporcionan nutrientes e a protección necesarios para a supervivencia do embrión. Está localizado dentro do albume, que é a clara do ovo. Encerra o embrión e o resto do sistema embrional. Durante o crecemento e desenvolvemento do embrión, aumenta a necesidade de oxíxeno. Para compensar isto, o corion e o alantoide fusiónanse para formar a membrana corioalantoide. Xuntas forman unha dobre membrana, que funciona eliminando dióxido de carbono e captando oxíxeno a través da casca porosa. No momento da eclosión, a cría queda separada do corion a medida que emerxe da casca.

O corion tamén está presente en insectos.

• 
  Sección a través do embrión.
• 
  Diagrama do embrión humano.
• 
  Diagrama que ilustra a formación inicial do alantoide e a diferenciación do talo corporal.
• 
  Diagrama que mostra a etapa poterior do desenvolvemento do alantoide co comezo da constrición do saco vitelino.
• 
  Esquema da circulación placentaria.

Este artigo incorpora texto en dominio público da P1343 da 20ª edición de Gray's Anatomy (1918)

• Corioxénese
• Corioamnionite, unha inflamación do corion e o amnio, xeralmente de orixe bacteriana
• Hematoma coriónico
• Enfermidade trofoblástica xestacional, calquera proliferación anormal de trofoblastos, incluíndo o coriocarcinoma, un cancro moi invasivo.

• Imaxe de Histoloxía: 19903loa – Histology Learning System na Universidade de Boston  — "Female Reproductive System: placenta, chorionic plate"
• McGill