Kobiety po 30.

"Są zazwyczaj lewicowe, lepiej wykształcone od mężczyzn, mają często lepszą pracę, ale nadal naiwnie wierzą, że mogą przełożyć tzw. couchingowe podejście do życia również na związek. Innymi słowy: wydaje im się – bo kultura korporacyjna i social media je do tego przyzwyczajają – że nieustępliwe budowanie swojej marki może dotyczyć również relacji. Nie dopuszczają myśli, że w związku można pokazywać swoje słabsze strony. Nie dopuszczają również, że mężczyzna, z którym się zwiążą, może być gorzej wykształcony, mniej zarabiać. A przecież rodzina zawsze była miejscem, gdzie uciekało się przed stresem, a nie poszukiwało ciągłej rywalizacji. W narracjach młodych kobiet w ogóle nie mówi się o mężczyźnie w kategoriach emocjonalnego wsparcia, tylko kolejnego punktu w CV, do odhaczenia i pochwalenia się.

Kolejnym problemem jest – jak mówi prof. Kossakowski – brak alternatywy. W mediach brakuje historii wykształconych kobiet, które związują się z mężczyznami np. po szkołach zawodowych. Na zdjęciach na Instagramie brak selfie z kimś mniej atrakcyjnym albo mniej wysportowanym. Lepiej zarabiające kobiety za mezalians uznają związanie się z kimś, kto ma mniej na koncie.

Prof. Kossakowski przyznaje, że samotne 30-latki mają dziś trzy wyjścia. Mogą obniżyć poprzeczkę. Mogą – i to się zdarza coraz częściej – zdecydować się na samotne macierzyństwo. Mogą też – co już się dzieje, szczególnie w dużych miastach – pójść w tzw. kłusownictwo matrymonialne, czyli odbijać mężów koleżankom".