ماکائو
Região Administrativa Especial de Macau da República Popular da China ماکائو بخش خودمختار ناحیه‌ای جمهوری خلق چین | |
|---|---|
 نشان ملی
| |
سرود: March of the Volunteers | |
 | |
| پایتخت | ماکائو ۲°۲۰′ شمالی ۱°۴۰′ شرقی / ۲٫۳۳۳°شمالی ۱٫۶۶۷°شرقی |
| زبان(های) رسمی | چینی و پرتغالی |
| حکومت | بخش خودمختار |
• • | ادموند هو هائو وه |
| بنیان‌گذاری | ۱ دسامبر ۱۸۸۷ ۲۰ دسامبر ۱۹۹۹ |
| مساحت | |
• کل | ۱۱۵٫۳ کیلومتر مربع (۴۴٫۵ مایل مربع) (۲۳۵) |
• آبها (٪) | ۷۳٫۷ |
| جمعیت | |
• سرشماری | ۶۵۰٬۹۰۰ |
• تراکم | ۲۱٬۴۱۱ بر کیلومتر مربع (۵۵٬۴۵۴٫۲ بر مایل مربع) (۱ام) |
| واحد پول | پاتاکای ماکانز (MOP) |
| منطقه زمانی | MST |
| پیش‌شماره تلفنی | ۸۵۳ |
| دامنه سطح‌بالا | .mo |
ماکائو (به انگلیسی: Macau) شبه جزیره‌ای در دریای جنوبی چین است که تا سال ۱۹۹۹ میلادی مستعمرهٔ پرتغال بود، ولی اکنون بخشی از خاک مناطق ویژه اداری کشور چین محسوب می‌شود. این منطقه که به‌صورت خودمختار اداره می‌شود دارای ۶۵۰٬۹۰۰ نفر جمعیت و ۱۱۵٫۳ کیلومتر مربع وسعت است.
تاریخ
[ویرایش]ماکائو در سال ۱۵۵۷ میلادی مستعمره پرتغال شد. در ۱۳ آوریل ۱۹۸۷ پرتغال و چین مذاکرات را در مورد وضعیت ماکائو آغاز کردند، سرانجام در ۲۰ دسامبر ۱۹۹۹ پرتغال با بازپیوستن ماکائو به چین مشروط به تبدیل ماکائو به یک منطقهٔ اداری، تجاری و بازرگانی و الزام چین مبنی بر اعطای خودمختاری اقتصادی و اجتماعی به ماکائو به مدت ۵۰ سال موافقت کرد.[۱] فرهنگ ماکائو نیز آمیزه‌ای از فرهنگ چینی و پرتغالی است.
سیاست
[ویرایش]در انتخابات ۲۹ اوت ۲۰۰۴ میلادی که در ماکائو برگزار شد، ادموند هو به عنوان رئیس دولت ماکائو انتخاب شد.
جغرافیا
[ویرایش]
ماکائو جزیره کوچکی در نزدیکی شهر جوخای واقع در جنوب چین و در مجاورت هنگ کنگ است که از ۶ مایل مربع مساحت و ۴۵۰ هزار نفر جمعیت برخوردار است.
ماکائو (Macau) در جنوب شرق آسیا، جنوب چین و استان گوانگ دونگ واقع است، مرکز ماکائو، شهر ماکائو با ۱۲۰ هزار نفر جمعیت است. مساحت ماکائو ۱۶ کیلومتر مربع و جمعیت آن ۴۵۷ هزار نفر است. این کشور کوچک‌ترین کشور آسیا است. ماکائو نیز مانند هنگ کنگ از بندرها آزاد اداری - تجاری چین محسوب شده و مستقل نیست و با نام (Special Administrative Region) شناخته می‌شود.
مردم
[ویرایش]نژاد ۹۵ ٪ ماکائویی‌ها چینی و ۱ ٪ نیز دورگهٔ چینی و پرتغالی است. دین ۵۰ ٪ مردم ماکائو بودایی، ۱۵ ٪ کاتولیک و ۳۵ ٪ جمعیت نیز بی‌دین هستند. کانتونی زبان اکثریت مردم ماکائو است. زبان‌های هوکین و ماندارین و تا حدودی پرتغالی نیز رواج دارد.
ورزش
[ویرایش]ماکائو که از مستعمرات پرتغال به‌شمار می‌رفت در ۲۰ دسامبر ۱۹۹۹ به کشور چین ملحق شد و از آن زمان ماکائو تنها می‌تواند به توانایی‌های خودش برای پیشرفت فوتبال تکیه کند و دیگر مثل گذشته نمی‌تواند بازیکنان پرتغال را الگو قرار دهد و به سبک بازی متمرکز چینی‌ها خو گرفته‌است. فوتبال در ماکائو ورزش جوانی محسوب می‌شود و دیگران از جمله فدراسیون فوتبال ژاپن به این کشور کمک می‌کند و انتصاب ایجی اودا به عنوان مربی و ماساتاکا ایمای به عنوان کمک مربی با کمک آن‌ها میسر شد گرچه آن‌ها تیم را ترک کردند ولی بر سطوح پایه در فوتبال ماکائو تأثیرگذار بودند. در شرایط کنونی علی‌رغم عدم گسترش فوتبال، پیشرفتهایی در فوتبال ماکائو مشاهده می‌شود. آن‌ها در مسابقات مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۸ دو بازی را با نتیجه مشابه ده بر صفر واگذار کردند ولی دو سال بعد در مقدماتی جام ملت‌های آسیا فقط با سه گل اختلاف باختند. ماکائو تحت رهبری ایمای در مسابقات مقدماتی فوتبال شرق آسیا در فوریه ۲۰۰۳ شرکت کرد و به بهترین نتایج خود دست یافت و در بین پنج تیم سوم شد. دومینگاس چان یکی از بهترین دروازه بانان شرق آسیا می‌باشد و اکنون در لیگ حرفه‌ای هنگ کنگ بازی می‌کند و این تنها آغازی برای پیشرفت است. در رشته وزنه‌برداری نیز و در بخش زنان ژانگ شائولینگ یکی از بهترین وزنه برداران آسیا است و در مسابقات آسیایی ۲۰۱۱ به مدال طلا دست یافت.
اقتصاد
[ویرایش]
۹۰ درصد اقتصاد ماکائو وابسته به درآمد کازینوها و دیگر تفریحات حاشیه‌ای قمار است. قمار چنان در فرهنگ چینی جاافتاده است که تنها در سال ۲۰۱۲ میلادی سود قمارخانه‌های ماکائو مبلغی بالغ بر ۳۸ میلیارد دلار بوده‌است.[۳]
روزانه بسیاری از چین برای آزمایش شانس خود و قمار از چین به ماکائو می‌آیند. لازم به توضیح است که بومیان بالای ۱۸ سال مجاز به استفاده از قمارخانه‌ها هستند و بومیان در سه روز اول سال نو چینی نمی‌توانند قمار کنند.
از صادرات ماکائو می‌توان به پوشاک، منسوجات، کفش، اسباب بازی، لوازم الکترونیکی و ماشین آلات اشاره کرد. توریسم نیز از جمله مهم‌ترین صنایع ماکائو محسوب می‌شود.[نیازمند منبع]
جاذبه‌های گردشگری
[ویرایش]
اگرچه ماکائو به قمارخانه‌های آن شناخته می‌شود و در آن قمارخانه‌های بسیاری وجود دارد اما دارای جاذبه‌های تاریخی نظیر کلیساها، معابد، قلعه‌ها و ساختمان‌های قدیمی نیز هست که تلفیقی از فرهنگ اروپایی و چینی در کنار یکدیگر بوده و جاذبه‌ای زیبا را به وجود می‌آورد.
جستارهای وابسته
[ویرایش]
منابع
[ویرایش]- ↑ Landler, Mark (1999-12-20). "Portugal Lowers Its Flag, Handing Macao to China". The New York Times. Retrieved 2019-04-07.
- ↑ «House always wins: the dark side of life in Macao's casino economy». The Guardian. ۱۳ اسفند ۱۳۹۵. دریافت‌شده در ۱۳ اسفند ۱۳۹۵.
- ↑ Billionaire Drops Plan for Casino in Spain, The New York Times
| استان‌ها |  | |
|---|---|---|
| مناطق خودمختار | مغولستان داخلی • سین کیانگ • نینگ‌شیا • گوانگشی • تبت | |
| شهرهای در سطح استان | ||
| مناطق ویژهٔ اداری | ||
| کشورها |
جمهوری آذربایجان۱ • اردن • ارمنستان • ازبکستان • اسرائیل • افغانستان • امارات متحده عربی • اندونزی۳ • ایران • بحرین • میانمار • برونئی • بنگلادش • بوتان • پاکستان • تاجیکستان • تایلند • ترکمنستان • ترکیه۱ • تیمور شرقی۳ • چین • روسیه۱ • ژاپن • سریلانکا • سنگاپور • سوریه • عراق • عربستان سعودی • عمان • فیلیپین • قبرس • قرقیزستان • قزاقستان۱ • قطر • کامبوج • کره جنوبی • کره شمالی • کویت • گرجستان۱ • لائوس • لبنان • مالدیو • مالزی • مصر۲ • مغولستان • نپال • هند • ویتنام • یمن |  | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| با رسمیت محدود | |||||||
| قلمروی وابسته و منطقه ویژه اداری |
| ||||||
۱ بخشی از آن در اروپا.
۲ بخشی از آن در آفریقا.
۳ تمامی یا بخشی از آن جزو اقیانوسیه به‌شمار میآید. | |||||||
- ماکائو
- ایالتها و قلمروهای بنیانگذاریشده در ۱۹۹۹ (میلادی)
- بنیانگذاریهای ۱۵۵۷ (میلادی) در آسیا
- بنیانگذاریهای ۱۹۹۹ (میلادی) در ماکائو
- جمهوری خلق چین
- جوامع تاریخی یهودیت
- دریای جنوبی چین
- دلتای رود پرل
- دولتشهرها
- شبکه شهرهای خلاق یونسکو
- شهرهای بندری در جمهوری خلق چین
- شهرهای چین
- شهرهای دارای میراث جهانی یونسکو
- قمار در چین
- کشورها و سرزمینهای پرتغالیزبان
- کشورها و سرزمینهای چینیزبان
- کشورهای شرق آسیا
- مستعمرههای پیشین پرتغال
- مستعمرههای پیشین در آسیا
- مناطق مسکونی ساحلی در چین
- منطقه ویژه اداری