Hanibal

Hanibal
Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Kartago, K.a. 247
Heriotza	Gebze (en) , K.a. 183 aldean (63/64 urte)
Heriotza modua	suizidioa: intoxikazioa
Familia
Aita	Hamilkar Barka
Ezkontidea(k)	Imilce (en)
Seme-alabak	ikusi Haspar Barca (en)
Haurrideak	ikusi third daughter of Hamilcar Barca (en) Hasdrubal Barka Mago (en) eldest daughter of Hamilcar Barca (en) middle daughter of Hamilcar Barca (en)
Leinua	Barzidak
Jarduerak
Jarduerak	politikaria eta buruzagi militarra
Jasotako sariak	ikusi illustrious son
Zerbitzu militarra
Adar militarra	military of ancient Carthage (en)
Gradua	komandante buru
Parte hartutako gatazkak	Bigarren Gerra Punikoa Barcid conquest of Hispania (en) Roman–Seleucid War (en)

Hanibal^[1] (fenizieraz: 𐤇𐤍𐤁𐤏‏𐤋 Hanni-baʾal, «Baalen dohaina» edo «Baal jainkoari eskerrak»; la palma, K.a. 247 – Bitinia, Anatolia, K.a. 183 aldean)

Hamilkar Barkaren semea, aitak erromatarrenganako gorrotoa erakutsi zion. Aitari lagundu zion Iberiar penintsulan eta hura hil ondoren, bederatzi urte zituela, bere koinatu Hasdrubalen agindupean jarri zen. Hura ere hil zenean, kartagotar armadak buruzagitzat hartu zuen (K.a. 221). Erromaren aurkako mendekua hartu nahirik, erromatarren aliatu Sagunto hiriari setioa jarri zion (K.a. 219) eta Bigarren Gerra Punikoa abiatu (K.a. 219-201).

Iberiar penintsulan bere anaia Hasdrubal Barka utzirik, iberiar eta zelta mertzenario anitzez hornituriko armada indartsu batekin Italiar penintsulara lurrez iristeko egitasmoari ekin zion. Pirinioak, Alpeak eta Apeninoak zeharkaturik, garaipen batzuk lortu zituen (Tesino, Trebia, Trasimena, Canas), baina Erroma ezin harturik eta Kartagok bertaratzeko deiturik (K.a. 203), erromatarrak —Eszipion Afrikarra buru zutela— nagusitu zitzaizkion Zamako guduan (K.a. 202).

Gudu hura galtzearen errua Kartagoko agintarien berekoikeriari egotzirik eta Alderdi Demokratikoaren buruzagi zela, erreforma politiko-ekonomikoak eta militarrak bultzatu zituen. Sufeta izendaturik, Erromara salatu zuten etsai politikoek, eta Tirora erbesteratu behar izan zuen (K.a. 196). Siriako Antioko III.aren gortean lehenik eta gero Bitiniako Prusias erregearen ondoan babesa harturik, Erromaren aurka borrokatzen saiatu zen beti.

Libisan bizi zen Bitiniako Prusias I.aren gonbidatua zen bitartean. Baina erromatarrek Prusias mehatxatu zuten Hanibal Tito Quincio Flaminino enbaxadoreari entregatzeko.^[2][3] Etsaien esku preso erortzearen beldur, luzaroan eraztun batean zeraman pozoia erabili zuen bere buruaz beste egiteko.^[4]