Juna virina fervojo

Juna virina fervojo
dentorela fervojo fervoja linio
Komenco	1898 vd
Geografia situo	CH1903: 645000 / 162999 (mapo)46.6167368.026111Koordinatoj: 46° 37′ 0″ N, 8° 1′ 34″ O; CH1903: 645000 / 162999 (mapo)
Lando(j)	Svislando vd
Situo	Lauterbrunnen
DEC
Juna virina fervojo
Posedata de	Jungfraubahn AG vd
Retejo	Oficiala retejo
Juna virina fervojo
Stacio Kleine Scheidegg (prononco: "ŝaideg"), (2061 m); (pasejo), komenco de fervojo
Teknikaj trajtoj
Longo	9.34 km
Ŝpuro	1000 mm (Metra ŝpuro)
Fervoja elektra sistemo	1125 V 50 Hz
Maksimuma dekliveco	250 ‰
Min. radiuso de arko	m
Maksimuma rapideco	km/h
Veturplana kampo SFF	311, 312
Dentostanga sistemo	Strub
Stacioj de la fervojlinio
Klarigoj 0,0 Kleine Scheidegg 2'061 m ü. M. Ligo al la linioj de la WAB de Lauterbrunnen kaj Grindelwald 1,0 Servostacio Fallboden 2'150 m ü. M. Galerie (84 m) 2,0 Eigergletscher 2'320 m ü. M. Tunelo (2320 m) 4,3 Tunela stacio Eigerwand 2'864 m ü. M. Tunelo (1400 m) 5,7 Tunela stacio Eismeer 3'158 m ü. M. Tunelo (3600 m) 9,3 Tunela stacio Jungfraujoch 3'454 m ü. M.
v • d • r

La Juna virina fervojo, Jungfraŭ-Fervojo; (Virgulino-Fervojo; virgulina fervojo) germane: Jungfraubahn (JB) estas mondfama dentorela fervojo en Kantono Berno en Svisujo.

La fervojo veturas de la stacio Kleine Scheidegg (montpasejo) en tuneloj de Eiger-monto kaj de "monaĥo"-monto ,(Mönch-monto), ĝis Jungfraujoch ("juna virino-jugo"). La distanco estas ĉirkaŭ 9 kilometroj kun 7 kilometroj en tuneloj kaj la diferenco de alteco estas ĉirkaŭ 1400 metroj.

• Svisa horaro numeroj 311, 312
• Longo 9,34 km
• Vojo 1000 mm
• Elektra tensiono 1125 V 50 Hz (Fervoja elektra kurenta sistemo)
• Inklino 250 0/00
• Dentorela sistemo Strub; Dentorela fervojo

Ekde la jaro 1860 oni faris projektojn pri montafervojo al juna virino-monto, sed la mono mankas.

En 1870 la svisa nacia konsilisto Friederich Seiler, faris projekton, la 16-an de oktobro 1889 (prononco Morico Koeĥlin) Maurice Koechlin faris projekton, kaj la 22-an de oktobro 1889 (prononco: Aleksandero Trautweiler) Alexander Trautweiler faris projekton pri fervojo.

En 1-a julio 1890 inĝeniero Eduard Locher (prononcu: Eduardo Loĥer) demandis koncesion por la fervojo kaj ricevis en jaro 1891 kun Koechlin permeson pri konstruo de fervojo. Sed oni ne povis konstrui. En jaro 1892 oni donis koncesion pri "Eiger"-fervojo, sed oni ne povis konstrui.

En 20-a decembro 1893 la fama svisa zuriĥa teksa industriisto, (prononco: Adolfo Gujer-Celer; korekta germana skribo estas Adolf Guyer-Zeller) Adolf Guyer-Zeller demandis koncesion pri nova denta fervojo kun komenco de malnova fervoja stacio de (nomo: Vengern-alpa-fervojo aŭ prononco en germana lingvo: "Vengernalpban") Wengernalpbahn (WAB) en pasejo "Kleine Scheidegg" kaj kun longaj tuneloj en montoj Eiger-monto kaj Mönch-monto : ("monaĥo"-monto) ĝis la kulmino de juna virino-monto; (Jungfrau; Aleĉ-Glaĉero; Jungfraŭfirn). En 21-a decembro 1894 la svisa federacia konsilio donas la koncesion.

(Gujer) Guyer planis la elektran fervojon kaj pagis ankaŭ pri la akvaj rajtoj de duaj riveretoj kun la nomo "Luetŝinen" Lütschinen kaj li ricevis en 10-a junio 1896 la koncesion pri la konstruo de elektrejoj; vidu ankaŭ detalojn pri la du riveretoj kun samaj nomoj en Suba Grindelwald-Glaĉero.

• La 27-an de julio 1896 estis la unua solena konstrua tago pri la fervojo.

• Wengernalpa fervojo havis vaporlokomotivojn kun ŝpuro de 800 mm kaj dentorelan sistemon Riggenbach.

  

• Oni konstruas alian ŝpuron kun 1 000 mm kaj dentorelan sistemon Strub kaj elektran sistemon (Elektra kurento; trifaza kurento) por la juna virina fervojo.

• La laboroj estis penigaj. En 19-a septembro 1898 oni aperis la unua parton, ĉirkaŭ 2km en aperta tereno ĝis la stacio Eigergletscher Eigerglaciejo. La pastoro de Grindelwald, la "glaceja pastoro" Gottfried Strasser faras "montopredikon". La unua parto finis piede de monto Eiger en 2320 m antaŭ la unua granda tunelo.

• La industriisto Adolfo Gujer-Zeller volis aperi ĉies jaro la proksiman stacion kaj tuj meti en servico por turistoj.

• Oni laboris kun 3 tempoj kun 8 oroj en tunelo (Eksplodaĵa teĥniko), sed en 26-a februaro 1899 la eksplodaĵa akcidento mortigis 6 italajn laboristojn; (Italujo).

• En 7-a marto 1899 oni konstruis la provizoran stacion Rotstock, on faris la servicon de stacio ekde 2-a aŭgusto 1899 nur mallonga tempo. Oni ne uzas la stacion hodiaŭ, sed oni havas unuan pordon.
• En 7-a marto 1899 la kulmino de tunelaj laboristoj estas en punkto de la stacio Eigerwand Eigervando.
• En 3-a aprilo 1899 Adolfo Gujer-Zeller, mortis en Zuriĥo, la grava persono de la projekto Juna virina fervojo.
• La idaro de Adolfo Gujer-Zeller kontinuis la konstruadon, sed nur en 28-a junio 1903 oni malfermis la servicon ĝis la stacio Eigerwand Eigervando, en mezo de Eiger-norda vando. Ekde la stacio la turistoj povas vidi ankaŭ hodiaŭ la vilaĝon Grindelwald.
• En ĉirkaŭ 25-a julio 1903 oni malfermis la fervojon ĝis la stacio "Eismeer" Glacia maro en alteco de 3160 metroj, oni parlas ankaŭ de "Kallifirn". Oni vidas la mirajn glaciaĵojn, la stacio estis la provizora centro por la turistoj.

• Pro la malgranda financo kaj pro la morto de Adolfo Gujer-Zeller, oni ŝanĝis la fruajn projektojn. Anstataŭ la stacio sub la Mönch-jugo kaj la lineo ĝis la kulmino de Juna virina monto, oni konstruas la lineon kun fina stacio Juna virina jugo;(Jugo).
• En 15-a novembro 1908 estis eksplodo de 150 kestoj kun 30 000 kilogramoj dinamito en la esplodaĵo-magazeno de la stacio Eigervando. Sed oni ne havis viktimojn.
• Sed oni havis ankaŭ laborajn konfliktojn kaj oni strikis.

• En 21-a februaro 1912 oni trabatis kaj povis konstrui la stacion Juna virina jugo,
• En 1-a aŭgusto 1912 oni malfermis la plej altan ferovian stacion de Eŭropo, en alteco de 3 454 m, la finan stacion Junan virinan jugon.

• Oni frue kalkulis konstruajn kostojn de ĉirkaŭ 10 milionoj svisaj frankoj, sed oni devis fine pagi 14,9 milionojn svisajn frankojn.

• En la lineo kun stacioj Eismeer (Glacia maro) ĝis Juna virina jugo de jaro 1912 oni havis parton kun adhera sistemo kaj antaŭ la fina stacio Juna virina jugo kun dentorela sistemo. Oni aĉetis ( tre kostajn) specialajn kombinaĵajn lokomotivojn pro adhera kaj dentrada sistemo.
• En jaro 1951 oni konstruis la lineon por dentrada sistemo. La servico estas pli facila.

• La hodiaŭa fina stacio Jungfraujoch, estas la plej alta fervoja stacio de Eŭropo, la kulmino de Eŭropo; en angla turista reklama lingvo:Station Jungfraujoch, (Top of Europe)

• La stacio Eigergletscher Eigerglaciejo estas la servica centro de juna virina fervojo kun la pli alta servica kuirejo de ĉiuj fervojoj de Eŭropo.

• Ĝis fino de jaro 2009 la Juna virina fervojo havis ĉe la stacio Eigergletscher Eigerglaciejo (vidu ankaŭ: Glaĉero) polusajn hundojn bredejon por polusaj hundoj aŭ sledhundoj.
• La Sledhundoj frue transportis en vintro manĝaĵon kaj postaĵojn de Wengen al Eigerglaciejo. Ekde jaroj 1930 oni uzis la polusajn hundojn aŭ sledhundoj de Gronlando nur por turistoj. En glaxcero) de la stacio Jungfraujoch Juna virina jugo la turistoj ofte fotis la sledhundojn.

Modelo de Rovantreno de Jungfraubahn de jaro 1906

Lokomotivoj por la vagonoj "Rovan" (Modelo de Rovantreno de Jungfraubahn de jaro 1906)

• He 2/2 1-2, (1898), 1960 estas la fino de servico kaj oni detruas trenon 2, la treno 1 estas en Svisa muzeo de trafiko en Lucerno. (Lokomotivo, Vagono)
• He 2/2 3-4 (1900), oni detruis en jaro 1960
• He 2/2 5 (1902), oni detruis en jaro 1960
• He 2/2 6 (1904), ĝis 1996 en servico, ekde 1997 estas en deponejo en Kleine Scheidegg, en septembro 2008 oni donis la lokomotivon al fervoja muzeo Kerzers/Kallnach, en Kantono Friburgo, Svisujo (Fervoja muzeo Kerzers/Kallnach)
• He 2/2 7 (1908), oni detruis en jaro 1963
• HGe 2/2 8-10 (1912) - estis por adhera kaj dentrada servico, hodiaŭ He 2/2 8-10
• HGe 2/2 11 (1924)- estis por adhera kaj dentrada servico, hodiaŭ He 2/2 11
• HGe 2/2 12 (1929) - estis por adhera kaj dentrada servico, oni detruis en jaro 1964

Personaj vagonoj

• vagonoj "Rovan" Rowanwagen 1-12

Lokomotivoj

• He 2/2 8–11 (1912) - rekonstruo de HGe 2/2

Motorvagonoj

• BDhe 2/4 201–202 (1955)
• BDhe 2/4 203–206 (1960/1961)
• BDhe 2/4 207–210 (1964)
• BDhe 4/8 211–214 (1992)
• BDhe 4/8 215–218 (2002)

Stirovagonoj

• Bt 25–26 (1955)
• Bt 27–30 (1960)
• Bt 31–34 (1964)

Servica veturiloj

• X ruĝa 51 (1937), Neĝoblovilo
• X 52 (1921), Neĝoplugilo
• Zekt 95 (1970/1994), akva transporta vagono, por la duaj vagonolokomotivoj BDhe 4/8 211-218

• En februaro 2008 oni parlis pri projekto de ekspresa lifto kun kosto de 180 milionoj svisaj frankoj kun 20 minutoj transporta tempo pro asiaj turistoj. Ankaŭ oni diskutas la konstruon de funikularon. Oni ne konstruos la projektojn.
• Oni volos konstrui duan evitan stacion kaj uzi specialan duan motorvagonon, vidu ankaŭ tramon. ^[1]

• 
  La juna virina fervojo piede de monto Eiger, kun la fama norda vando de Eiger
• 
  fina stacio Jungfraujoch ("juna virina jugo" en tunelo)
• 
  visto al monto Schreckhorn; (prononco: ŝrekhorn); (monto kun nomo: "horora aŭ terura corno") de la stacio Eismeer (glacia maro)
• 
  vido de la stacio Eismeer (glacia maro) de juna virinio fervojo
• 
  visto al (pendolo) pendola treno BDhe 4/8 ekde de la stacio Eigergletscher (Eiger-glaciejo) al stacio Kleine Scheidegg, (malgranda vertico de akvo aŭ pasejo), komenca stacio de juna vrinio fervojo, (Eiger)
• 
  aera bildo de la stacio Eigerwand (Eiger-vando), en Eiger-norda vando

• Guyer ricevis la koncesion por la fervojo. Sed antaŭ li devis provi la sanecon pro la laboristoj kaj la turistoj en granda alteco. Oni faris en 15-a septembro 1894 en tre ora matene ekspedicion de vilaĝo Zermatt al monto(n): Breithorn, nomo: (larĝa korno). Oni portis sep personojn aĝajn de 10 ĝis 70 jaroj en 3 750 m altebenaĵon. La testo estis bona. ^[2]

• Ekde Novembro 1993 la burgdorfa fakaltlernejo BFH (Svisujo) Burgdorf BE konstruis kaj daŭre science kontrolis fotovoltaikan instalaĵon kun liga reto de 1,15 kWp. En novembro 1993 la instalaĵo estis la plej alta instalĵo de mondo.
• Ekde 1993 ĝis 2007 la instalaĵo estis en bona servico laŭ libro de 2007 de fakautoro de BFH; ^[3] Fotovoltaiko. La sunpaneloj elementoj havas bonajn kvalitojn, laŭ la fraso: elektra fluo ekde sablo (silicio) kaj suno.
• Ekde 2008/2009 (2-a decembro 2009)oni konstruis pli grandan instalaĵon de BKW kun 25 m² kaj 4,5 kiloŭatoj, de BKW FMB Energie AG (BKW), la tre granda entrepreno: bernaj elektrejoj (Berno, Svisujo) BKW FMB Energie AG (BKW). ^[4]

• Florian Inäbnit: Jungfraubahn; Die Linie Kleine Scheidegg–Jungfraujoch der Jungfraubahnen. Eldonejo: Prellbock Druck & Verlag, Leissigen, Svisujo, Kantono Berno 2003. ISBN 3-907579-27-5; Juna virina fervojo, la lineo Kleine Scheidegg-Jungfraujoch de juna virina fervojoj.
• Ralf Roman Rossberg: Die Jungfrau-Region und ihre Bahnen. Hallwag-(eldonejo), Berno & Stutgarto, 1983. ISBN 3-444-06064-5; La juna virino - Regiono kaj la fervojoj de la regiono.
• Niklaus Bolt: Svizzero. La junulara libro de jaro 1913, la libro temas la tunela konstruo de juna virina fervojo. Nova eldono en Reinhardt - eldonejo, Bazelo. ISBN 978-3-7245-0436-8
• Wolfgang Finke: Die Fahrzeuge der Jungfraubahnen Teil 1 in über 1300 Typenzeichnungen. (Libro en DVD). Eldonejo tram-tv, Kolonjo 2010, ISBN 978-3-9813669-2-1 (La veturiloj de juna virina fervojo, parto 1 kun 1300 tipaj projektoj)
• Wolfgang Finke: Die Fahrzeuge der Jungfraubahnen Teil 2 in über 1400 Typenzeichnungen. (Libro en DVD). Eldonejo tram-tv, Kolonjo 2010, ISBN 978-3-9813669-3-8 (La veturiloj de juna virina fervojo, parto 2 kun 1400 tipaj projektoj)

• Bernaj Oberlandaj Fervojoj
• Listo de fervojaj kompanioj en Svislando
• Listo de fervojaj stacioj en Svislando

• oficiala paĝo
• video Jungfraujoch Arkivigite je 2012-02-04 per la retarkivo Wayback Machine
• pri lifta projekto (svisa televido) Arkivigite je 2009-07-08 per la retarkivo Wayback Machine
• Informo pri Jungfraubahn^{[rompita ligilo]}
• bildlibro pri la Jungfraubahn (en germana lingvo)
• pri industriisto Adolf Guyer-Zeller, en germana, franca kaj itala lingvo. - Adolf Guyer-Zeller