Φορμπάκ

Συντεταγμένες: 49°11′17″N 6°54′0″E / 49.18806°N 6.90000°E / 49.18806; 6.90000

Φορμπάκ
Σημαία Έμβλημα
Χώρα	Γαλλία
Διοικητική υπαγωγή	Μοζέλ, Bezirk Lothringen, διαμέρισμα του Φορμπάκ-Μπουλαί-Μοζέλ και διαμέρισμα του Φορμπάκ
Ταχυδρομικός κώδικας	57600[1]
Κωδικός Κοινότητας	57227[2]
Πληθυσμός	21.130 (1  Ιανουαρίου 2021)[3]
Έκταση	16,32 km²[4]
Υψόμετρο	219 μέτρα[5], 192 μέτρα[6] και 388 μέτρα[6]
Ζώνη ώρας	UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Φορμπάκ 49°11′17″N 6°54′0″E
Ιστότοπος	https://www.mairie-forbach.fr/[7]
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Το Φορμπάκ (γαλλικά: Forbach‎‎) είναι κοινότητα στον νομό Μοζέλ στην περιοχή Γκραντ Εστ στη βορειοανατολική Γαλλία, στα γαλλογερμανικά σύνορα.

Βρίσκεται στην ιστορική και πολιτιστική περιοχή της Λωρραίνης και είναι υπονομαρχία του νομού. Έχει πληθυσμό 21.552 κατοίκους (2017) και είναι η πιο πυκνοκατοικημένη κοινότητα στην πρώην ανθρακοφόρο λεκάνη της Λωρραίνης και η τέταρτη στον νομό.

Το Φορμπάκ με το Σααρμπρύκεν της Γερμανίας σχηματίζουν διασυνοριακή αστική περιοχή.

Οι κάτοικοι αναφέρονται ως Φορμπασουά (ζ).^[8]

Η κοινότητα Φορμπάκ βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του νομού Μοζέλ, στα γαλλογερμανικά σύνορα. Είναι χτισμένη σε υψόμετρο 192 έως 388 μέτρων. Η έκτασή της είναι 16,32 τετραγωνικά χιλιόμετρα.

Είναι η μία από τις τέσσερις υπονομαρχίες του νομού, οι άλλες είναι οι κοινότητες Τιονβίλ, Σαργκεμίν και Σαρμπούρ.

Ο πληθυσμός της ανέρχεται σε 21.552 κατοίκους (2017). Βρίσκεται στα γαλλο-γερμανικά σύνορα, περίπου 15 λεπτά από το κέντρο του Σααρμπρύκεν της Γερμανίας, με το οποίο σχηματίζει διασυνοριακή αστική περιοχή, τμήμα της διασυνοριακής Ευρωπαϊκής περιοχής Σαρ-Μοζέλ, η οποία συγκεντρώνει στο γαλλικό έδαφος περίπου 100.238 κατοίκους (2015).^[9]

Πριν από τη Συμφωνία Σένγκεν, το Φορμπάκ ήταν μια σημαντική διασυνοριακή διέλευση στην οποία διεξάγονταν τελωνειακές διαδικασίες, τόσο για τις οδικές όσο και για τις σιδηροδρομικές μεταφορές και τα ταξίδια.^[10] Από το 2007, τα τρένα υψηλής ταχύτητας TGV και ICE που συνδέουν το Παρίσι και τη Φρανκφούρτη έχουν στάση στον σταθμό του Φορμπάκ και φθάνουν στον σιδηροδρομικό σταθμό Γκαρ ντε λ' Εστ στο Παρίσι σε 1 ώρα και 45 λεπτά και στη Φρανκφούρτη σε 2 ώρες.

Η θέση του στη λεκάνη εξόρυξης άνθρακα Σαρ-Βαρνντ, η οποία εκτείνεται στο ανατολικό τμήμα του νομού Μοζέλ και στη Γερμανία, έκανε το Φορμπάκ μια σημαντική πόλη εξόρυξης, έδρα του διοικητικού συμβουλίου εξόρυξης άνθρακα της Λωρραίνης, τμήμα του Γαλλικού Συμβουλίου Άνθρακα. Όταν οι εργασίες εξόρυξης τερματίστηκαν οριστικά το 2004, το Φορμπάκ για τη στήριξη της τοπικής οικονομίας στράφηκε σε δραστηριότητες στον τουρισμό, τις υπηρεσίες, την ενέργεια και άλλες βιομηχανίες.

Οι κύριοι τομείς που υποστηρίζουν πλέον την τοπική οικονομία είναι η χημική βιομηχανία, η μηχανολογία, η υαλουργία. Η πόλη είναι έδρα ενός παραρτήματος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου του νομού Μοοζέλ.

Το Φορμπάκ έχει ένα από τα πιο σύγχρονα εργοστάσια μεθανοποίησης αποβλήτων στη Γαλλία και στην Ευρώπη, από τα οποία παράγεται ηλεκτρισμός και θερμότητα.

Το Φορμπάκ βρίσκεται σε μια περιοχή που κατοικήθηκε από την αρχαιότητα. Στην περιοχή έχουν βρεθεί ερείπια της κελτικής και ιδιαίτερα της ρωμαϊκής εποχής.

Το όνομα Φορμπάκ είναι γερμανικό και περιγράφει την κατάσταση της πόλης: ένα ρυάκι (Bach), κοντά σε ένα δάσος (Forst). Στη Γαλλο-ρωμαϊκή εποχή, ο μεγάλος στρατιωτικός δρόμος από το Μετς προς το Μάιντς περνούσε νοτιοανατολικά του δάσους Βαρνντ, μέσω της περιοχής του Φορμπάκ. Αυτός ο δρόμος ευνόησε την ανάπτυξη του χωριού που βρίσκονταν στους πρόποδες του λόφου.

Το οχυρωμένο κάστρο χτίστηκε στον λόφο Σλόσμπεργκ στα τέλη του 12ου αιώνα. Διευρύνθηκε σταδιακά και, περίπου το 1550, συνδέθηκε με την πόλη με ένα τείχος. Μεταξύ του 10ου αιώνα και του 1793, το κάστρο άλλαξε ιδιοκτήτες πολλές φορές. Ο Γιόχαν Φίσαρτ, σατιρικός συγγραφέας, με το προσωνύμιο ο Ραμπελαί της Γερμανίας, εργάστηκε ως δικαστικός επιμελητής στο κάστρο του Φορμπάκ, όπου έμεινε από το 1583 έως τον θάνατό του το 1590.

Το παρεκκλήσι του Τιμίου Σταυρού στο Φορμπάκ αναφέρεται το 1338 σε επιστολή του επισκόπου του Μετς με το όνομα capella saca crucis juxta Forbachum, χτίστηκε αναμφίβολα τον 13ο αιώνα. Τροποποιήθηκε σημαντικά τον 14ο και 15ο αιώνα. Υπέστη σοβαρές ζημίες κατά τη διάρκεια του Τριακονταετούς Πολέμου.

Όπως για ολόκληρη την περιοχή, ο Τριακονταετής πόλεμος ήταν ιδιαίτερα οδυνηρός και καταστροφικός. Το Δουκάτο της Λωρραίνης κατελήφθη από τα γαλλικά στρατεύματα το 1634. Το κάστρο Σλόσμπεργκ και τα γύρω τείχη κατεδαφίστηκαν το 1635 με εντολή του Γάλλου υπουργού καρδινάλιου Ρισελιέ. Το παρεκκλήσι του Τιμίου Σταυρού υπέστη καταστροφές την ίδια περίοδο.

Το 1697, ο Λεοπόλδος, δούκας της Λωρραίνης αποκαταστάθηκε στα δικαιώματά του με τη συνθήκη του Ρίσβικ, η οποία τερμάτισε τον πόλεμο του Συνδέσμου του Άουγκσμπουργκ.

Το 1716, ο Σουηδός βαρώνος Χένινγκ φον Στράλενχαϊμ αγόρασε την περιοχή του Φορμπάκ. Ο Χένινγκ κατασκεύασε τη νέα του κατοικία, το κάστρο Μπαραμπινό. Για να εκμεταλλευτεί πιο ορθολογικά το δάσος, τον κύριο πλούτο της κομητείας δημιούργησε ένα εργοστάσιο υαλουργίας.

Το 1736, η Λωρραίνη επέστρεψε στη γαλλική κυριαρχία και παραχωρήθηκε στον πεθερό του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου ΙΕ', τον εξόριστο πρώην βασιλιά της Πολωνίας Στανισλάς Λεστσίνσκι για όσο διάστημα θα ζούσε. Μετά τον θάνατό του το 1766 έγινε γαλλική επαρχία.

Την ίδια περίπου εποχή, η χορεύτρια Μαριάν Καμάς, (γεννήθηκε το 1734 στο Στρασβούργο), έγινε η δεύτερη κόμισσα του Φορμπάκ. Ενέπνευσε τέτοιο πάθος στον δούκα Χριστιανό Δ΄ του Τσβάιμπρυκεν, ο οποίος παραβίασε τα έθιμα της εποχής και να την παντρεύτηκε με μοργανατικό γάμο το 1751. Ο δούκας αγόρασε την κομητεία του Φορμπάκ το 1757. Από το 1775, η κόμισσα ζούσε στο κάστρο του Φορμπάκ, διατηρώντας μια πραγματική αυλή εκεί.

Το 1738 γεννήθηκε στο Φορμπάκ ο Ζαν-Νικολά Ουσάρ, μελλοντικός στρατηγός της Επανάστασης, του οποίου το όνομα είναι χαραγμένο στο βάθρο της Αψίδας του Θριάμβου στο Παρίσι.

Το Φορμπάκ κατάφερε να εκμεταλλευτεί τον σιδηρόδρομο πολύ νωρίς. Η γραμμή μεταξύ Μετς και Φορμπάκ άνοιξε το 1851. Ένα χρόνο αργότερα, έγινε η σύνδεση με τον κεντρικό σταθμό του Σααρμπρύκεν.

Από τα μέσα του 19ου αιώνα, άρχισε η βιομηχανική ανάπτυξη της περιοχής με τη βιομηχανία άνθρακα που τροφοδότησε ισχυρά χαλυβουργεία. Επίσης δημιουργήθηκαν εργοστάσια πλακιδίων από τα πιο σημαντικά στη Λωρραίνη και αργότερα στη γερμανική αγορά και βιομηχανία χάρτου. Η τεχνολογική πρόοδος στη βιομηχανία και η ευημερία των κατοίκων, αντικατοπτρίζονται στην κατασκευή πολυτελών κτηρίων στην πόλη.

Οι καταστροφικές συνέπειες της γαλλικής ήττας κατά τον γαλλο-πρωσικό πόλεμο του 1870 ήταν τρομερές για τον λαό της Λωρραίνης. Το Φορμπάκ, όπως όλες οι κοινότητες του νομού Μοζέλ, προσαρτήθηκαν στη Γερμανική Αυτοκρατορία με τη Συνθήκη της Φρανκφούρτης. Η περιοχή παρέμεινε γερμανική έως τον Μάρτιο του 1919. Χάρη στα ορυχεία της, η πόλη γνώρισε μια περίοδο ανάπτυξης και ευημερίας.

Όταν ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, οι κάτοικοι του νομού Μοζέλ πολέμησαν για τη Γερμανική Αυτοκρατορία, πολλοί έπεσαν στο Ανατολικό Μέτωπο, αλλά και στη Δύση. Ωστόσο, η Ανακωχή της Κομπιέν (1918) έγινε αποδεκτή από τον πληθυσμό με ανακούφιση.

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η δεύτερη προσάρτηση του νομού Μοζέλ στο Τρίτο Γερμανικό Ράιχ βύθισε την πόλη σε μια πτωτική πορεία. Οι άνδρες στρατολογήθηκαν βίαια στη Βέρμαχτ - ονομάσθηκαν Παρά τη θέλησή μας (Malgré-nous)- ή εργάστηκαν αναγκαστικά στα εργοστάσια όπλων του Τρίτου Ράιχ. Εκείνοι που δεν έφυγαν βρέθηκαν υπό τον ζυγό του ναζιστικού καθεστώτος. 114 μέλη της εβραϊκής κοινότητας του Φορμπάκ απελάθηκαν από τον κατακτητή. Η συναγωγή, ένα από τα παλαιότερα μνημεία της πόλης, βεβηλώθηκε και μετατράπηκε σε νεκροτομείο και μετά σε αποθήκη. Η κοινότητα περιελήφθη σε περιοχή με πρωτεύουσα τη γειτονική πόλη Σααρμπρύκεν, όπου υπήρχε το στρατόπεδο συγκέντρωσης Νόιε Μπρεμ (Neue Bremm).

• Αρχαίος ρωμαϊκός δρόμος και ερείπια ρωμαϊκού αγροκτήματος στο δάσος.

• Το κάστρο Μπαραμπινό, δίπλα στο Δημαρχείο, στεγάζει το Τουριστικό Γραφείο της πόλης.^[11]
• Το πάρκο Σλόσμπεργκ, με τον μεσαιωνικό πύργο με πανοραμική θέα στην πόλη, την αίθουσα των ιπποτών, το πάρκο με διάσπαρτα ερείπια, τον ροδώνα και εστιατόριο.^[12]
• Το Παρεκκλήσι του Τιμίου Σταυρού, ένα ιστορικό μνημείο του 13ου αιώνα με θέα σε ολόκληρη την περιοχή.
• Η εκκλησία του Σαιν-Ρεμί, χτίστηκε το 1866 σε νεο-γοτθικό ρυθμό.
• Ο γαλλο-γερμανικός κήπος. Εγκαινιάστηκε το 1960, το πάρκο καταλαμβάνει μια έκταση 50 εκταρίων και περιλαμβάνει λίμνη, εγκαταστάσεις κωπηλασίας, καζίνο, τρένο, βοτανικό κήπο, παιδική χαρά.
• Η Ολυμπιακή πισίνα.
• Το κέντρο πολιτιστικών δραστηριοτήτων.
• Το Μουσείο Ανθρακωρύχων-Βεντέλ στο γειτονικό χωριό Πετίτ-Ροσέλ είναι μουσείο εξόρυξης άνθρακα που διατηρεί τη βιομηχανική και πολιτιστική κληρονομιά από την εποχή της εξόρυξης άνθρακα στην περιοχή του Φορμπάκ. ^[13]

• Η ιστοσελίδα του Γραφείου Τουρισμού του Φορμπάκ (επιλογή γλώσσας)
• Η ιστοσελίδα της κοινότητας Φορμπάκ (Γαλλικά)