-φιλος

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	-φιλος	η	-φιλη	το	-φιλο
γενική	του	-φιλου	της	-φιλης	του	-φιλου
αιτιατική	τον	-φιλο	τη(ν)	-φιλη	το	-φιλο
κλητική		-φιλε		-φιλη		-φιλο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	-φιλοι	οι	-φιλες	τα	-φιλα
γενική	των	-φιλων	των	-φιλων	των	-φιλων
αιτιατική	τους	-φιλους	τις	-φιλες	τα	-φιλα
κλητική		-φιλοι		-φιλες		-φιλα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

-φιλος < αρχαία ελληνική -φιλος < φίλος

για σύγχρονους όρους < λόγιο ενδογενές δάνειο: διαγλωσσική ορολογία -philo (π.χ. σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική , την αγγλική -phile ή -philic)

ΔΦΑ : /fi.los/

τυπογραφικός συλλαβισμός : -φι‐λος

-φιλος, -η, -ο (επίθημα ονομάτων ουσιαστικών ή επιθέτων)

1. που αγαπάει ή έχει φιλική διάθεση προς ό,τι δηλώνει το α’ συνθετικό

   αρχαιόφιλος, Θεόφιλος, ζωόφιλος

   ≈ συνώνυμα: -λάτρης

2. (ειδικότερα) που υποστηρίζει τον λαό που δηλώνει το πρώτο συνθετικό

   αγγλόφιλος, δυτικόφιλος

3. (βοτανική) για φυτό που ευδοκιμεί όπως ή όπου δηλώνει το πρώτο συνθετικό

   υδρόφιλος

   ≠ αντώνυμα: -χαρής^[1]

4. που προτιμά ό,τι δηλώνει το πρώτο συνθετικό (με αντίθετο το -φοβος και θηλυκό ουσιαστικό σε -φιλία)

   ≠ αντώνυμα: -φοβος

5. (ιατρική) που βρίσκεται σε παθολογική κατάσταση ή έχει εξάρτηση με ό,τι δηλώνει το πρώτο συνθετικό (όπως στο θηλυκό ουσιαστικό σε -φιλία)

   αιμόφιλος, παιδόφιλος

• Νεοελληνικές λέξεις με επίθημα -φιλος στο Βικιλεξικό

• φιλο-
• -φιλία
• φίλος

• -λάτρης, -λατρία
• -μάχος (αντώνυμο)
• -φοβία (αντώνυμο του φιλία)

• -φιλος - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)

---

-φιλος < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική -φιλος

-φιλος

1. που αγαπάει ή έχει φιλική διάθεση προς ό,τι δηλώνει το α’ συνθετικό

   ἀνθρωπόφιλος, καλλόφιλος

2. που γι' αυτόν αισθάνεται φιλικά ό,τι δηλώνεται στο α' συνθετικό

   κοσμόφιλος (που τον αγαπά όλος ο κόσμος)

3. που είναι φίλος, με τα χαρακτηριστικά του πρώτου συνθετικού

   ἀπόφιλος (ανάξιος φίλος)

• Μεσαιωνικές ελληνικές λέξεις με επίθημα -φιλος στο Βικιλεξικό

---

-φιλος < φίλος

-φιλος

1. που αγαπάει ή έχει φιλική διάθεση προς ό,τι δηλώνει το α’ συνθετικό

   χρυσόφιλος, παιδόφιλος

2. που γι' αυτόν αισθάνεται φιλικά ό,τι δηλώνεται στο α' συνθετικό

   διΐφιλος (που τον αγαπά ο Δίας)

• μισ-
• -φοβος

• Αρχαίες ελληνικές λέξεις με επίθημα -φιλος στο Βικιλεξικό
• Λέξεις -φιλος @perseus.tufts.edu Greek Dictionary Headword Search, Πανεπιστήμιο Tufts

• -φιλία