soudard

Diwar an anv-kadarn gallek souldart^[1].

Anv-kadarn

soudard /ˈsuː.dart/

1. Den a servij en un arme, dre vicher pe dre enrolladur.
   • — [...] ; ranket en deus mont da soudard, ha bremañ e ra e vicher. [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 224.)
   • Antronoz e kouezas klan, marteze abalamour m'oa eat he vestr d'ar prizoun oa; taga a reaz pevar zoudard. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 29.)
   • Hiviziken n'hello mui ober e labour soudard, dibreder ha dizaon, evel m'en deus graet en deiz-se. — (Abeozen, Dremm an Ankou, Skridoù Breizh, 1942, p. 18.)
   • — « Kentoc'h evit bezañ trec'het gant an diod-se, me fell din ez afe kement soudard am eus bremañ d' e gerc'hat din. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 165.)
   • [...], nemet va zad e tegouezhas dezhañ bezañ soudard war-droad, [...]. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 64.)
   • Ha gwir, met petra 'fell deoc'h, a-viskoaz on bet ur soudard pe ur martolod hep e bar. — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 20.)
   • Ne voe ket dav da Yeun ar Gow mont da soudard, rak mab koshañ intañvez e oa. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 46.)

• soudard-martolod
• soudard-mor

• dont er-maez a soudard : kuitaat an arme
• mont da soudard : enrollañ en arme, mont d'ober e goñje

• Ar pennad « soudard » e-barzh Wikipedia

Roll an daveoù :

• ^[1] : Guillaume Quicquer, Dictionnaire et Colloques François, breton et latin, G. Alliene, Montroulez, 1632, p. 159.