hopal

Diwar an anv-kadarn hop hag al lostger -al.

Verb

hopal /ˈhopːal/ verb gwan, verb kreñv dieeun ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : hopet) (displegadur)
I. verb gwan

1. Reiñ un hopadenn, hopadennoù da glevet.
   • Homañ a hop. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 69.)
   • Ma ne hopajemp ket, e tleed redet a-hed ar c'hoadoù hag ar gwaremmoù, a dro-war-dro, en ur hopañ atav teir gwech .... — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 14.)
   • — [...]. N'o pezo da ober nemed houpal teir gueach, evel ar gaouenn, hag e klefot e peleac'h e vezint. [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 86.)
   • « [...]. O klevout an tad o hopal, hag ar vugale o leñva, e redis da welout petra a c'hoarveze. [...]. » — (Jakez Riou, Troiou-Kamm Alanig al Louarn I, Gwalarn niv. 89, Ebrel 1936, p. 11.)
   • Kerkent ma eo dornet an drammoù kentañ, Lan ar C'hor da hopal : [...]. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 34.)
   • Ha da hopal evel eur zod... — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 47.)
   • Na zalhit ket da hopal evelse. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 96.)
   • Neuze 'vat e hopent hag e raent! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 44.)

• hopañ
• hopiñ

1. hopal da unan bennak
2. hopal war unan bennak

• Koad a-uz dezañ, koad dindannañ, koad tro-dro dezañ, kaer e-nevez hopal, den na respond anezañ ? - Ar person er gador-sarmon. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 329.)

• galleg : crier ^(fr)
• saozneg : (to) shout ^(en)