gellot

Savet diwar gell-, pennrann ar verb gellout, hag an dibenn-ger -ot

Furm verb

gellot /ˈɡɛlːɔt/

1. Furm ar verb gellout en eil gour lies an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb nac'h ne da skouer) :

[...], ha ne c'hellot tec'het ma vefec'h paket ganto war-n-hed dek leo tro-war-dro. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 52.)

• Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e pe ar stagell isurzhiañ ma) :

Laouen ha dibreder ! Ya ! ya ! laouen ha dibreder e c'hellot bezañ ha n'eo ket re abred ; — [...]. — (Yann-Vari Perrot, E-tal ar poull, C'HOARIVA BREZHONEK, Pemp pezh-c'hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, p. 56.)

• gelloc'h

• gellfet
• gellfot

• galleg : (vous) pourrez ^(fr)