emezañ

Sellet e vez ouzh ar bajenn pe ar gevrenn-mañ evel un divraz da glokaat e brezhoneg. Mar gouezit tra pe dra diwar-benn danvez ar pennad e c'hellit lakaat ho kouiziegezh da dalvezout dre gemmañ ar bajenn-mañ diouzhtu goude klikañ war al liamm « kemmañ ».

Diwar eme hag -añ (eus añ, adstumm da eñ).

Furm araogenn

emezañ /eˈmeː(z)ã/

1. Furm an araogenn eme, displeget en trede gour unan gourel
   • — Demat, emezañ d'ar porzhier. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 15.)
   • — Penaos e ra ma breur ? emezañ.
     — Mat a-walc'h, dre c'hras Doue ; prestik e kerzho hep flac'hioù. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 15.)
   • — Doue ra vo meulet ! emezañ. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 181.)
   • — D'am zro, emez-han ! Hag he galoun a dride enn he greiz. [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 149.)
   • — Livirit dign, maouez, emez-han, ha mad eo ho kuelien? — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 70.)
   • — Me am boa lavaret, emez-han , hen talveschenn d'eoc'h d'am zro. [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 168.)
   • — « N'eus forzh, » emezañ d'ar roue Fortunatus, « [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 47.)
   • — Goût a rez, emean, oun-me breur hennez ?... — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 169.)
   • Da belec’h, emezañ, en deus c’hoant hemañ da gas ac’hanon ? PIPI 49

• galleg : disait-il ^(fr) , dit-il ^(fr)