marvet

Diwar marv-, pennrann ar verb mervel, hag an dibenn-ger -et.

Furm verb

marvet /ˈmarvet/

Anv-gwan-verb ar verb mervel

1. gant ar verb bezañ en amzer-vremañ:
   • ' ... ro din mil skoed hepken hag e larin ec'h eo marvet ma mamm dre gleñved ha kozhni, ha nen ne ouvezo netra. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 214.)
   • Eno eo marvet, pell diouzh e dud, pell diouzh e vro, pell diouzh e eskopti ! — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 26.)
   • E vugale a rank bezañ holl marvet dizimez. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 140.)
   • — [...]. Ne ankounac'haomp ket ken nebeut hor mignouned, ha leveromp eun De Profundis evit ar re a zo marvet e Kergidu. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 11.)
   • An Ap. — N'eo ket 'ta ! Pa varvit e c'hellit lavaret, da vihana, oc'h marvet evel ma oa dleet! [...]. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 15.)
   • Honnez a zo marvet en yaouank. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 157.)
   • Louiz a zo marvet unan bennag dezañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 130.)
   • Marvet ez eus ur gazeg e Penn-Tre. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 36.)
2. gant ar verb bezañ en amzer-dremenet:
   • Ur wech e oa ur roue er gêr a Iz hag a oa marvet e wreg. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 93.)
   • Ur wezh e oa ur roue er Spagn, hag a oa a-nevez-varvet e wreg. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 25.)
   • Ur mab en devoa bet ivez, met marvet e oa d'an oad a driwech vloaz. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 25.)
   • Eur c'hoar din-me a oa marvet en-yaouank. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 122.)
   • A-raog ma oa marvet e-nevoa bet eur vravadenn. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 63.)
   • Hennez a oa marvet tu-pe-du da ouel an Ollzent. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 552.)
   • Daou vloaz oa m' oa marvet e vamm - Doue d'he fardono ! - pa c'hoarvezas un darvoud dic'hortoz e buhez Jampi Rognant. — (Abeozen, Pirc'hirin Kala-Goañv, Al Liamm, eil emb. 1986, p. 16.)
   • Dambrest goude e oa marvet e dad. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 217.)
   • Du-mañ e oa bet marvet ar gouloù gant an tarzh-kurun-se. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 511.)
3. gant ar verb bezañ en doare-divizout:
   • [...], hag e vije marvet hep dale gant an doan, ma vije bet chomet pelloc'h. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 13.)
4. Marvet gant un dra bennak, gant ar vezh, ar glac'har
   • Me a vije marvet gand ar véz. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 185.)
   • Marvet int o daou gand ar boan-spered. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 422.)
5. Furm ar verb mervel e trede gour unan an doare-gourc'hemenn.

Implijet dreist-holl en amzerioù kevrennek

Kemmesket a-wechoù gant marv, anv-gwan.

• peurvarvet

1. • Daniel mil-micher oa marvet gant an naon. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 303.)

• saozneg : died ^(en)
• galleg : mort ^(fr)