Silurus glanis

Silurus glanis siluru
Clasificación científica
Reinu:	Animalia
Filu:	Chordata
Clas:	Actinopterygii
Orde:	Siluriformes
Familia:	Siluridae
Xéneru:	Silurus
Especie:	S. glanis (Linnaeus, 1758)
Distribución
Consultes
[editar datos en Wikidata]

El siluru^[1] (Silurus glanis) ye una especie de pexe d'agua duce de la familia Siluridae, orixinariu de los grandes ríos d'Europa Central.

Estendióse artificialmente fuera del área de distribución natural, llegando a países como España, Italia y Kazakstán. Nos países del Benelux y en Francia foi reintroducida con ésitu, inclusive n'árees onde nun se puede demostrar arqueológicamente. Nel sur de la islla de Gran Bretaña, el siluru foi introducíu en 1880 nos llagos y grandes ríos, sicasí, apenes pudo estendese probablemente por cuenta de les condiciones climátiques. Nel sur de Finlandia, Dinamarca posiblemente fueron esaniciaos de nuevu. En delles rexones onde'l siluru nun se mentó de primeres, ye agora consideráu como una plaga, yá que pon en peligru les poblaciones de pexes nativos.Cuenca hidrográfica del Ebro La especie, polo xeneral, nun se considera amenazada. Nel noroeste del cordal de los Alpes escandinavos, especialmente nel sur de Suecia, el númberu de siluros, por cuenta de les desfavorables condiciones climátiques y el deterioru del hábitat facer recular hasta casi sumir. En Grecia, tiense constancia qu'hubo n'otres dómines.^[2]

Dende la so introducción nel banzáu de Mequinenza en 1974 - estendióse por otros puntos de la cuenca del Ebro, a lo llargo del ríu Ebro y de los sos afluentes, especialmente'l ríu Segre. Tamién foi oxetu d'introducciones illegales llevaes a cabu por particulares n'otros ríos, banzaos y llagos d'España. La última denuncia conocida sobre la so presencia indeseada facer n'ochobre de 2009 la Conseyería de Mediu Ambiente de la Xeneralidá Valenciana y refierse a la presencia d'estos pexes nel banzáu de Forata (Hoya de Buñol). ^{[ensin referencies]}. La introducción del siluru provocó la total desapaición del Barbu que yera una especie abondosa hasta aproximao l'añu 2005, nel calce mediu del Ebro, produciendo un cambéu na ecoloxía del ríu en forma d'un gran desenvolvimientu na cantidá de vexetación acuática, sargazos y algues. Na prensa dio cuenta de la pesca d'un siluru de 2 metros de llargor nel ríu Ebro al so pasu pela ciudá de Zaragoza'l 5 de xunu de 2015, según nel ríu Tiétar al so pasu pola provincia de Cáceres onde se pescaron exemplares próximos a los 2 metros. Por cuenta del so potencial colonizador y constituyir una amenaza grave pa les especies autóctones, los hábitats o los ecosistemes, esta especie foi incluyida nel Catálogu Español d'Especies exótiques Invasores, aprobáu por Real Decretu 630/2013, de 2 d'agostu, tando prohibida n'España la so introducción nel mediu natural, posesión, tresporte, tráficu y comerciu.

La pesca del siluru ye bien popular y de cutiu espectacular. Dada la so actividá nocherniega, la pesca da resultancies notables ente les 20.00 y les 24.00 hores y ente les 03.00 y les 06.00 hores. Conocíu como'l 'basureru' de los banzaos, el siluru ye fácilmente atraíu pola carne alteriada, el fégadu de gochu y los intestinos de les aves, que son los más utilizaos como cebu.

El anzuelu utilizáu (simple o triple) ten de ser grande y fuerte, d'acordies cola mesma boca del pexe. El siluru ye atraíu tamién polos tonos baxos. Los pescadores del Danubiu usen una ferramienta de madera, conocida como clonk, cutiendo na agua, produciendo un soníu similar al d'un pequeñu pexe saltando sobre l'agua, una xaronca o dalgún tipu d'ave.

Tamién s'usen ondes de baxa frecuencia, de baxa intensidad, yá que tienen la propiedá d'arrobinase al traviés de llargues distancies, llográndose resultancies notables en tentar el siluru. L'altavoz que s'utiliza nesti sistema tien de tener un diámetru pequeñu, pero que pueda xenerar soníos de baxa frecuencia, y tien de tar conectáu a un xenerador electrónicu de baxa frecuencia (máx. 150 Hz).

El filo utilizáu pa la captura del siluru tien de ser bien resistente. Pa los grandes especímenes utilízase filo trenzado de 0,4-0,6 mm o más; la caña ten de ser resistente (d'aición 100-300 g) y preferiblemente de dos tramos, y el carrete tien de ser del tipu 'masivu', y bien robezu. Suelen usase filos trenzados con alta resistencia yá que los siluros tienen un dentame na que los sos dientes tán dirixíos escontra dientro y son tan pequeños qu'en cuenta de cortar, esgañen. Un filo monofilamento, por muncha resistencia y anchor, duraría-y bien pocu na boca, anque si la captura nun ye demasiáu grande, sacar ensin problemes. Otra forma más económica, una y bones el filo trenzado ye abondo más caru que'l típicu de nilón, ye asitia-y unos 40 cm de filo d'aceru nel estremu. Nun fai falta esmolecese pol rellumu o la opacidá del filo d'aceru yá que el siluru práuticamente nun ve, sinón que s'empón poles sos barbes que capten toles vibraciones. Por ello, hai vegaes que s'atopen hasta llates nel interior de los grandes exemplares.

El periodu óptimo de pesca del siluru asitiar a principios de branu y principios de seronda, hasta finales d'ésti, y concéntrase especialmente nel mes de xunu, nel que se suelen sacar los meyores exemplares.

Pueden devasar los 80 años d'edá.^[3]

• Borràs, Antoni i Junyent, Francesc: Vertebrats de la Catalunya central. Edicions Intercomarcals, S.A. Manresa, 1993. ISBN 84-88545-01-0. Páxina 26 (en catalán).
• "Silurus glanis". En FishBase (Ranier Froese y Daniel Pauly, eds.). Consultáu en 03 de 2008. N.p.: FishBase, 2008.

hnjgtfujkhmfyderu46wjryu5gyh

• Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Silurus glanis.

Wikispecies tien un artículu sobre Silurus glanis.

• Amplia información sobre'l siluru (n'inglés)
• Información taxonómica de la especie (n'inglés)
• Descripción (n'inglés)
• Videu amosando la pesca d'un siluru
• siluru-al-llanzáu-de-236-metros-y-83quilos/ Video pescando un siluru al llanzáu de 2,36 metros y 83quilos (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
• Videu de siluros cazando palombos