Linares de Mora

Linares de Mora
Alministración
País	España
Autonomía	Aragón
Provincia	provincia de Teruel
Tipu d'entidá	conceyu d'Aragón
Alcaldesa de Linares de Mora (es)	Yolanda Sevilla Salvador
Nome oficial	Linares de Mora (es)[1]
Códigu postal	44412
Xeografía
Coordenaes	40°19′18″N 0°34′30″W / 40.3217°N 0.575°O / 40.3217; -0.575
Linares de Mora Linares de Mora (España)
Superficie	116.27521 km²
Altitú	1311 m
Llenda con	Alcalá de la Selva, Valdelinares, Mosqueruela, Puertomingalvo (es) , Villahermosa del Río (es) , Cortes de Arenoso y Nogueruelas
Demografía
Población	232 hab. (2023) - 137 homes (2019) - 97 muyeres (2019)
Porcentaxe	0.17% de provincia de Teruel
Densidá	2 hab/km²
Más información
Estaya horaria	UTC+01:00
linaresdemora.es

Linares de Mora ye un conceyu español de la comarca Gúdar-Javalambre na Provincia de Teruel, comunidá autónoma d'Aragón. Ta asitiáu na Sierra de Gúdar y consiste de dos nucleos de población: Linares de Mora y Castelvispal. Tien una población de 324 habitantes (INE 2008). La llocalidá de Linares de Mora atópase nel Valle Altu, marxe esquierda, del ríu Linares, en plena Sierra de Gúdar, y sobre un asentamientu pedresu arrodiáu de montes. El conxuntu urbanu foi declaráu bien d'interés cultural en 2004.

El conceutu de delda viva contempla namái les deldes con caxes y bancos relatives a creitos financieros, valores de renta fixa y préstamos o creitos tresferíos a terceros, escluyéndose, poro, la delda comercial.

Gráfica d'evolución de la delda viva del conceyu ente 2008 y 2014

Delda viva del conceyu en miles d'Euros según datos del Ministeriu de Facienda y Ad. Públiques.[5]

La delda viva municipal per habitante en 2014 xubía a 492,47 €.^[6]

El conceyu, que tien una superficie de 116,28 km²,^[7] cuenta según el padrón municipal pa 2017 del INE con 260 habitantes y una densidá de 2,24 hab./km².

Gráfica d'evolución demográfica de Linares de Mora ente 1842 y 2017

Población de derechu según los censos de población del INE.[8]      Población según el padrón municipal de 2017.[9]

Hasta 1910 denominábase Linares.

Ente 1970 y 1981, crez el términu del conceyu porque incorpora a Castelvispal.

Desglose de población según el Padrón Continuu por Unidá Poblacional del INE.

La trama urbana del conxuntu carauterízase pola so perfeuta integración del marcu natural nel que s'alluga, na parte alta d'una roca, lo que-y confier una gran maxestuosidá. Esti fechu va favorecer que la so trama urbana y el so caseríu d'arquiteutura popular afáiganse perfeutamente a la orografía tan particular na que s'asitia, amosando una gran cantidá de perspectives, perfiles y matices.

Na villa fortificada de Linares de Mora danse cita un urbanismu, escasamente modificáu, típicu d'una villa baxumedieval cercada xunto con un caseríu homoxéneu, nel que s'atopen interesantes exemplos de construcciones medievales (castiellu, muralles, portales de muralla,...) y barroques (ilesia parroquial de la Inmaculada Concepción), según viviendes notables y otres más populares, unificáu tou ello al traviés d'un trazáu urbanu regular y de los tonos cromáticos de les construcciones (encalaes y con teyaos acolorataos de texa árabe).

La imaxe de la villa vien marcada por dos elementos: los restos del so castiellu (sieglu XIII), allugáu nel puntu más eleváu de la roca, y pola so ilesia parroquial (sieglu XVIII), obra maestra del barrocu turolense, dotada de campanariu exentu. Peles fasteres sur y esti del asentamientu pedresu, y adoptando forma de L, na que la parroquial ocupa'l so ángulu, desenvuélvese'l caseríu, articuláu, en cada unu de los brazos de la L, en cuatro víes paraleles y gradiaes (pola so adautación a la topografía). Nesti regular trazáu destaquen l'ausencia d'espacios abiertos y lo homoxéneo del so texíu urbano configuráu por edificaciones ente medianeríes de tres altures y doble fachada —al asitiase en cais a distintu nivel—, nes que se fai patente la presencia d'abondosos buecos y balconaes nes sos fachaes principales. La muralla que percorría la totalidá de la población presentaba los sos portales nos estremos oeste, güei sumíos, y nordés, nel que se caltuvieron tres portales a distintu altor de la mesma: el Portal de baxo, principal accesu a la cortil, el Portal de Enmedio, y el Portal Alto, que da accesu al Barriu del Hospital, zona más popular y rural de tol conxuntu, desenvuelta en redol al Antiguu Hospital y ermita de Santa Lucía.

El términu municipal atópase en gran parte cubiertu por frondosos pinares, ente los que destaca l'inmensu y centenariu Pinu del Escobón , na Sierra de Gúdar. Tamién destaquen les paraxes del ríu Linares.

• Ilesia de la Inmaculada
• Árboles centenarios n'España
• Llista de conceyos de la provincia de Teruel

• El conteníu d'esti artículu amiesta material de la declaración de Bien d'Interés Cultural publicáu nel BOA n^u 124 el 20 d'ochobre de 2004 (testu), que s'alcuentra nel dominiu públicu arriendes a lo dispuesto nel artículu 13 de la Llei de Propiedá Inteleutual española.
• El conteníu d'esti artículu amiesta material de la declaración de Bien d'Interés Cultural publicáu nel BOA n^u 127 el 29 d'ochobre de 2001 (testu), que s'alcuentra nel dominiu públicu arriendes a lo dispuesto nel artículu 13 de la Llei de Propiedá Inteleutual española.
• Ibáñez González, Javier (coord.) (2009). Las Hoces del Mijares y los Caminos del Agua. Qualcina. Arqueoloxía, Cultura y Patrimoniu. ISBN 978-84-937190-0-5.
• Ibáñez González, Javier & Casabona Sebastián, José F. (2013). Castillos, murallas y torres. La arquiteutura fortificada de la Comarca de Gúdar-Javalambre.. Qualcina. Arqueología, Cultura y Patrimonio.. ISBN 978-84-937190-5-0.

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Linares de Mora.
• Páxina del Conceyu
• Ficha de la población