Drosera rotundifolia

 

Les fueyes d'esta especie atópense ordenaes en forma de roseta basal. Les llongures (1,3-5 cm), estrechos y pilosos peciolos tienen pequeñes laminuques de 4-10 mm de llargu. La superficie de la llámina alcuéntrase densamente cubierta con pelillos glandulares d'un color coloráu por cuenta de la intensidá del sol, que secretan un mucílagu pegañosu.

Una planta típica tien un diámetru d'unos 3 a 5 cm, con una inflorescencia de 5 a 25 cm d'altu. Les flores crecen sobre un llateral d'un únicu y espodáu tarmu ensin pelillos que surde dende'l centru de la roseta de fueyes. Tienen cinco pétalos de color blancu o rosáu y producen unes pequeñes granes (1 a 1,5 mm) de color marrón claro que son allargaes.^[1]

Pel hibiernu, D. rotundifolia produz un hibernáculo pa poder sobrevivir en condiciones de baxes temperatures. El mesmu consiste nun biltu a nivel del suelu de fueyes apertaes y greñes.

La planta alimentar d'inseutos, que atrai col color coloráu fuerte de les sos fueyes y les gotitas brilloses de mucílagu, sustancia duce y pegañoso que les anubre. Evolucionó escontra esti comportamientu carnívoru p'afaese al so hábitat, que ye de cutiu probe en nutrientes o demasiáu ácidu polo que la disponibilidá d'alimentu alcuéntrase bien amenorgada. La planta utiliza enzimes pa eslleir los inseutos - los cualos queden pegaos nos tentáculos glandulares - y estrayer de los sos cuerpos nitratos y otros nutrientes.

N'América del Norte, la rosada de sol común atopar por toa Canadá sacante nes praderíes canadienses y les rexones de tundra, el sur d'Alaska, la zona noroeste del Pacíficu, a lo llargo de los montes Apalaches al sur de Georgia y Louisiana.

Según D.H. Hall, et al., l'estractu producíu a partir de Drosera rotundifolia amosó gran eficacia tocantes a les sos propiedaes como anti inflamatorio y antiespasmódicu, siendo más activu que'l llográu a partir de D. madagascariensis, por cuenta de la presencia de flavonoides tales como hiperosido, quercetina y isoquercetina, anque non los naftoquinones que s'atopen nel estractu. Se cree que los flavonoides afecten los receptores muscarínicos de M₃ nel músculu llisu, causando efeutos antiespasmódicos. Determinóse que l'acedu elágico d'estractu de D. rotundifolia tien efeutos antiangiogénicos.

Drosera rotundifolia describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 1: 281. 1753.^[2]

Etimoloxía

Drosera: tanto'l so nome científicu –deriváu del griegu δρόσος (drosos): "rosada, gotes de rosada"– como'l nome vulgar –rosada del sol, que remanez del llatín ros solis: "rosada del sol"– faen referencia a les brilloses gotes de mucílagu qu'apaecen nel estremu de cada fueya, y que recuerden al rosada de la mañana.

rotundifolia: epítetu llatín que significa "con fueyes redondes".^[3]

Sinonimia

• Rorella rotundifolia (L.) All.
• Rossolis rotundifolia (L.) Moench^[4][5]

• Especies de Drosera
• Terminoloxía descriptiva de les plantes
• Cronoloxía de la botánica
• Historia de la botánica
• Carauterístiques de les droseracees

• D.H. Hall, Y. Karall, M. Kremser and L. Krenn. Comparison of the antiinflammatory effects of Drosera rotundifolia and Drosera madagascariensis in the HET-CAM assay. Phytother Res. 2005 Apr 19(4):323-6.
• Karen Legasy, Shayna LaBelle-Beadman and Brenda Chambers. Forest Plants of Northeastern Ontario. Lone Pine Publishing / Queen's Printer for Ontario, 1995.
• L. Krenn, G. Beyer, H.H. Pertz, Y. Karall, M. Kremser, B. Galambosi and M.F. Melzig. In vitro antispasmodic and antiinflammatory effects of Drosera rotundifolia. Arzneimittelforschung. 2004 54(7):402-5.
• Dean virtuella floran - Rundsileshår. Naturhistoriska riksmuseet, 1997. Consultáu'l 31 de mayu de 2005.

•   Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Drosera rotundifolia.