Peciolu

El peciolu^[1] (del llatín petiolus, forma diminutiva de pes, pedis, pie, tueru d'una planta) ye'l rabillo que xune la llámina d'una fueya a la so base foliar o al tarmu. Falta nes fueyes llamaes sésiles o sentaes.

El peciolu puede ser una carauterística determinante pa la identificación de la planta.

El peciolu desenvolver na fase germinativa de la plántula, nel texíu embrionario llamáu hipocótilo. Del allargamientu del hipocótilo surde'l cotiledón o plúmula (texíu precursor de la fueya) y el terminal o meristemo apical. Les célules esternes estrémense y maurecen convirtiéndose nuna capa epidérmica. Dalgunes de les célules interiores convertir en colénquimes, apurriendo'l sostén al mozu peciolu. Los grupos de célules allargaes formen les hebras provasculares. El restu del peciolu ta compuestu por célules parenquimátiques asitiaes ente la epidermis y les hebras provasculares formando'l córtex, xunto coles asitiaes dientro d'estes hebras, que formen la migollu.

El parénquima qu'irradia ente los precursores de los manizos vasculares forma los llamaos rayos de migollu.

En delles plantes, los pecíolos apándense y ábrense, y les fueyes verdaderes pueden aportar a amenorgaes o sumir por completu. Estos son conocíos como filoides o phyllodia, o cladophylla. Asina, el filodiu vien pa sirvir al propósitu de la fueya. Los filoides son comunes nel xéneru Acacia, especialmente nes especies australianes, al empar en Acacia sect. Phyllodineae. Dacuando, especialmente nes plantes más nueves, los filodios parcialmente formaos tamién lleven fueyes amenorgaes.