Pienza
|
Città di Pienza | |
|---|---|
| Land |  Italië
|
| Gewes |  Toskane
|
| Provinsie | Siena (SI) |
| Koördinate | 43°04′43″N 11°40′44″O / 43.07861°N 11.67889°O |
| Stigting | Omstreeks 9de eeu |
| Oppervlakte: | |
| - Totaal | 122,96 vk km |
| Hoogte bo seevlak | 491 m |
| Bevolking: | |
| - Totaal (31 Maart 2018) | 2 076 |
| - Bevolkingsdigtheid | 16,9/vk km |
| Tydsone | UTC +1 (MET) |
| Burgemeester | Fabrizio Fè |
| Amptelike Webwerf | comune.pienza.siena.it |
Pienza is 'n klein nedersetting en munisipaliteit in die Italiaanse provinsie Siena, geleë in die Toskaanse Val d'Orcia tussen Montepulciano en Montalcino, met 'n bevolking van 2 076 (soos op 31 Maart 2018). Pienza (oorspronklik Corsignano genoem) is die geboortedorp van pous Pius II (met burgerlike naam Enea Silvio Piccolomini). Kort ná die begin van sy pontifikaat in 1458 het Pius II die opdrag gegee om Corsignano volgens die utopies-humanistiese gedagtes van Renaissance-stadsbeplanning tot 'n ideale stad uit te bou.
Die planne vir die nuwe stad is ontwerp deur Bernardo Rossellino (ook bekend as Bernardo di Matteo, 1409–1462), een van die skoliere van die befaamde argitek Leon Battista Alberti. Na sowat vier jaar van boubedrywighede is die nuwe stad na pous Pius II vernoem. Met die rasionale verdeling van sy geboue, die geometriese perspektiewe van sy pleine en paleise (palazzi) en die noukeurig beplande sentrale plein Piazza Pio II is Pienza vandag steeds 'n uitstekende en goed bewaarde voorbeeld van ideale Renaissance-stadsbeplanning. Die stad het sedert 1996 die status van Unesco-wêrelderfenis.[1] Hierdie status is in 2004 uitgebrei om die hele Val d'Orcia in te sluit wat as 'n goed bestuurde Renaissance-landboustreek geklassifiseer word.[2]
Pienza staan naas sy boukuns internasionaal bekend as die hoofstad van skaapkaasmakery. Die vernaamste skaapkaassoort is Pecorino toscano, 'n halfharde Pecorino-kaas wat sy geurige smaak aan die plaaslike gras en kruie te danke het. Die oorspronge van Pecorinokaas strek terug tot in die antieke tyd - kaas was 'n stapelvoedsel vir Etruskers en Romeine.[3]
